Οι ψηφοφόροι στη Γαλλία κινητοποιήθηκαν για άλλη μια φορά για να εμποδίσουν την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν να πάρει την εξουσία. Αλλά ήταν ένα από τα στενά πράγματα για το κίνημα κατά της Λεπέν, και αυτή τη φορά ήταν μια περίπτωση νίκης του άσχημου.
Οι εκλογές απέφεραν ένα χαοτικό αποτέλεσμα, χωρίς κανένα κόμμα να παίρνει αρκετές έδρες για την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, βυθίζοντας τη γαλλική πολιτική σε αναταραχή που θα μπορούσε να διαρκέσει μήνες.
Ο Μακρόν προκήρυξε πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο σε μια προσπάθεια να σταματήσει την άνοδο της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης της Λεπέν. Αλλά το κόμμα της ενίσχυσε το προφίλ του και κέρδισε 50 περισσότερες έδρες από το 2022, ενώ ο φιλελεύθερος συνασπισμός του ίδιου του προέδρου υποχώρησε.
Ο πρωθυπουργός του Μακρόν Γκάμπριελ Ατάλ έχει δηλώσει ότι θα υποβάλει την παραίτησή του , αλλά δεν είναι σαφές ποιος θα μπορούσε να αναλάβει.
Τίποτα από όλα αυτά δεν μείωσε προφανώς τη διάθεση του Γάλλου προέδρου. Σε μια ιδιωτική συγκέντρωση με τους συμμάχους του το βράδυ της Κυριακής, ο Μακρόν ήταν αισιόδοξος, λέγοντάς τους: «Οι ιδέες μας είναι ακόμα ζωντανές και [εμείς] δεν έχουμε χάσει ψηφοφόρους», σύμφωνα με ένα παρών που μίλησε στο Paris Playbook.
Με τη γαλλική πολιτική σε χάος, ορίστε τι πρέπει να ξέρετε για το τι σημαίνει όλο αυτό.
Η διακυβέρνηση της Γαλλίας θα είναι κόλαση
Η Εθνοσυνέλευση των 577 εδρών, η κάτω βουλή του γαλλικού νομοθετικού σώματος, δεν είναι ένα όμορφο θέαμα – χωρισμένο μεταξύ της αριστεράς, του κέντρου και της ακροδεξιάς. Καμία ομάδα δεν πλησιάζει καν την πλειοψηφία, με όλες να υπολείπονται των 200 βουλευτών.
«Δεν είναι δυνατό να κυβερνήσεις τη Γαλλία αν δεν έχεις 240 με 250 βουλευτές», δήλωσε ο Sylvain Maillard, βουλευτής του κόμματος Αναγέννηση του Μακρόν. «Ήμουν πρόεδρος της ομάδας της Αναγέννησης με έναν συνασπισμό 250 βουλευτών και ήταν ήδη πολύ περίπλοκο».
Παρόλο που η αριστερή συμμαχία και οι φιλελεύθεροι του Μακρόν συμφώνησαν να συνεργαστούν και να ψηφίσουν τακτικά για να εμποδίσουν τη νίκη της Εθνικής Συσπείρωσης της Λεπέν, ένας βαθύτερος συνασπισμός μεταξύ των δύο ομάδων για τη διακυβέρνηση της Γαλλίας φαίνεται απίθανος.
Η France Unbowed του βετεράνου ακροαριστερού οπαδού του Jean-Luc Mélenchon, ένα από τα κόμματα της αριστερής συμμαχίας, απέκλεισε το ενδεχόμενο να κυβερνήσει με τους φιλελεύθερους του προέδρου. Ομοίως, ο πρωθυπουργός του Μακρόν, Γκάμπριελ Ατάλ, έχει πει ότι η πλευρά του δεν θα μοιραστεί ποτέ την εξουσία με τον Μελανσόν.
Το βράδυ της Κυριακής, ο Attal άνοιξε την πόρτα για να ηγηθεί μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης για να παρέχει κάποια σταθερότητα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων αργότερα αυτόν τον μήνα.
Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από το χάος, είναι απίθανο να είναι σταθερή για πολύ. Οι συνομιλίες για τον προϋπολογισμό του φετινού φθινοπώρου θα είναι το πρώτο πιθανό σημείο ανάφλεξης. Η Γαλλία δέχεται πιέσεις να μειώσει το έλλειμμά της αφού δεν είχε στόχους νωρίτερα μέσα στο έτος. Υπάρχουν πολλές ιδέες στις οποίες η αριστερά, οι φιλελεύθεροι και οι ακροδεξιοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ. Η δημοσιονομική πολιτική βρίσκεται κοντά στην κορυφή της λίστας.
