Ήταν το είδος της συζήτησης περί νόμου και τάξης που διογκώνει τις ακροδεξιές συγκεντρώσεις από το Παλέρμο μέχρι το Πότσνταμ.
«Με εξοργίζει όταν κάποιος που έχει βρει προστασία εδώ διαπράττει τα πιο σοβαρά εγκλήματα», είπε στο κοινό του ένας φαλακρός 65χρονος, επικροτώντας το ότι οι βίαιοι μετανάστες «δεν είχαν δουλειά» στη Γερμανία. «Τέτοιοι εγκληματίες θα πρέπει να απελαθούν, ακόμα κι αν προέρχονται από τη Συρία ή το Αφγανιστάν».
Το περίεργο ήταν ότι αυτό το cri de cœur δεν προήλθε από μια συγκέντρωση της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), αλλά από το βήμα του Ράιχσταγκ του Βερολίνου. Ακόμα πιο περίπλοκο: Ο άνθρωπος που είπε αυτά τα λόγια όχι μόνο πέρασε χρόνια υπερασπιζόμενος τις ανοιχτές μεταναστευτικές πολιτικές της Γερμανίας, αλλά ήταν και σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για αυτές.
Γνωρίστε τον νέο Όλαφ Σολτς.
Η δημόσια οργή για ένα κύμα δολοφονιών υψηλού προφίλ και άλλων βίαιων επιθέσεων για τις οποίες οι αρχές έχουν κατηγορήσει ξένους δράστες αναγκάζει την καγκελάριο της Γερμανίας να υιοθετήσει μια πιο σκληρή γραμμή για τη μετανάστευση – τουλάχιστον ρητορικά.
Με τη δημόσια υποστήριξη στον τρικομματικό συνασπισμό του Scholz να έχει νέα χαμηλά επίπεδα, ο καγκελάριος προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη ευπάθειά του: τη δημόσια δυσαρέσκεια για την απότομη αύξηση του αριθμού των εισερχόμενων αιτούντων άσυλο , σε συνδυασμό με την αύξηση της εγκληματικότητας που οι αρχές αποδίδουν σε υψηλά επίπεδα της μετανάστευσης.
Σε ένδειξη του αυξανόμενου πανικού της κυβέρνησής του σχετικά με το θέμα, το υπουργικό συμβούλιο του Scholz ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα νομοσχέδιο που θα επέτρεπε την απέλαση αλλοδαπών που επαινούν τρομοκρατικές και άλλες πράξεις βίας, ακόμα κι αν το κάνουν μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αυτή η πρόταση —όπως η ομιλία του Scholz στην Bundestag— ήταν μια αντίδραση στη φρικτή δολοφονία ενός αστυνομικού από έναν Αφγανό ύποπτο, ένα έγκλημα που συγκλόνισε το έθνος ακριβώς πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές του περασμένου μήνα. Μετά την επίθεση, ορισμένοι ριζοσπάστες ισλαμιστές επαίνεσαν τη δολοφονία στο Διαδίκτυο, τροφοδοτώντας περαιτέρω την εθνική οργή.
Και όμως, όπως και με την υπόσχεση απέλασης Σύριων και Αφγανών που έχουν διαπράξει εγκλήματα, το σχέδιο της κυβέρνησης αφορά περισσότερο την οπτική παρά τον ουσιαστικό αντίκτυπο. Ισοδυναμεί με μια απελπισμένη -και πιθανότατα μάταιη- προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η άνοδος του AfD, του οποίου οι πολιτικοί έχουν επιληφθεί του θέματος, παρουσιάζοντας συχνά τη Γερμανία ως κατακλυσμένη από βίαιο έγκλημα.
Το βάθος της αδυναμίας του Scholz στο θέμα έγινε σαφές στον απόηχο των ευρωεκλογών του περασμένου μήνα, στις οποίες το AfD σημείωσε το καλύτερο αποτέλεσμά του σε εθνικές εκλογές, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες του Scholz υπέστησαν τα χειρότερα .
Μια άλλη υπενθύμιση της απήχησης της μετανάστευσης στους ψηφοφόρους – όχι ότι ο Σολτς χρειαζόταν – ήρθε με τη νίκη της Κυριακής του ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο των κοινοβουλευτικών εκλογών στη Γαλλία.
