Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών. Των παιδιών, που αυτές τις μέρες περιμένουν τα δώρα τους. Και, όχι βέβαια το θάνατο και την καταστροφή, που σπέρνουν για χιλιάδες παιδιά οι σύγχρονοι Ηρώδες.
Και πρώτα-πρώτα είναι η γιορτή του θεϊκού παιδιού. Που, ωστόσο, δεν ήρθε, για να πάρει, αλλά, για να προσφέρει δώρα. Και επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, δεδομένου ότι ήταν νήπιο, μίλησαν – για να κάμουν τις προγραμματικές του δηλώσεις – για λογαριασμό του τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι.
Και δεν μίλησαν στους γραμματείς και τους φαρισαίους: Τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία. Που είχαν αναγάγει την υποκρισία, το ψέμα και την αδικία, σε επιστήμη. Όπως άλλωστε συμβαίνει και στις μέρες μας. Οπότε το έγκλημα έχει γίνει νόμος και καθεστώς, ενώ η δικαιοσύνη και η αλήθεια βρίσκονται υπό αμείλικτο διωγμό….
Έκαμαν τις προγραμματικές δηλώσεις στ’ απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες, που βοσκούσαν τα ζωντανά τους στις εξοχές της Παλαιστίνης…
Και τους είπαν το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Ότι, δηλαδή, ανέτειλε, επιτέλους, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης! Που θα κάμει τη ζωή τους ειρηνική και τους ανθρώπους καλοσυνάτους και ευτυχισμένους. Για να δοξάζεται, έτσι, ο Θεός.
Και βέβαια ο Ήλιος της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης δεν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στ’ αρχοντικά, τα χτισμένα με αδικία και αίμα. Ή τα ανάκτορα, του Ηρώδη, που, απ’ τις αλλεπάλληλες δολοφονίες, απέπνεαν τη μπόχα της πτωμαΐνης…
Φιλοξενείται, είπαν οι άγγελοι, σ’ ένα στάβλο, όπου έχει λίκνο του τη φάτνη. Και οι τσοπάνηδες, όπως το συνήθιζαν, έσπευσαν να προσφέρουν στο νεογέννητο τα φτωχικά, μα τόσο πολύτιμα, για την περίσταση, δώρα τους.
Αλλά δώρα έσπευσαν να προσφέρουν και τα σοφά παιδιά της Ανατολής, οι μάγοι. Που κατευθύνθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Όπου πίστεψαν ότι θα συναντούσαν εορταστική, για χάρη του νεογέννητου βασιλιά, ατμόσφαιρα. Όπου. όχι μόνο δεν συνάντησαν εορταστική ατμόσφαιρα, αλλά η αναγγελία του σκοπού του ερχομού τους προκάλεσε – αντίθετα απ’ ό,τι περίμεναν – σύγχυση και ταραχή.
Ιδιαίτερα στον Ηρώδη: Που ζήτησε απ’ τους μάγους, αφού προσκυνήσουν το νεογέννητο βασιλιά, να του πουν πού ακριβώς βρίσκεται. Για να πάει κι αυτός να τον προσκυνήσει και να του προσφέρει τα δώρα του. Προφανώς, μαχαίρι και θάνατο. Πράγμα, που σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, συνέβη και στα παιδιά της βηθλεέμ και των περιχώρων. Όπου επικράτησε «θρήνος και κλαυθμός». Όπως δυστυχώς συμβαίνει και τώρα στη γή της Παλαιστίνης…
Αλλά οι άγγελοι είπαν στους μάγους: Μην ξαναγυρίσετε σ’ αυτόν τον δόλιο και κακούργο. Να επιστρέψετε στην πατρίδα σας από άλλο δρόμο. Και τα σοφά παιδιά της Ανατολής έπραξαν, όπως τους είπαν οι άγγελοι. Αφού, «αφέντες τον Ηρώδη ως λειρώδη, δι άλλης οδού επέστρεψαν εις την Βαβυλώνα».
