Η διεθνής κοινότητα έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι είναι διατεθειμένη να στηρίξει λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους απέναντι σε επιθετικούς και καταπιεστικούς καθεστώτα. Η περίπτωση της Ουκρανίας αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου χώρες της Δύσης έχουν αποστείλει όπλα, στρατιωτικό εξοπλισμό και οικονομική βοήθεια προκειμένου να αντισταθεί στη ρωσική εισβολή. Όμως, το ίδιο δεν συμβαίνει με τους Ελληνορθόδοξους Σύριους, μια ιστορική και παραδοσιακή κοινότητα που αντιμετωπίζει απειλές από πολλαπλές πλευρές.
Η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Συρίας: Ένας Αγώνας για την Επιβίωση
Οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας είναι μια από τις αρχαιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, με ρίζες που φτάνουν στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Στη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, έχουν υποστεί διώξεις, καταστροφές των εκκλησιών τους και επιθέσεις από ακραίες ομάδες. Παρότι οι Χριστιανοί της περιοχής ιστορικά δεν συμμετείχαν σε ένοπλες συγκρούσεις, πλέον αντιμετωπίζουν την ανάγκη να προστατευθούν από τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον τους.
Η Δύση και η Επιλεκτική της Ευαισθησία
Η στήριξη που έχει προσφερθεί στην Ουκρανία δείχνει ότι οι Δυτικές χώρες είναι πρόθυμες να εμπλακούν ενεργά σε πολέμους που θεωρούν δίκαιους. Όμως, αυτή η στάση δεν είναι συνεπής όταν πρόκειται για άλλες περιπτώσεις λαών που υφίστανται διώξεις. Οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας είναι θύματα της ίδιας βίας που έχει καταδικάσει η Δύση στην Ουκρανία, αλλά δεν έχουν λάβει καμία ουσιαστική υποστήριξη. Αντίθετα, η διεθνής κοινότητα έχει επιλέξει να αγνοήσει τη γενοκτονία των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή.
Γιατί Είναι Αναγκαία η Στρατιωτική Υποστήριξη
Αν η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν πραγματικά στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας προς τους Ελληνορθόδοξους Σύριους είναι επιβεβλημένη. Εάν η αποστολή όπλων στην Ουκρανία δικαιολογείται ως μια κίνηση υπεράσπισης ενός λαού απέναντι στην καταπίεση, τότε γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για τους Χριστιανούς της Συρίας;
Η παροχή στρατιωτικής ενίσχυσης θα δώσει στην κοινότητα τη δυνατότητα να αμυνθεί και να διασφαλίσει την επιβίωσή της σε μια εχθρική περιοχή. Επιπλέον, η ύπαρξη μιας ισχυρής Χριστιανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της πολυπολιτισμικότητας και της σταθερότητας στην περιοχή.
Συμπέρασμα
Η αδιαφορία της Δύσης απέναντι στους Ελληνορθόδοξους Σύριους αποδεικνύει την επιλεκτικότητα των παγκόσμιων δυνάμεων όταν πρόκειται για την υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν πράγματι το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και την ελευθερία είναι καθολικές αξίες, τότε η στήριξη της Δύσης προς τους Ελληνορθόδοξους της Συρίας δεν πρέπει να αποτελεί εξαίρεση. Η στρατιωτική ενίσχυση είναι απαραίτητη ώστε να διασφαλιστεί ότι αυτή η αρχαία κοινότητα δεν θα σβήσει κάτω από τη σκιά των συγκρούσεων.
Η Δύση πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξει τους Ελληνορθόδοξους Σύριους όπως ακριβώς στήριξε και την Ουκρανία.