Ο Άρειος Πάγος “παρατείνει” τις προθεσμίες άσκησης ένδικων μέσων για την περίοδο της πανδημίας

Εμπρόθεσμη κρίθηκε η αναίρεση συγγενών θύματος μετά από προσφυγή κατά της απόφασης των Δικαστηρίων.

 

Τον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζεται η παράταση των προθεσμιών για την άσκηση ένδικων μέσων κατά την περίοδο της πανδημίας ερμηνεύει το Β2’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, το οποίο δικαίωσε συγγενείς θανόντος.

Σύμφωνα με την αυτεπάγγελτη έρευνα περί εμπρόθεσμης άσκησης αίτησης αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως οι συγγενείς δεν παραβίασαν την προθεσμία κρίνοντας πως το διάστημα αυτό οι δικαστικές διαδικασίες είχαν ανασταλεί λόγω κορονοϊού και αντιθέτως επιδίκασαν και δικαστική αποζημίωση στα μέλη της οικογένειας.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Ανώτατο Δικαστήριο «η ένδικη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε εμπρόθεσμα στις 14-5-2021.
Και τούτο γιατί, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, α) το χρονικό διάστημα από 27-2-2021 (επομένη ημέρα της επίδοσης της οριστικής απόφασης) έως 6-4-2021 (ημερομηνία λήξης της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων) δεν υπολογίζεται στην προθεσμία των τριάντα (30) ημερών του  άρθρου 564 παρ. 1 του ΚΠολΔ για την άσκηση της αναίρεσης, β) η προθεσμία των τριάντα (30) ημερών άσκησης του ενδίκου μέσου της αναίρεσης εκ μέρους των αναιρεσειόντων, εκκίνησε στις 7-4-2021».

Επίσης, στην απόφαση του Αρείου Πάγου τονίζεται πως «δεν περιέχεται στο δικόγραφο της αναίρεσης ποιο είναι το αποδιδόμενο, κατά τους αναιρεσείοντες, στην προσβαλλόμενη απόφαση νομικό σφάλμα ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του κανόνα ουσιαστικού δικαίου (άρθρου 300 ΑΚ), αποδιδόμενη, με τον ως άνω, κατά το πρώτο σκέλος του, λόγο αναίρεσης, πλημμέλεια, ούτε εξειδικεύονται οι επί πλέον αιτιολογίες που έπρεπε να περιλαμβάνει η απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας, ήτοι η αποδιδόμενη πλημμέλεια με τον ίδιο, κατά το δεύτερο σκέλος του, λόγο αναίρεσης».

Παράταση προθεσμιών για άσκηση ένδικων μέσων στην πανδημία: Ασκήθηκαν εμπρόθεσμα

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Αρείου Πάγου: «Η ένδικη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε εμπρόθεσμα στις 14-5-2021. Και τούτο γιατί, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, α) το χρονικό διάστημα από 27-2-2021 (επομένη ημέρα της επίδοσης της οριστικής απόφασης) έως 6-4-2021 (ημερομηνία λήξης της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων) δεν υπολογίζεται στην προθεσμία των τριάντα (30) ημερών του  άρθρου 564 παρ. 1 του ΚΠολΔ για την άσκηση της αναίρεσης, β) η προθεσμία των τριάντα (30) ημερών άσκησης του ενδίκου μέσου της αναίρεσης εκ μέρους των αναιρεσειόντων, εκκίνησε στις 7-4-2021, επομένη της ως άνω ημερομηνίας λήξης της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων και άρσης της αναστολής των δικονομικών προθεσμιών (6-4-2021) και συνεπώς η καταληκτική προθεσμία άσκησης της αναίρεσης ήταν η 16-5-2021, μετά, δηλαδή, την παρέλευση και των δέκα (10) ημερών από την προβλεπόμενη λήξη της ως άνω τριακονθήμερης προθεσμίας στις 6-5-2021, και ως εκ τούτου δεν είχε συμπληρωθεί αυτή κατά την άσκηση της από 10-5-2021 αναίρεσης στις 14-5-2021 (ημερομηνία κατάθεσης του δικογράφου στη γραμματεία του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου) και συνεπώς ασκήθηκε εμπρόθεσμα».

Το εργατικό ατύχημα και τα προσφεύγοντα μέλη της οικογένειας

Στην οικογένεια του θύματος σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο «περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενώς συνδεόμενοι συγγενείς του θανατωθέντος, που δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλειά του και, προς ανακούφιση του ηθικού πόνου αυτών στοχεύει η διάταξη αυτή, αδιαφόρως αν συζούσαν μαζί του ή διέμεναν χωριστά.

Υπό την έννοια αυτή, μεταξύ των προσώπων αυτών περιλαμβάνονται οι γονείς, τα τέκνα, οι αδελφοί, αμφιθαλείς και ετεροθαλείς, ο σύζυγος ή η σύζυγος και, από δε τους αγχιστείς μόνον οι του πρώτου βαθμού (πεθερός, πεθερά, γαμπρός από θυγατέρα, νύφη από γιο), ενώ οι αγχιστείας πέραν του πρώτου βαθμού, όπως είναι o από αδελφή γαμπρός δεν περιλαμβάνονται περί συνυπαιτιότητας του θύματος σε εργατικό ατύχημα.

Η αρχική δικαστική απόφαση «… δέχθηκε ότι υφίσταται συνυπαιτιότητα του θανόντος στην επέλευση του αποτελέσματος με το σκεπτικό ότι δεν επέδειξε αυτός επιμέλεια και προσοχή διότι μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συνεργείου άναψαν φωτιά σε βαρέλι πάνω σε εξέδρα που βρισκόταν 80 μέτρα περίπου από το έδαφος μολονότι γνώριζε ως εργαζόμενος στο έργο από …-…-… ότι η χρήση της φωτιάς στην εναέρια εξέδρα ενείχε κινδύνους και ότι υπήρχε κίνδυνος μετάδοσής της σε ανεξέλεγκτες διαστάσεις με την ρίψη του πετρελαίου στο βαρέλι… από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προκύπτει συνυπαιτιότητα του θανόντος …

Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι ο … δεν έβαλε ο ίδιος τη φωτιά… δε συνετέλεσε από δικό του πταίσμα στο θανάσιμο τραυματισμό του και έπρεπε να απορριφθεί η ένσταση συντρέχοντος πταίσματος, κατ’ άρθρο 300ΑΚ, των αντιδίκων…

Το επελθόν αποτέλεσμα οφείλεται στην αποκλειστική ενέργεια και ευθύνη του … εργάτη-οικοδόμου, λόγω της μέγιστης ποσότητας πετρελαίου καύσης Diesel που έριξε στη φωτιά….

Επομένως, αφενός η ως άνω ενέργεια του … και αφετέρου η έλλειψη των απαιτούμενων μέτρων ασφαλείας προκάλεσαν αιτιωδώς το θάνατο του …, ήτοι ο θάνατος του επήλθε ως αποτέλεσμα της συγκλίνουσας αμελούς συμπεριφοράς όλων των εργαζομένων.

Μάλιστα για το ότι δεν υφίσταται η οποιαδήποτε συνυπαιτιότητα του θανόντος προκύπτει και από τα προσκομισθέντα αποδεικτικά έγγραφα…».

πηγή: https://www.dikastiko.gr/