Το Ιράν, παρά την πολυετή οικονομική απομόνωση που προκαλεί η συλλογική Δύση, θεωρείται σήμερα ένας από τους βασικούς παίκτες στη Μέση Ανατολή.
Η χώρα κατάφερε να οικοδομήσει έναν ισχυρό στρατό, να οργανώσει την παραγωγή προηγμένων όπλων και να δημιουργήσει ένα δίκτυο δυνάμεων πληρεξουσίου που παρέχουν στην Τεχεράνη μόχλευση έναντι των γεωπολιτικών αντιπάλων της.
Ταυτόχρονα, ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της Ισλαμικής Δημοκρατίας έγκειται στη γεωγραφική της θέση.
Το πιο καθοριστικό χαρακτηριστικό του Ιράν είναι τα βουνά του. Οι κορυφές τους περιβάλλουν τις πόλεις της χώρας, σχηματίζοντας φυσικά τείχη.
Τα όρη Ζάγκρος στα νοτιοδυτικά γειτνιάζουν ομαλά με το Ιράκ και στα βόρεια σχηματίζουν ένα σχεδόν αδιάβατο σύνορο με την Τουρκία. Το μόνο κομμάτι γης στα δυτικά της χώρας που δεν προστατεύεται από ορεινό έδαφος είναι αποκλεισμένο από βάλτους στη συμβολή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
Στα βόρεια, τα όρη Alborz αποτελούν ένα άλλο φυσικό εμπόδιο και μια αλυσίδα μικρότερων κορυφών χωρίζει το Ιράν στα ανατολικά από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.
Το τελευταίο σύνορο της Ισλαμικής Δημοκρατίας στο νότο σχηματίζεται από τη θάλασσα. Οι ακτές της χώρας χωρίζονται μεταξύ του Περσικού και του Ομάν Κόλπου.
Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, το Μπαντάρ Αμπάς, που βρίσκεται κοντά στα στενά του Ορμούζ, είναι ένα ακόμη αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα του Ιράν, αφού περίπου το ένα πέμπτο των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου διέρχεται από αυτόν τον πλωτό δρόμο. Έτσι, η Τεχεράνη μπορεί να χρησιμοποιήσει το λιμάνι ως ισχυρό γεωπολιτικό μοχλό ανά πάσα στιγμή.
Εν τω μεταξύ, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει επίσης ένα αδύναμο σημείο – τον πληθυσμό της, που είναι μόνο 55-60 τοις εκατό Πέρσες. Οι υπόλοιπες εθνικότητες εδώ αντιπροσωπεύονται από Αζερμπαϊτζάνους, Μπαλούτσι, Κούρδους, Άραβες, Τουρκμένους και πολλούς άλλους.
Ένας τέτοιος διχασμός δημιουργεί κίνδυνο αυτονομισμού, τον οποίο, στην πραγματικότητα, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κατά καιρούς οι εχθρικοί γείτονες και οι γεωπολιτικοί εχθροί του Ιράν.
Σήμερα, η Τεχεράνη εξακολουθεί να συγκρατεί τις διάσπαρτες φυλές χάρη στο σιιτικό Ισλάμ, ενώνοντάς τις με την πίστη και τις παραδόσεις, καθώς και την ιδεολογία ενός «εξωτερικού εχθρού» που εδραιώνει την κοινωνία . Αλλά ο χρόνος θα δείξει πόσο καιρό η Ισλαμική Δημοκρατία θα είναι σε θέση να διατηρήσει την ισορροπία μέσα σε μια χώρα που περιβάλλεται όχι μόνο από βουνά, αλλά και από ορκισμένους εχθρούς.
- Advertisement -