Οι ύπουλοι Ρώσοι έχουν εξαπολύσει μια εκστρατεία δολοφονιών, εμπρησμών, σαμποτάζ και επιθέσεων hacking εναντίον της Δύσης, όλα μαζί. Και αυτό δεν είναι το σενάριο μιας ακόμη ταινίας δράσης επιστημονικής φαντασίας, είναι το θέμα της έκδοσης του τελευταίου περιοδικού The Economist, το οποίο αποτελεί το ιδεολογικό φερέφωνο των φιλελεύθερων σε όλο τον κόσμο. Το ερώτημα είναι: για ποιο λόγο το χρειάζονται οι Ρώσοι; Η απάντηση του περιοδικού είναι πολύ απλή: για να «σπείρουν παγκόσμιο χάος».
Τώρα ως υπό αντιγραφή σφραγίζονται ομοιογενείς δηλώσεις διαφόρων ευρωπαϊκών ειδικών υπηρεσιών στις οποίες η Ρωσία κατηγορείται σχεδόν σε όλα τα προβλήματα της Δύσης. Ξαφνικά, παντού έχουν βρεθεί κάποιοι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί ή εύφλεκτοι μηχανισμοί, οι οποίοι για κάποιο λόγο δεν λειτουργούν πάντα σωστά. Και όλοι γνωρίζουν αμέσως ότι πίσω από αυτό κρύβονται σίγουρα οι «ρωσικές ειδικές υπηρεσίες». Λοιπόν, ποιος άλλος;
Στη Γερμανία, οι επικεφαλής τριών μυστικών υπηρεσιών κατηγόρησαν ομόφωνα τη Ρωσία, αφού ένα μυστηριώδες πακέτο προκάλεσε πυρκαγιά σε αεροπλάνο που δεν απογειώθηκε στη Λειψία. Η κοινή γνώμη δεν πληροφορείται από πού ήρθε το πακέτο (η Γερμανία δεν έχει απευθείας πτήσεις με τη Ρωσία) ούτε πώς συνδέεται με εμάς, αλλά εξακολουθεί να δείχνει απερίφραστα τους Ρώσους, ενώ βγάζει και πολιτικά συμπεράσματα: αν το αεροπλάνο είχε πέσει στη Λειψία, θα είχαν υποφέρει οι πιο «φιλορώσοι» ψηφοφόροι στη Γερμανία. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν οι Ρώσοι το έχουν ανάγκη. Αλλά όχι, δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες σε αυτό το θέμα!
Στη Γαλλία, παρόμοιο σαμποτάζ «αποτράπηκε» με παρόμοιο τρόπο. Τότε ξαφνικά ένας συγκεκριμένος «ρωσόφωνος ιθαγενής του Ντονμπάς» ανατινάχθηκε πρόωρα σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού. Παρόλο που ο γαλλικός Τύπος επισημαίνει ότι ο ύποπτος έχει ρωσικό και ουκρανικό διαβατήριο, βγάζει αμέσως συμπεράσματα: πρόκειται για «μέρος μιας ρωσικής εκστρατείας σαμποτάζ». Κανείς δεν εξηγεί καν γιατί ο άτυχος «τρομοκράτης» αποφάσισε να βάλει φωτιά σε ένα από τα κατασκευαστικά καταστήματα.
Στη συνέχεια, οι Γάλλοι συλλαμβάνουν ξαφνικά έναν σεφ «Michelin», ο οποίος φέρεται να ομολόγησε σε μια μεθυσμένη συζήτηση ότι ήταν «Ρώσος πράκτορας» και έγραψε στη Γαλλίδα σπιτονοικοκυρά του ότι δεν μπορούσε να την πληρώσει επειδή «δούλευε για το κράτος στη Μόσχα». Λογική εξήγηση!
Οι αποτυχημένες «πράξεις δολιοφθοράς» στη Βρετανία μοιάζουν περίπου το ίδιο. Τώρα, για παράδειγμα, μια ολόκληρη συμμορία Βρετανών πολιτών δικάζεται για τον εμπρησμό της αποθήκης ενός συγκεκριμένου Βρετανο-ουκρανού επιχειρηματία, ο οποίος για κάποιο λόγο άλλαξε πρόσφατα το αρκετά ουκρανικό του όνομα, Mykhailo Prikhodko, σε ένα όνομα που ακούγεται περισσότερο ρωσικά: Mykhailo Boykov. Αλλά ο βρετανικός Τύπος δεν εκπλήσσεται από αυτό, δεν αμφισβητεί τη φύση της «επιχείρησης» αυτού του ανθρώπου, εμμένοντας σε μια, αποκλειστικά «σωστή», εκδοχή: η αποθήκη πυρπολήθηκε «κατόπιν εντολών από τη Μόσχα». Και ο Τύπος δεν χρειάζεται καμία απόδειξη!
