Ξεχείλισε το ποτήρι της οργής, οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν τον πόλεμο του Zelensky – Γεωπολιτικές αλλαγές – σοκ μετά τις Ευρωεκλογές

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν ήταν σεισμός, ούτε καν τεκτονική μετατόπιση.
Θα λέγαμε πως επρόκειτο για μια ήττα συγκρίσιμη με τη ναπολεόντεια La Bérézina για τον Macron, αλλά και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπλοκ – μια απώλεια που οδηγεί σε πολιτικό zugzwang (σημείο καμπής), ένα βάρος για την εσωτερική πολιτική, εθνική και υπερεθνική πολιτική της ΕΕ.
Πλήρης και συνολική ψήφος δυσπιστίας στα πάντα, σε οποιοδήποτε βήμα: και στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες.
Οι αριθμοί είναι καταστροφικοί για τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων.
Η Εθνική Συσπείρωση, της οποίας ηγείται προσωρινά ο Jordan Bardella (και στο παρελθόν του κόμματος ηγούνταν εκπρόσωποι της οικογένειας Le Pen), λαμβάνει περισσότερο από το 30% των ψήφων.
Οι φιλοπροεδρικοί υποψήφιοι έλαβαν λίγο περισσότερο από 14%.
Ακόμη και αν αθροίσετε τα ψηφοδέλτια που ψηφίστηκαν υπέρ του Macron και εκείνων που μπορούν να θεωρηθούν φιλοευρωπαϊκοί (περίπου 15%), το σύνολο εξακολουθεί να είναι μικρότερο από 30%.
Για να χάσεις έτσι, έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ και σκληρά.

Οι αιτίες…

Φυσικά, η συντριβή έχει αίτια. Η ικανοποίηση της Ουάσιγκτον είναι εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.
Το να απομυζά κανείς τις Βρυξέλλες είναι εις βάρος των συμφερόντων των πολιτών του.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπαίνουν στις τσέπες των συμπατριωτών τους χωρίς ντροπή, ανερυθρίαστα, για να μη θυμώσει ο Zelensky.
Και το πιο σημαντικό: όλη αυτή η επίμονη επιθυμία για απώλειες συνέβη παρά τις αξιοπρεπείς συνθήκες οι οποίες υπάρχουν στην αγορά, τους καλούς δείκτες επενδύσεων, το αρκετά γρήγορο ξεκίνημα της ευρωπαϊκής οικονομίας μετά την πανδημία, τις καραντίνες και το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων.
Αλλά ο «Μότσαρτ των Οικονομικών» Macron «κατάφερε» το αντίθετο: κατέστρεψε την οικονομία (εντάσσοντας τις αντιρωσικές κυρώσεις), δημιούργησε χάος στα δημόσια οικονομικά και απέτυχε να υπάρξει διάλογος με το κοινοβούλιο.
Τα τελευταία δύο χρόνια ούτε ένας προϋπολογισμός δεν εγκρίθηκε από την Εθνοσυνέλευση.
Ο πρόεδρος ανάγκασε την πρωθυπουργό Elizabeth Bourne να ξεπεράσει την αντίσταση των βουλευτών, χρησιμοποιώντας το συνταγματικό πρότυπο 49.4.
Και έτσι τελείωσε το παιχνίδι.

