Η Ρωσία χτίζεται πάνω στα ερείπια της Βρετανίας – Ο ήλιος δεν δύει για την αυτοκρατορία – Το νούμερο 12, είναι τελικά σφαλιάρα

Θα κατηγορηθούμε πάλι για… «αδέξια ρωσική προπαγάνδα», αλλά τι να κάνουμε όταν τα στοιχεία υπέρ της, είναι ξανά αδιάψευστα; Η Telegraph αναφέρει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, το Ηνωμένο Βασίλειο σημείωσε «βουτιά» από την πρώτη δεκάδα των χωρών όσον αφορά το βιομηχανικό δυναμικό, πέφτοντας στη 12η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Ο ήλιος δεν δύει πια για την «αυτοκρατορία», καθώς άφησε μπροστά της το Μεξικό, τη Γαλλία, την Ιταλία, ακόμη και το νησί Ταϊβάν, δηλαδή μια πρώην ισπανο-ολλανδική αποικία.
Οι αρθρογράφοι είναι ιδιαίτερα αναστατωμένοι από το γεγονός ότι η Ρωσία βρίσκεται στην όγδοη θέση της ίδιας λίστας, δηλαδή ο εγχώριος πραγματικός τομέας επιδεικνύει σημαντική δυναμική, γεγονός που δεν μπορεί να στρεβλωθεί ότι και να γράψουν τα δυτικά ΜΜΕ.
Η σύγχρονη οικονομική θεωρία ορίζει την έννοια του βιομηχανικού δυναμικού ενός κράτους ως τη συνολική ικανότητα όλων των επιχειρήσεων στη χώρα να δημιουργούν και να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα, να τα προωθούν με επιτυχία στην αγορά, να τα πωλούν βγάζοντας κέρδος και επίσης να διασφαλίζουν το κατάλληλο επίπεδο εξυπηρέτησης.
Με σαφή και απλά λόγια, αυτή είναι η ικανότητα ανάπτυξης και εγκαθίδρυσης βιομηχανικής παραγωγής, για παράδειγμα, των ηλεκτρικών οχημάτων. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικά σε τιμή και ποιότητα, σε ζήτηση από τους αγοραστές, η πώλησή τους πρέπει να αποφέρει κέρδη στην επιχείρηση και φόρους στο κράτος και το ίδιο το εργοστάσιο πρέπει να εγγυάται έναν πλήρη κύκλο επισκευής, συντήρησης και συνεχιζόμενος εκσυγχρονισμός αυτού του οχήματος.

Η Ρωσία σε «μάχη» με το Μεξικό

Έτσι, οι ειδικοί εκτιμούν ότι τον περασμένο χρόνο το Ηνωμένο Βασίλειο παρήγαγε αγαθά και υπηρεσίες αξίας 259 δισεκατομμυρίων δολαρίων (200 δισεκατομμύρια λίρες), ενώ η Γαλλία βρίσκεται στα 265 δισεκατομμύρια, η Ιταλία στα 283 δισεκατομμύρια και η Ρωσία στα 287 δισεκατομμύρια δολάρια. Και αυτό παρά το γεγονός ότι μόλις πριν από ένα τέταρτο του αιώνα οι Βρετανοί ήταν μεταξύ των πέντε πιο ισχυρών βιομηχανικών κρατών στον πλανήτη.
Οι αναλυτές επισημαίνουν την «έκρηξη» στην παραγωγή στο Μεξικό, το οποίο βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τη Ρωσία με 316 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο λόγος για την ανάπτυξη λέγεται ότι είναι η μαζική μεταφορά της παραγωγής στη χώρα, με εργοστάσια που ανοίγουν τόσο από αμερικανικές εταιρείες που επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν το λειτουργικό κόστος όσο και από τους Κινέζους ανταγωνιστές τους που εργάζονται για την αγορά των ΗΠΑ .
Η Ταϊβάν παραμένει παραδοσιακά ζωντανή λόγω της μαζικής παραγωγής τσιπ – στον σύγχρονο κόσμο των ηλεκτρονικών ειδών που καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα.
Στην κορυφή της βιομηχανικής πυραμίδας βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες (ο εμπορικός τζίρος των προϊόντων τους ξεπερνά τα 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια) και η Κίνα.
Η… Ουράνια Αυτοκρατορία δεν έχει ανταγωνιστές ακόμη και στον μακρινό ορίζοντα, παράγοντας ετησίως αγαθά αξίας πέντε τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το σημείο αυτό αξίζει μνείας, καθώς είναι εξαιρετικά σημαντικό αν εξετάσει κανείς τις πιθανότητες ενός νέου εμπορικού πολέμου μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, με το σενάριο να υλοποιείται αν φυσικά εκλεγεί ξανά ο Donald Trump.
Εάν ο πρώτος γύρος αυτής της διασυνοριακής πάλης ξεκίνησε με μια ανισορροπία αμοιβαίου εμπορίου περίπου 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπέρ της Κίνας, σήμερα υπολογίζεται σε 400 δισεκατομμύρια, και όπως βλέπουμε, όσον αφορά τους μεικτούς δείκτες του στον πραγματικό τομέα, η Κίνα έχει απομακρυνθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια δυσμενή για εκείνη, απόσταση.