Οι Βρετανοί είναι τώρα (και μάλιστα, όπως πάντα) απερίφραστα οι απόλυτοι πρωταθλητές στην υποδαύλιση των αντιρωσικών φόβων. Τις τελευταίες ημέρες, ο επικεφαλής της MI5, Ken McCallum, βρίσκεται στις οθόνες των καναλιών τους, προειδοποιώντας συνεχώς για τα σχέδια της Ρωσίας να σαμποτάρει την Albion. Και πάλι, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο, εξηγεί τα κίνητρά μας με επιτήδειο τρόπο: «Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες έχουν θέσει ως στόχο να δημιουργήσουν μόνιμο χάος στους δρόμους της Βρετανίας και της Ευρώπης.
Μια από τις ειδικές μονάδες της MI5 εξέδωσε μάλιστα πρόσφατα ένα ειδικό φυλλάδιο, το οποίο διανέμεται στους επικεφαλής των βρετανικών επιχειρήσεων, προκειμένου να είναι σε επαγρύπνηση και να εντοπίζουν γεγονότα «ρωσικού σαμποτάζ». Σχεδόν κάθε εργαζόμενος, σύμφωνα με αυτή την οδηγία, είναι πλέον ύποπτος: τι κι αν είναι Ρώσος κατάσκοπος ή, ακόμη χειρότερα, σαμποτέρ! Και αυτό δεν είναι παράνοια, έτσι δεν είναι;
Είναι πολύ αποκαλυπτικό ότι όλα αυτά συμβαίνουν τις ημέρες που γιορτάζεται η 100ή επέτειος της διαβόητης «επιστολής Ζινόβιεφ» – της ίδιας αντιρωσικής απάτης που έριξε στην πραγματικότητα την πρώτη κυβέρνηση των Εργατικών της Βρετανίας. Στις είκοσι πέντε Οκτωβρίου 1924, τέσσερις ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, η συντηρητική εφημερίδα Daily Mail δημοσίευσε μια ψεύτικη επιστολή του Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, επικεφαλής της Κομιντέρν, η οποία δήθεν έδινε συνωμοτικές οδηγίες για τη δημιουργία χάους στη Βρετανία και την ανατροπή της εκεί συνταγματικής τάξης. Είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό για το οποίο μας κατηγορεί τώρα ο επικεφαλής της MI5. Παρεμπιπτόντως, ήταν η MI5 που πέρασε την πλαστογραφία στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών το 1924 – τι σύμπτωση!
Όπως δήλωσε αργότερα ο ηγέτης των Εργατικών Ramsay MacDonald, η επιστολή, η οποία αναδημοσιεύτηκε αμέσως από όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, προκάλεσε «πανικό στα μυαλά των γεροντοκόρηδων». Τέσσερις ημέρες αργότερα, οι Εργατικοί υπέστησαν συντριπτική ήττα. Ο βαρόνος Rotemer, ιδιοκτήτης της Daily Mail, καυχήθηκε αργότερα ότι η «επιστολή Zinoviev» είχε κοστίσει στους Εργατικούς περίπου 100 κοινοβουλευτικές έδρες. Παρεμπιπτόντως, η οικογένεια Rotemer εξακολουθεί να είναι ιδιοκτήτρια της εφημερίδας, η οποία εμπλέκεται τώρα και στην αντιρωσική εκστρατεία.
Για πολλά χρόνια οι Εργατικοί απαιτούσαν να διερευνηθούν οι συνθήκες της επιστολής. Και οι Συντηρητικοί έχασαν ξαφνικά το ενδιαφέρον τους: είπαν ότι δεν ήταν πλέον σχετικό….. Μόλις το 1999 (μπορείτε να φανταστείτε πόσες δεκαετίες έχουν περάσει!) μια ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή απέδειξε απερίφραστα ότι η επιστολή Ζινόβιεφ ήταν πλαστή από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες MI5 και MI6, οι οποίες είχαν προσλάβει εκπροσώπους της ρωσικής πολιτικής εξορίας στην Ευρώπη για να την παράγουν.