Τι σημαίνουν οι εκλογές της Γαλλίας

Η διάλυση της Βουλής, καθώς και η προκήρυξη πρόωρων εκλογών (ο πρώτος γύρος θα γίνει στις 30 Ιουνίου, ο δεύτερος στις 7 Ιουλίου), σημαίνει τα εξής.
Βάσει των στοιχείων που συγκέντρωσε η αντιπολίτευση, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η πλειοψηφία -όχι απαραίτητα συνταγματική, αλλά η πλειοψηφία- θα αναγκάσει τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων να αποδεχθεί καθεστώς «συγκατοίκησης».
Η συμβίωση σημαίνει ότι ο πρόεδρος θα είναι υποχρεωμένος, σύμφωνα με το συνταγματικό κανόνα, να ορίσει πρωθυπουργό από το κόμμα ή το πολιτικό κίνημα που θα λάβει την πλειοψηφία.
Μαντέψτε ποιος μπορεί να γίνει επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας της Πέμπτης Δημοκρατίας: Η Marine Le Pen, η οποία το έχει ήδη πει στους ενθουσιώδεις υποστηρικτές της.
Ο Macron κάθισε μόνος του με πένθιμο κοστούμι και μια ασορτί γραβάτα.
Μπορούσε να κάνει μια επιλογή: Να παραδεχτεί τα λάθη του και να ζητήσει συγχώρεση από τους συμπολίτες σας. Αυτό όμως δεν θα γίνει ποτέ.
Υπάρχει όμως και μια άλλη επιλογή: να υποβάλει αίτηση για νέο διαχειριστή του Μεγάρου του μετά τη λήξη της θητείας σας.
Να σημειωθεί πως η καμπάνα για τη νεκρώσιμο ακολουθία της σημερινής Ευρώπης έχει ήδη χτυπήσει.
Η Von der Leyen και ο Josep Borrell αρχίζουν να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας υπάρξει με τη σημερινή της μορφή και πολιτική δομή για λίγο περισσότερα από 30 χρόνια, μέσα σε ένα μόνο βράδυ κατέρρευσε.

Αλλαγές

Όπως προειπώθηκε, οι ευρωπαϊκές εκλογές έχουν προκαλέσει σοκ στη γηραιά ήπειρο, σηματοδοτώντας πιθανές αλλαγές στη γεωπολιτική δυναμική.
Αν μη τι άλλο, η πτώση των νυν φιλοουκρανικών κυβερνήσεων υπογραμμίζει την αυξανόμενη απογοήτευση του κοινού για τη στήριξη στην Ουκρανία, την Πράσινη Νέα Συμφωνία και την ευρύτερη ατζέντα του Davos, την οποία πολλοί ψηφοφόροι απορρίπτουν τώρα.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η αντίδραση εναντίον ηγετών που έχουν υποστηρίξει τη στρατιωτική ανάμειξη στην Ουκρανία.
Ο Macron, ένθερμος υποστηρικτής ακόμα και της αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία, έξυσε πάτο καθώς οι Γάλλοι ψηφοφόροι αντιτίθενται όλο και περισσότερο στη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Αυτό το συναίσθημα αντηχεί πέρα από τη Γαλλία – και οι Γερμανοί ψηφοφόροι απομακρύνθηκαν επίσης από κόμματα που υποστήριζαν επιθετικές θέσεις έναντι της Ρωσίας.
Τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γαλλία έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις για πιθανές πολιτικές αλλαγές στη Γερμανία.
Με το δεξιό AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) και το νεοσύστατο αριστερό εθνικό BSW (Bündnis Sahra Wagenknecht) να σημειώνουν σημαντικά κέρδη, η πίεση στη γερμανική κυβέρνηση εντείνεται.
Η υποστήριξη στο AfD αυξήθηκε στο 15,9% ενώ η BSW έκανε το ντεμπούτο της με ένα αξιοσημείωτο 6,1%.
Και τα δύο κόμματα, γνωστά για τις ειρηνευτικές πολιτικές τους, κεφαλαιοποίησαν τη φθίνουσα δημοτικότητα των Πρασίνων και του κυβερνώντος συνασπισμού.
Δεδομένου ότι η Γερμανία έχει μπροστά της πολιτειακές εκλογές στις ανατολικές περιοχές, όπου το AfD και το BSW είναι ιδιαίτερα ισχυρά, η προοπτική αυτών των κομμάτων να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή διαφαίνεται ισχυρή.
Εάν το AfD είχε σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα στη Σαξονία όπως σε αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές, θα ήταν κοντά στην απόλυτη πλειοψηφία και θα μπορούσε να σχηματίσει την κυβέρνηση στο πλαίσιο ενός γερμανικού ομοσπονδιακού κράτους.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα της κυβέρνησης του καγκελαρίου Olaf Scholz, οδηγώντας ενδεχομένως σε νέες εθνικές εκλογές.
Αμέσως μετά το ξεκάθαρο αποτέλεσμα των εκλογών την Κυριακή, ο γενικός γραμματέας του αντιπολιτευόμενου CDU, Carsten Linnemann, κάλεσε τον Scholz να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες εκλογές.
Τα εκλογικά κέρδη του AfD και του BSW, που και οι δύο υποστηρίζουν τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία, δείχνουν μια ευρύτερη γεωπολιτική αλλαγή.
Αυτά τα κόμματα, μαζί με προσωπικότητες όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump δίνουν έμφαση στη διπλωματία και όχι σε στρατιωτικές λύσεις.
Εάν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις αποκτήσουν περισσότερη δύναμη, η Ευρώπη θα μπορούσε να δει μια σημαντική αλλαγή στην προσέγγισή της στη σύγκρουση της Ουκρανίας και στις σχέσεις με τη Ρωσία.
Τα πρόσφατα σχόλια του Elon Musk στο X αντικατοπτρίζουν αυτό το μεταβαλλόμενο συναίσθημα.
Ο Musk αμφισβήτησε την αρνητική απεικόνιση του AfD, σημειώνοντας ότι οι πολιτικές τους δεν φαίνονται εξτρεμιστικές.
Η δήλωσή του υπογραμμίζει την ευρύτερη επανεκτίμηση των πολιτικών συμμαχιών υπό το πρίσμα της εξελισσόμενης κοινής γνώμης.
Οι επερχόμενες πολιτειακές εκλογές στην Ανατολική Γερμανία θα μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω αυτές τις τάσεις.
Με το AfD να ηγείται ήδη σε αυτές τις περιοχές, πιθανή νίκη τους θα μπορούσαν να διαλύσουν τον σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό.
Ένα τέτοιο σενάριο πιθανότατα θα ενίσχυε την επιρροή των μερών που προσανατολίζονται στην ειρήνη και θα μείωνε την κυριαρχία των υποστηρικτών που είναι υπέρ του πολέμου.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι το AfD τερμάτισε στο ίδιο επίπεδο με το CDU μεταξύ των νεαρών ψηφοφόρων.
Προηγουμένως, οι Πράσινοι ήταν ιδιαίτερα δυνατοί μεταξύ των νέων.
Στις τελευταίες εκλογές, οι Πράσινοι σημείωσαν 30% στους νέους ψηφοφόρους, αλλά αυτό μειώθηκε αυτή τη φορά στο 12%.
Το CDU & το AfD συγκέντρωσαν 17% στους νέους ψηφοφόρους.