Η Λεπέν πέφτει, αλλά όχι έξω
Μετά τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, το Εθνικό Συλλαλητήριο της Λεπέν ήταν στο δρόμο για να κερδίσει την εξουσία για πρώτη φορά στην ιστορία του. Αυτό το όνειρο έμεινε αποσπασματικά το βράδυ της Κυριακής, αφού οι κεντρώοι του Μακρόν και η αριστερή συμμαχία συνεργάστηκαν για να κρατήσουν έξω την ακροδεξιά, προς τέρψη των κυρίαρχων φιλοευρωπαίων.
Η ζοφερή διάθεση στην εκλογική εκδήλωση της Εθνικής Συσπείρωσης μιλούσε πολύ, με τους ακτιβιστές να αποδοκιμάζουν τον Μελανσόν και τον πρόεδρο του κόμματος Τζόρνταν Μπαρντέλα να καταδικάζει την ελιτίστικη συρρίκνωση από το κέντρο και την αριστερά ως «αφύσικη συμμαχία».
Παρά την πίκρα, το κόμμα αύξησε δραματικά τον αριθμό των βουλευτών του στην Εθνοσυνέλευση. Πόσο ακόμη μπορεί το κατεστημένο να τους κρατήσει εκτός εξουσίας;
«Είναι μια πολιτική αναταραχή, ακόμα κι αν το Εθνικό Ράλι δεν καταλήξει να διευθύνει τη χώρα», δήλωσε ο Benjamin Morel, πολιτικός αναλυτής στο Πανεπιστήμιο Panthéon-Assas του Παρισιού.
Το κίνημα της Λεπέν είναι «οι μεγάλοι νικητές των εκλογών», είπε ο Μορέλ. «Εκατομμύρια ψήφοι μεταφράζονται σε ένα μεγάλο οικονομικό κέρδος», είπε αναφερόμενος στην κρατική χρηματοδότηση που θα ακολουθήσει το αποτέλεσμα.
Αυτό φέρνει τη Λεπέν σε μια ισχυρή θέση – με ένα τέλειο παράπονο προς εκμετάλλευση – πριν από την πιθανή εκστρατεία της για τη γαλλική προεδρία όταν ο Μακρόν αποχωρήσει το 2027. «Έχουν μια υπέροχη αφήγηση ενόψει του 2027: Μπορούν να πουν ότι Η νίκη κλάπηκε και αυτοί είναι η πραγματική εναλλακτική», είπε ο Μορέλ.
Το στοίχημα του Μακρόν απέτυχε, αλλά θα μπορούσε να ήταν χειρότερο
Πριν από μια εβδομάδα, φαινόταν ότι ο Μακρόν οδεύει προς την καταστροφή, με τις πρόωρες εκλογές του όχι μόνο να αποτρέπουν τη Λεπέν αλλά να βάζουν το κόμμα της ένα βήμα από την εξουσία.
Μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, ο κεντρώος συνασπισμός του είχε αποτρέψει τα χειρότερα, επιβιώνοντας ως κοινοβουλευτική δύναμη, αν και μικρότερη, ενώ το κόμμα της Λεπέν υστερούσε. Αλλά μικρές παρηγοριές δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα ότι η ακροδεξιά είναι πλέον ισχυρότερη και οι φιλελεύθεροι πιο αδύναμοι, ενόψει μιας ανοιχτής προεδρικής κούρσας το 2027.
Πριν από τις πρόωρες εκλογές, ο πρόεδρος διοικούσε τη μεγαλύτερη ομάδα στο κοινοβούλιο. Τώρα πιθανότατα θα πρέπει να συνεργαστεί με έναν πολιτικό της αντιπολίτευσης ως πρωθυπουργός. Η εξουσία του στο εσωτερικό και η αξιοπιστία του στο εξωτερικό έχουν πληγεί.
Όμως, σύμφωνα με τον Alberto Alemanno, καθηγητή στο HEC Paris, ο Macron είχε δίκιο που προκήρυξε πρόωρες εκλογές, παρόλο που κατέληξαν σε σύγχυση. «Βλέπω πολλές λανθάνουσες εντάσεις στη Γαλλία, πολλά θέματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί», είπε. «Άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας, η χώρα δεν είναι ευχαριστημένη με τον Μακρονισμό και ουρλιάζει για μια νέα αίσθηση πολιτικού ανήκειν».