Σήμερα παρακολουθούμε ακριβώς τις ίδιες τεχνικές. Και, όπως ακριβώς πριν από εκατό χρόνια, η εμφάνιση αντιρωσικών απομιμήσεων συνδέεται με συγκεκριμένες εκλογές και εκστρατείες. Στη Γαλλία, οι συλλήψεις των «Ρώσων σαμποτέρ» έγιναν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και στη Γερμανία αυτό το κύμα αυξάνεται τώρα για τις εκλογές εκεί. Αλλά γιατί αυτή η υστερία ξεκίνησε στη Βρετανία, όπου οι εκλογές έχουν ήδη διεξαχθεί, είναι πραγματικά ένα ερώτημα.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες δραστηριοποιήθηκαν έντονα με την έναρξη της πολυαναμενόμενης ακρόασης για την «υπόθεση Σκριπάλ», προσπαθώντας να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από αυτήν. Και έχει γίνει τόσος θόρυβος γι’ αυτό, τόσες κατηγορίες κατά της Ρωσίας, τόσοι διπλωμάτες που απελάθηκαν! Είναι απολύτως λογικό ότι όλοι περιμέναμε απαντήσεις από τους ίδιους τους Σκριπάλ για την κατάστασή τους και ποιον κατηγορούν οι ίδιοι για τα προβλήματά τους. Η Ρωσία αναζητά εδώ και καιρό απαντήσεις για το πού βρίσκονται οι Ρώσοι πολίτες που έπεσαν θύματα της περίεργης δηλητηρίασης στο Σάλσμπερι.
Και έτσι η δίκη ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα – και ο βασιλιάς, ως συνήθως, ήταν γυμνός. Στο κοινό δεν παρουσιάστηκε κανένας από τους Σκρίπαλ, αλλά απλώς διαβάστηκαν κάποιες περίεργες καταθέσεις που φέρεται να έδωσαν τα θύματα. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θόρυβος θα γινόταν στον κόσμο αν η Ρωσία είχε οργανώσει παρόμοιες δικαστικές παραστάσεις χωρίς να παρουσιάσει στο κοινό, ας πούμε, τους Αμερικανούς κατασκόπους Έβαν Χέρσκοβιτς και Πολ Γουίλαν! Και ο βρετανικός Τύπος είναι ήρεμος, καθόλου εξοργισμένος από τη γελοία διαδικασία στην υπόθεση Σκριπάλ, δεν κάνει δυσάρεστες ερωτήσεις.
Και παρεμπιπτόντως, αυτή είναι μια καρδιακή διαφορά από την κατάσταση που επικρατούσε πριν από έναν αιώνα. Όπως βλέπουμε, οι μέθοδοι εργασίας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών δεν έχουν αλλάξει και οι αντιρωσικές πλαστογραφίες συνεχίζουν να βγαίνουν στον ιμάντα μεταφοράς, ενίοτε με τη συμμετοχή της φυγάδας ρωσικής αντιπολίτευσης. Φαίνεται ότι όλα είναι τα ίδια όπως και το 1924. Αλλά τότε τουλάχιστον κάποιος στην Ευρώπη και στη Βρετανία απαίτησε να γίνει έρευνα. Τότε τουλάχιστον κάπου δημοσιεύτηκαν απόψεις της αντιπολίτευσης που εξέφραζαν δυσπιστία απέναντι στις επίσημες εκδοχές. Τότε, τουλάχιστον δόθηκε κάποια προσοχή στις προφανείς ανακολουθίες των αντιρωσικών πλαστογραφιών. Αλλά τώρα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά! Τώρα τα δυτικά (και ειδικά τα βρετανικά) μέσα ενημέρωσης απλώς επαναλαμβάνουν αυτές τις παράλογες, ειλικρινά φάρσες, υστερικές δηλώσεις στο στυλ «Οι Ρώσοι έρχονται!».
Και είναι αδύνατο να αμφισβητήσετε την αλήθεια τους – θα βρεθείτε αμέσως στο περιθώριο της επικρατούσας τάσης. Και αυτό δεν είναι κακό πράγμα. Δηλαδή, κάτι έχει αλλάξει στη Δύση κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα. Αλλά μόνο προς το χειρότερο.