Οι Γερμανοί ανησυχούν για την αύξηση της εγκληματικότητας
Η Γερμανία παραμένει μια από τις πιο ασφαλείς χώρες στον κόσμο . Όσον αφορά την ασφάλεια, ωστόσο, η αντίληψη είναι πραγματικότητα, και σε μια ευρεία έρευνα μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές του περασμένου μήνα, η προσωπική ασφάλεια ήταν πάνω από το μυαλό των περισσότερων ψηφοφόρων, με το 74 τοις εκατό να λέει ότι ανησυχεί «πολύ» για μια «μαζική» αύξηση έγκλημα στο μέλλον.
Ένα πρόσφατο κύμα επιθέσεων δεν βοήθησε. Η περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε με την είδηση ότι ένας 20χρονος Γερμανός, ο οποίος συνόδευε την αδερφή του μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο στα βορειοδυτικά της χώρας, χτυπήθηκε με μαχαίρι μέχρι θανάτου, φέρεται ότι από έναν 18χρονο Σύριο.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας Σύρος που κρατούσε μαχαίρι πυροδότησε μάχη σώμα με σώμα σε μια μικρή πόλη στη νοτιοδυτική πολιτεία Σάαρλαντ. Στη συνέχεια, την Πέμπτη, ένας 24χρονος Σομαλός φέρεται να μαχαίρωσε έναν άλλο άνδρα μπροστά από ένα μπαρ του Αμβούργου, τραυματίζοντας σοβαρά το θύμα.
Αν και τέτοια βία δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη σε μια χώρα 83 εκατομμυρίων κατοίκων, οι κυβερνητικές στατιστικές δείχνουν όντως συσχέτιση μεταξύ των υψηλών επιπέδων μετανάστευσης και της αύξησης της εγκληματικότητας.
«Περιβάλλουμε τα όρια της ικανότητάς μας για ενσωμάτωση», δήλωσε πρόσφατα η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ .
Ο αριθμός των εγκληματικών πράξεων στη Γερμανία αυξήθηκε κατά περίπου 6% πέρυσι σε σύγκριση με το 2022, με τις αρχές να αποδίδουν την αύξηση στα υψηλά επίπεδα μετανάστευσης. Ενώ οι αλλοδαποί αποτελούν περίπου το 15 τοις εκατό του πληθυσμού της Γερμανίας, αντιπροσώπευαν το ρεκόρ του 41 τοις εκατό όλων των εγκλημάτων το 2023. Το έγκλημα που απέδωσαν οι αρχές σε αλλοδαπούς υπόπτους αυξήθηκε κατά 23 τοις εκατό το 2022 και κατά 18 τοις εκατό το 2023, σύμφωνα με κυβερνητικές στατιστικές .
«Η Γερμανία έχει γίνει λιγότερο ασφαλής τα τελευταία δύο χρόνια και αυτό οφείλεται στην αύξηση της εγκληματικότητας από αλλοδαπούς», δήλωσε η Andrea Lindholz, Χριστιανοδημοκρατική βουλευτής, σε πρόσφατη κοινοβουλευτική συζήτηση.
Μεγάλο μέρος της πρόσφατης προσοχής στον γερμανικό Τύπο έχει επικεντρωθεί στην απότομη αύξηση των μαχαιρωμάτων. Ο αριθμός των βίαιων περιστατικών με μαχαίρι αυξήθηκε κατά σχεδόν 40 τοις εκατό από το 2021 έως το 2023, φτάνοντας τις 14.000.
Πολλοί Γερμανοί σοκαρίστηκαν όταν ριζοσπάστες ισλαμιστές πανηγύρισαν το μαχαίρι του αστυνομικού σε διαδικτυακές αναρτήσεις, με αποτέλεσμα το Βερολίνο να ορκιστεί να απελάσει όσους επαινούν τις πράξεις τρομοκρατίας και βίας.
«Οι ισλαμιστές ταραχοποιοί που έχουν κολλήσει στη πέτρινη εποχή δεν ανήκουν στη χώρα μας», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα η υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ.