Πολιτικοί σεισμοί

Οι πολιτικοί σεισμοί στην Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από απλές εκλογικές αλλαγές.
Αντιπροσωπεύουν μια βαθιά επανεξέταση των γεωπολιτικών στρατηγικών της Ευρώπης.
Καθώς οι παραδοσιακές δομές εξουσίας αντιμετωπίζουν προκλήσεις, νέες συμμαχίες και προτεραιότητες αναδύονται.
Το κάλεσμα για ειρήνη και διπλωματικές λύσεις, που απηχήθηκε τόσο από Ευρωπαίους όσο και από Αμερικανούς πολιτικούς παράγοντες, θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει το μέλλον της ηπείρου και τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή.
Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές υπογραμμίζουν σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις και αναδυόμενες γεωπολιτικές αλλαγές.
Η εφαρμογή της Πράσινης Νέας Συμφωνίας και οι πολιτικές υποστήριξης του πολέμου, σε συνδυασμό με την άνοδο κομμάτων που προσανατολίζονται στην ειρήνη, υποδηλώνουν αλλαγές στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Καθώς η Γαλλία και η Γερμανία πλοηγούνται σε αυτά τα ταραγμένα νερά, τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν αναμφίβολα το ευρύτερο γεωπολιτικό τοπίο, με προεκτάσεις που εκτείνονται πολύ πέρα από τη γηραιά ήπειρο.