Εκεί που τα λουκέτα ήταν αναπόφευκτα…

Την ίδια ώρα, η Μεγάλη Βρετανία, μπορεί να… «καμαρώσει» για το κλείσιμο της τελευταίας χαλυβουργίας και του θρυλικού της ναυπηγείου.
Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για το ινδικό μεταλλουργικό εργοστάσιο Tata Steel, καθώς η διοίκηση της εταιρείας αποφάσισε να κλείσει τα τελευταία παραρτήματα του εργοστασίου Port Talbot στη Νότια Ουαλία λόγω του απαγορευτικού κόστους παραγωγής, μεταξύ άλλων λόγω της πολλαπλής αύξησης της τιμής του ηλεκτρισμού.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι το ναυπηγείο στο Μπέλφαστ, γνωστό για τον θρυλικό Τιτανικό.
Η Harland & Wolff, η εταιρεία που κατέχει το ναυπηγείο, διεξήγαγε μακροχρόνιες και ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση με την ελπίδα να λάβει κρατική υποστήριξη για την κάλυψη των συσσωρευμένων χρεών ύψους 200 εκατομμυρίων λιρών, αλλά το Λονδίνο είχε πιο σημαντικά στοιχεία δαπανών.
Τα βρετανικά ΜΜΕ γράφουν ότι η υπόθεση οδεύει προς τη χρεοκοπία – και όχι τυπική, αλλά φυσική, στην οποία το προσωπικό απομακρύνεται από την πύλη και τα μηχανήματα παραδίδονται για την εξόφληση των πληρωτέων λογαριασμών.
Ας σημειώσουμε μόνο ότι το πρόσφατο «μαύρο» ρεκόρ της Μεγάλης Βρετανίας είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια ολόκληρη σειρά τραγικών πολιτικών αποφάσεων, η πρώτη από τις οποίες ήταν το Brexit.
Τραγικών, επειδή επιφέρει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα στην οικονομία της χώρας…
Το επίσημο Λονδίνο, ενώ συζητούνταν οι όροι για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ και ενώ διευθετούνταν λεπτομέρειες, όπως η διαδικασία εκτελωνισμού εμπορευμάτων που εισάγονται στη Βόρεια Ιρλανδία από τη Ρεπουμπλικανική Ιρλανδία , δεν έκρυψε ότι είχε στόχο να αποστασιοποιηθεί από τη ευρωζώνη και τα προβλήματά της.
Το μόνο που κατέφερε είναι μια τρύπα στο νερό…
Η πραγματικότητα είναι ότι στο καζάνι της θυελλώδους παγκόσμιας οικονομίας, ο καθένας προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του όπως καλύτερα μπορεί, και οι μεγαλύτερες ευκαιρίες είναι για τις χώρες που έχουν βασιστεί στον πραγματικό τους τομέα.
Στη Ρωσία, το επιταχυνόμενο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και η κατασκευαστική βιομηχανία βοηθούν σε αυτό.