Δεν είναι καθόλου σαφές ότι το νομοσχέδιο απέλασης θα περάσει από το κοινοβούλιο, δεδομένου ότι οι Πράσινοι της Γερμανίας ανησυχούν ότι η μεταρρύθμιση αποτελεί αντισυνταγματική παραβίαση της ελευθερίας του λόγου.
Ακόμα κι αν το κοινοβούλιο εγκρίνει το σχέδιο νόμου, η σκληρότερη νομοθεσία είναι απίθανο να περιορίσει τη ρητορική μίσους των ισλαμιστών στο διαδίκτυο.
Πρώτον, οι πιο εξέχοντες ισλαμιστές της χώρας δεν είναι μετανάστες αλλά Γερμανοί πολίτες που δεν μπορούν να απελαθούν. Επιπλέον, οι μετανάστες που έχουν λάβει άσυλο προστατεύονται από την απέλαση.
Αυτό σημαίνει ότι τα μόνα άτομα που θα μπορούσαν να απελαθούν είναι αυτά με τυπικές βίζες. Ωστόσο, ακόμη και αυτοί θα μπορούσαν να σταλούν στην πατρίδα τους μόνο εάν προέρχονται από χώρες που η Γερμανία έχει κρίνει ασφαλείς. Η Συρία και το Αφγανιστάν δεν περιλαμβάνονται στη λίστα.
Τέτοιες επιπλοκές εξηγούν εν μέρει γιατί ο Scholz, αφού δεσμεύτηκε το περασμένο φθινόπωρο να ξεκινήσει την απέλαση ανθρώπων «σε μεγάλη κλίμακα», δεν τήρησε αυτή την υπόσχεση. Αν και ο αριθμός των απελάσεων αυξήθηκε κατά 30 τοις εκατό το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, ο συνολικός αριθμός εξακολουθούσε να είναι μόνο 4.700. Με αυτόν τον ρυθμό, η Γερμανία θα χρειαζόταν πάνω από δύο χρόνια μόνο για να εκκαθαρίσει το ανεκτέλεστο πλήθος των ανθρώπων που έχουν προγραμματιστεί για γρήγορο επαναπατρισμό.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 230.000 άτομα στη Γερμανία που είναι επιλέξιμα για έκδοση . Η κυβέρνηση έχει χορηγήσει στους περισσότερους από αυτούς ένα καθεστώς γνωστό ως Duldung — «ανεκτό»— δεδομένης της αδυναμίας να τους στείλει πίσω στις πατρίδες τους.
Από τους 230.000 αλλοδαπούς Duldung , περίπου 45.000 πρόκειται να εκδοθούν άμεσα. Μόνο το 6 τοις εκατό της τελευταίας ομάδας προέρχεται από το Αφγανιστάν και τη Συρία.
Σε μια προσπάθεια να δείξει ότι η κυβέρνηση παίρνει το ζήτημα στα σοβαρά, ο Scholz προσπαθεί να συνάψει συμφωνίες με τρίτες χώρες, όπως το Ουζμπεκιστάν, για να της επιτρέψει να απελάσει περισσότερους μετανάστες.
Όμως αυτή η προσπάθεια έχει προκαλέσει σκεπτικισμό από τους Γερμανούς συνταγματικούς εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην δικαστή ανωτάτου δικαστηρίου , που αμφισβητεί τη νομιμότητά του. Είναι πλέον σαφές ότι οποιαδήποτε κίνηση της κυβέρνησης να προωθήσει τέτοιες εκδόσεις θα αντιμετωπιζόταν με νομικές προκλήσεις που θα καθυστερούσαν την πρωτοβουλία ή θα την κατέστρεφαν εντελώς.
Η προθυμία του Scholz να αναλάβει τέτοιους κινδύνους υποδηλώνει ότι κατανοεί ότι το γερμανικό κοινό έχει στραφεί ενάντια στις μεταναστευτικές πολιτικές του. Ωστόσο, με μόλις έναν χρόνο για τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές, μπορεί να μην έχει αρκετό χρόνο για να κάνει κάτι γι’ αυτό.
- Advertisement -