Παιδική Φτώχεια: Η καρδιά τους παγώνει, η ματιά τους πληγώνει

Ολόκληρο αυτό το ρεπορτάζ θα μπορούσε να συνοψιστεί σε δυο μονάχα αράδες. Φτώχεια είναι να ακυρώνεται η λαχτάρα σε ένα ζευγάρι μάτια – κι όταν αυτά είναι τα μάτια ενός παιδιού, πρόκειται για ακραία βία. Σε λίγες μέρες ο πλανήτης θα τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, τον αγώνα δηλαδή για μια καλύτερη ζωή.

Μαζί του κι η Ελλάδα του… οικονομικού θαύματος, που είναι ωστόσο ταξικά στενό και δεν μας χωράει όλους. Κυρίως αφήνει έξω τα παιδιά που δεν τους έλαχε να γεννηθούν στο «σωστό» οικονομικό πλαίσιο.

• 1 στα 3 παιδιά αντιμετώπισε υλική στέρηση στην Ελλάδα το 2024.
• 27,95 των παιδιών αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
• 8 στα 10 παιδιά με γονείς που έχουν υποχρεωτική εκπαίδευση αντιμετώπισαν σοβαρές στερήσεις.
• 1 στα παιδιά με γονείς που έχουν ανώτατη εκπαίδευση επίσης στερήθηκε βασικά αγαθά.

ΠΗΓΗ: EUROSTAT

Τα στατιστικά δίνουν «κλειδιά» για να καταλάβει κανείς που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα – καταγράφει θλιβερή πρωτιά στα ποσοστά παιδικής φτώχειας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω και από την Ρουμανία (31,8 %) και την Βουλγαρία (30,4 %), ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 13,6 %. Την πικρή γεύση ωστόσο αυτής της πραγματικότητας μπορούν ωστόσο να την δώσουν τα παιδιά τα ίδια.

Κόστιζε μόλις 1.29 ευρώ – ήταν ένα ντοσιέ σε ένα πολυκατάστημα αλλά η μαμά του τον είχε ρωτήσει αν είναι σίγουρος ότι το χρειάζεται. Ο Πάνος δεν το χρειαζόταν, το ήθελε μονάχα. Κι έτσι είπε όχι. Αυτή η τοσουδούλικη επιθυμία του για κάτι που δίνει χαρά χωρίς να είναι απολύτως απαραίτητο δεν είναι η μόνη ούτε η πρώτη που ακυρώνεται.

Η Μυρσίνη, η μαμά του, πολύ παραστατικά περιγράφει τι σημαίνει αυτό που ονομάζεται «υλική αποστέρηση». «Στα τέλη του μήνα είχα μείνει με 10 ευρώ. Είχαμε πάει με τον γιο μου στην παιδική χαρά για ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Περάσαμε τέλεια χωρίς να ξοδέψω τίποτα.

Όμως φεύγοντας οι άλλες μαμάδες πρότειναν να πάμε για σουβλάκια. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, χοροπήδαγαν από τη χαρά τους. Μέσα σε δευτερόλεπτα έπρεπε να βρω δικαιολογία. «Μας περιμένει η γιαγιά με φαγητό». Τι να πω; Ότι δεν έχω λεφτά – όχι για να του πάρω ποδήλατο, αλλά ένα σουβλάκι; Ο γιος μου ήξερε ότι δεν μας περιμένει η γιαγιά. Του είπα ότι ένιωσα ότι αρρωσταίνω. Ένιωσα ντροπή ενώ ξέρω ότι δεν θα έπρεπε…»

• 2.740.051 άτομα ζουν σε συνθήκες φτώχειας στην Ελλάδα
• 0,8% είναι ο ρυθμός αύξησης της φτώχειας στη χώρα μας τη στιγμή που στην ΕΕ μειώνεται κατά -1,1%.
• 82.051 άτομα μπαίνουν στη φάσμα της φτώχειας κάθε χρόνο.

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