Πράγμα, που, δυστυχώς, δεν κάνουμε εμείς οι τωρινοί άσοφοι. Που δεν ακούμε τους αγγέλους – τα παιδιά μας–καθώς φωνάζουν, πάντα, ολοένα και περισσότερο, για ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Αλλά ακούμε τους Ηρώδες: Τους τοκογλύφους τραπεζίτες, που μας απομυζούν οικονομικά. Και τους εφιάλτες κυβερνήτες «μας». Οι οποίοι επιδιώκουν παντοιοτρόπως να μας εξαφανίσουν από προσώπου της γης. Επιδιώκοντας με τους λαθρομετανάστες την εθνική, φυλετική και την θρησκευτική μας μετάλλαξη.
Ενώ παράλληλα αλλοτριώνουν ολοένα και περισσότερο την παιδεία μας. Έτσι ώστε να μην έχει καμιά σχέση με τον τρισχιλιόχρονο περίλαμπρο πολιτισμό μας και την δισχιλιόχρονη θρησκευτική μας πίστη. Και εξάλλου μας απαλλοτριώνουν βήμα-βήμα απ’ το ψωμί και την ελευθερία μας. Και σε τελική ανάλυση απ’ την τρισένδοξη πατρίδα μας. Έτσι ώστε να μας μεταβάλλουν σε ηλεκτρονικά ανδράποδα. Όσους βέβαια περισσέψουν (το 1/10), σύμφωνα με τα αποπληθυσμιακά τους προγράμματα.
Καβγάδιζαν, λέει, οι μαθητές του Χριστού για το ποιος ή ποιοι θα έχουν τις πρώτες θέσεις στο βασίλειο του Θεού. Κι ο Χριστός τους έδειξε ένα παιδί και τους είπε: Αν δεν γίνετε σαν αυτό το παιδί δεν έχετε καμιά θέση στο βασίλειο του Θεού. Που σημαίνει ότι, χωρίς επανάσταση και παιδεία κανείς, ποτέ δεν κέρδισε καμιά βασιλεία.
Πράγμα που φαίνεται να μη γνωρίζουμε εμείς οι σημερινοί Έλληνες. Σε αντίθεση με τους επαναστάτες του ’21 και τον πατρο-Κοσμά, που το ήξεραν πολύ καλά. Όπως και οι αρχαίοι Έλληνες. Και δεν το ήξεραν απλά, αλλά το ζούσαν κιόλας σε κάθε ανάλογη περίπτωση:
Συνεδρίαζε, λέει η γερουσία της Εφέσου και ο Ηράκλειτος, που κρατούσε από βασιλική γενιά, καθυστερούσε να ’ρθει. Κι έστειλαν κάποιον να τον ειδοποιήσει. Ο οποίος και τον βρήκε να παίζει με τα παιδιά. Κι όταν του είπε πως η γερουσία και ο βασιλιάς τον περίμεναν του αποκρίθηκε πως «η βασιλεία, ανήκει στα παιδιά»!.
Και το αιγυπτιακό ιερατείο μίλησε παρόμοια στο Σόλωνα: «Εσείς οι Έλληνες, του είπαν, είστε αιώνια παιδιά». Τα αιώνια παιδιά, που δημιούργησαν τον αιώνιο πολιτισμό. Απ’ τον οποίο ζητούν να απαλλοτριώσουν εμάς και τα παιδιά μας οι τοκογλύφοι τραπεζίτες και οι εντολοδόχοι τους πολιτικοί εφιάλτες. Που πετάνε τους χρεοκοπημένυς, εξαιτίας τους Έλληνες, απ’ τα σπίτια τους, για να στεγάσουν αλλοεθνείς και αλλόπιστους.
Κι εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε ποιο δρόμο θα δείξουμε και ποια δώρα θα δώσουμε στα παιδιά μας: Το δρόμο και τα δώρα των Ηρωδών, που οδηγούν στη ζούγκλα και στην κόλαση και την αιώνια σκλαβιά;
Ή το δρόμο και τα δώρα των αγγέλων, που οδηγούν στην επίγεια και την αιώνια ελευθερία!…