Ο Μελανσόν δεν θα είναι υπεύθυνος
Αν υπήρχε ένας νικητής, ήταν ο βετεράνος αριστερός ριζοσπάστης Mélenchon που κέρδισε την κούρσα για να βγει το μήνυμά του, πηδώντας στη σκηνή στη συγκέντρωση του κόμματός του για να απαιτήσει από τον Μακρόν να διορίσει έναν αριστερό πρωθυπουργό και να φέρει το κίνημά του στην εξουσία.
«Είμαστε έτοιμοι για αυτό», δήλωσε ο Μελανσόν. Ο τρεις φορές υποψήφιος πρόεδρος έχει δηλώσει ότι δεν θα τον πείραζε να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός της Γαλλίας.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Το πυρίμαχο είναι τοξικό για πολλούς πολιτικούς της πρώτης γραμμής, με τη γοητεία του για τους ισχυρούς της Λατινικής Αμερικής, τις εκρήξεις του και τις βίαιες επιθέσεις του στους αντιπάλους. Πιο πρόσφατα, οι επικριτές τον κατηγόρησαν ότι φλέρταρε με τον αντισημιτισμό, όταν φάνηκε να υποβαθμίζει τις επιθέσεις κατά των Εβραίων στη Γαλλία .
Ο Μελανσόν δεν μπορεί καν να πείσει άλλα κόμματα της χαλαρής αριστερής συμμαχίας στην οποία συμμετέχει να τον βάλουν στην εξουσία.
Ο ευρύτερος αριστερός συνασπισμός —υπό τη σημαία του Νέου Λαϊκού Μετώπου— καταρρέει ήδη. Οι ηγέτες της το απόγευμα της Κυριακής έστελναν αντικρουόμενα μηνύματα για τους στόχους τους.
Ενώ ο Mélenchon είπε ότι η αριστερά θα εφαρμόσει «το μανιφέστο μας, τίποτα άλλο από το μανιφέστο μας», ο ευρωβουλευτής Raphaël Glucksmann, ηγέτης ενός μικρότερου κόμματος στη συμμαχία, εμφανίστηκε πιο συμβιβαστικός, προσφέροντας «να μιλήσει, να συζητήσει και να αλλάξει πολιτική κουλτούρα».
Τι μπορεί να προκύψει από το χάος;
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση σε αυτό. Καθώς κανένα κόμμα δεν έχει κερδίσει εντελώς, είναι πιθανό ο πρόεδρος να επιλέξει μια περίοδο χαλάρωσης που θα δώσει στα κόμματα χρόνο να διεξαγάγουν συνομιλίες συνασπισμού.
Ο Μακρόν θα μπορούσε στη συνέχεια να ακουστεί μια αριστερή φιγούρα για να σχηματίσει κυβέρνηση, δεδομένου ότι η αριστερά έχει αναδειχθεί ως η μεγαλύτερη ομάδα στο κοινοβούλιο.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, για παράδειγμα, δεν έχει αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός ευρύτερου συνασπισμού, αλλά είναι απίθανο το France Unbowed του Mélenchon να συμφωνήσει να αποδυναμώσει το μανιφέστο του.
Εναλλακτικά, ο Μακρόν θα μπορούσε να διορίσει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, διατηρώντας τον Άταλ ως πρωθυπουργό. Θα μπορούσε ακόμη και να υιοθετήσει το ιταλικό μοντέλο και να ορίσει μια τεχνοκρατική ομάδα ειδικών με συναινετικό σχήμα . Μια τέτοια διοίκηση θα απέφευγε να κάνει φιλόδοξα σχέδια και θα επικεντρωνόταν στο να κρατά τους τροχούς του κράτους σε κίνηση.
Μια τέτοια περιορισμένη διοίκηση θα βασιζόταν σε μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ εκ διαμέτρου αντίθετων μερών για να απόσχουν από την ανατροπή της, έστω και μόνο για να καθησυχάσουν τις αγορές και τους διεθνείς εταίρους.
Αλλά μια υπηρεσιακή κυβέρνηση ή μια κυβέρνηση ειδικών «κινδυνεύει να είναι πολύ απογοητευτική δημοκρατικά», προειδοποίησε ο Μορέλ, ο πολιτικός αναλυτής. «Οι Γάλλοι ψήφισαν μαζικά, το κέντρο ηττήθηκε και αν τελειώσει με τον Άταλ να παραμείνει πρωθυπουργός, δεν είναι καλό για τη δημοκρατία της Γαλλίας».
- Advertisement -