Το μήνυμα της 17ης Νοέμβρη για τους Ισραηλινούς ομήρους

Γράφει η Άννα Κωνσταντινίδου
Ιστορικός - Διεθνολόγος

Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Σήμερα, 17 Νοέμβρη, μία μέρα για τη χώρα μας με βαθιά αισθήματα και συναισθήματα, που ωστόσο το κύριο νόημα είναι δύο λέξεις, “Δικαιοσύνη” και “Ελευθερία“, έτσι όπως πολέμησαν για αυτές οι Έλληνες κάθε ιδεολογίας και κομματικής “απόχρωσης” τον καιρό που όλα “τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά“.

Ο ελληνικός Εμφύλιος είχε επίλογο την Επταετία, με το ανεξίτηλο σημάδι της την Εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Όμως, αυτή η περιπέτεια που τα δεινά της ακόμα τα περνά ο Ελληνισμός, αφού ένα κομμάτι του είναι σκλαβωμένο, το μόνο βέβαιο είναι, ότι παρά το γεγονός που ένα σημαντικό τμήμα του έχασε τον ηθικό και ιδεολογικό βηματισμό/προσανατολισμό του, εντούτοις στην πραγματικότητα ο Έλληνας συνεχίζει να είναι Δίκαιος.

Σήμερα, μία τόσο σημαδιακή μέρα που δυστυχώς διαχρονικά την καπηλεύτηκαν συνιστώσες (πολιτικές, κομματικές, επιχειρηματικές, κοινωνικές κτλ), είναι επιβεβλημένο τιμώντας την Ιστορία μας και το Δίκαιο, δύο στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας, είναι αναγκαίο να έχουμε στη μνήμη μας όλους αυτούς τους (σύγχρονους) σκλαβωμένους. Και σήμερα θεωρώ, είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε τους Ισραηλινούς ομήρους που η ισλαμική τρομοκρατία (θεοκρατική χούντα) με βάναυσο τρόπο κρατά εγκλωβισμένους. Σήμερα, ως Έλληνες με ενα εθνικό θέμα ανοιχτό, το Κυπριακό, είναι ζήτημα τιμής και σεβασμού απέναντι στην πολιτισμική κληρονομιά μας να δώσουμε ένα μήνυμα, την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων.

Μία απελευθέρωση που εκ των πραγμάτων, θα σημάνει και την αρχή του τέλους για τα δεινά των κατοίκων της Γάζας, των ανθρώπων που υπομένουν τη χούντα του θεοκρατισμού σε Ιράν και σε περιβάλλοντα που δρα η ισλαμική τρομοκρατία.

Σήμερα, 17η Νοέμβρη μία μέρα που σημαίνει “Ελευθερία” και “Δικαιοσύνη” οφείλουμε να ενσκήψουμε σε έναν κόσμο, σε ένα Κράτος που αυτήν την στιγμή αμύνεται για την επιβίωση του λαού του, που δεν είναι μόνο Ισραηλινοί-Εβραίοι, αλλά και Άραβες (κάθε θρησκείας και δόγματος), όπως και Χριστιανοί (κάθε φυλής και δόγματος). Και εννοώ το Ισραήλ. Ένα Ισραήλ που μάχεται εναντίον μίας θρησκευτικής χούντας, ένα Ισραήλ που αυτήν την στιγμή έχει ακόμη εγκλωβισμένους 101 ομήρους σε συνθήκες ανάλογες με αυτές που έζησαν τον καιρό της Επταετίας, Έλληνες ήρωες κάθε ιδεολογίας.

Το σύνθημα απλό… Με το πατριωτικό βλέμμα μας στραμμένο στο σκλαβωμένο τμήμα της Κύπρου, ας ευχηθούμε για την Ελευθερία των Ισραηλινών ομήρων.