Φτωχοί εργαζόμενοι με ατομικές συμβάσεις και χωρίς τριετίες – Ποιοι δεν θα πάρουν αύξηση

Ποιοι μισθωτοί εργαζόμενοι θα πάρουν φέτος αύξηση 10% – την πρώτη ή μια ακόμη τριετία.

 

Η ακρίβεια, για τα ελληνικά δεδομένα και όχι ο… πληθωρισμός, αποτελεί την μεγαλύτερη πληγή για το διαθέσιμο εισόδημα.

Το πρόβλημα δηλαδή είναι τα είδη πρώτης ανάγκης και τα τρόφιμα τα οποία κινούνται σε υπερδιπλάσια – του επίσημου πληθωρισμού – ποσοστά ανόδου, κάτι που πλήττει τους μισθοσυντήρητους. Όλους όσοι εργάζονται αμειβόμενοι με χαμηλούς μισθούς και δαπανούν το σύνολο σχεδόν των εσόδων τους σε έξοδα διαβίωσης – επιβίωσης.

Ειδικά, δε, τους μισθωτούς και συνταξιούχους οι οποίοι:

  • Δεν έλαβαν αύξηση τα δύο τελευταία χρόνια («προσωπική διαφορά» και μη αναπροσαρμογή των επικουρικών συντάξεων, καθώς οι τελευταίες επηρεάζουν γύρω στο 18%-30% των μηνιαίων αποδοχών 1,3 εκατ. συνταξιούχων, εργαζόμενοι χωρίς κλαδική σύμβαση ή μισθωτοί χωρίς τριετίες).
  • Έλαβαν μικρότερες του πληθωρισμού αναπροσαρμογές (όλοι οι συνταξιούχοι και πολλοί μισθωτοί που αμείβονται με μεγαλύτερες του βασικού μισθού αποδοχές, ήτοι πάνω από 3 εκατ. άτομα).
  • Είχαν μείωση εισοδήματος από την αύξηση της φορολόγησης. Τόσο της άμεσης (μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, γιγάντωση της Εισφοράς «Αλληλεγγύης), όσο και της έμμεσης (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι), ειδικά για όσους δαπανούν το σύνολο των αποδοχών (τρόφιμα, ενέργεια κ.α.).
  • Από τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων (κάτω του επίσημου πληθωρισμού).
Πληρώνουν τα χαμηλά εισοδήματα

Οι παραπάνω εξέλιξης δεν είναι… αστοχίες, παρά συνειδητές επιλογές καθώς έτσι οι χαμηλοί μισθοί διατηρούν την «ανταγωνιστικότητα» την ελληνικής οικονομίας, η συνειδητή μείωση των συντάξεων βοηθά τη μείωση των μεταβιβάσεων από τον προϋπολογισμό (προϋπόθεση για τη δημιουργία υπερπλεονασμάτων), τα αρνητικά επιτόκια επιδοτούν τα τραπεζικά κέρδη και τους μετόχους (ώστε να παραμείνουν στην Ελλάδα) και όλα μαζί θα μπορούσαν να περιορίσουν το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών (πλην, όμως, οι καταναλωτικές ανάγκες των επισκεπτών – τουριστών και το παραγωγικό ξεχαρβάλωμα της χώρας δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση).

Κατά τα επόμενα χρόνια πιθανολογείται μια ήπια μείωση του δομικού πληθωρισμού (εκτός ενέργειας και τροφίμων), πλην όμως αυτές οι δύο εξαιρέσεις, κυρίως οι τιμές στα σούπερ μάρκετ και το κόστος των υπηρεσιών φαίνεται ότι θα συνεχίσουν να κινούνται δραματικά ανοδικά.

Σαν αντιστάθμισμα στην αποτροπή της περαιτέρω μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, μετά τη βύθιση κατά 26% (μισθωτοί) έως 35% (συνταξιούχοι) κατά τη μνημονιακή περίοδο, θα ήταν η αύξηση των μισθών και δια αυτών η βελτίωση των συντάξεων, είτε μέσω αναπροσαρμογής των συντάξιμων αποδοχών, που διαμορφώνουν το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης, είτε με ονομαστικές αυξήσεων επί τη βάσει του νέου Δείκτη αναπροσαρμογής των αμοιβών των εν ενεργεία που σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Υστέρηση

Ωστόσο, η αύξηση των αποδοχών δεν αναμένεται για πέντε λόγους:

1. Ο κατώτατος-βασικός μισθός αναπροσαρμόζεται με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου επί τη βάσει των αναγκών των επιχειρήσεων και την πολιτική συγκύρια (εκλογές) και όχι από τους κοινωνικούς εταίρους (εργαζόμενοι – σύνδεσμοι επιχειρήσεων), ενώ πλέον φορολογείται.

2. Το 80% των μισθωτών βρίσκεται εκτός κλαδικών συνδικάτων και αδυνατούν να απολαύσουν υψηλότερους κλαδικούς μισθούς.

3. Ελάχιστες ομοσπονδίες (π.χ. Τουρισμού – Επισιτισμού) και εργοδοτικές ενώσεις συγκεντρώνουν το 51% μισθωτών και επιχειρήσεων, αντίστοιχα, κάτι που είναι απαραίτητο για την επέκταση μιας σύμβασης και την κήρυξή της σαν υποχρεωτικής.

4. Την υπερίσχυση των ατομικών συμβάσεων εργασίας έναντι των συλλογικών (ΣΣΕ) οι οποίες, μάλιστα, είναι υποχρεωτικές αν και μονομερείς εκ μέρους της επιχείρησης, που διαμορφώνει τους όρους απασχόλησης (ωράριο, μετάπτωση από πλήρες 8ωρο σε μερική απασχόληση, εργασία το Σάββατο – 6η ημέρα κ.α.).

5. Δεν προβλέπεται κανένα κίνητρο συνεχούς παραμονής στην εργασία (ωριμάνση – τριετίες).

Ειδικά για τις τριετίες, οι οποίες «ξεπάγωσαν» από την αρχή του χρόνου, αυτές θα αρχίσουν να αποδίδουν από το 2027 και μετά για πάνω από 600.000 εργαζόμενους, που υπολογίζεται ότι εισήλθαν στην αγορά εργασίας κατά τα τελευταία 14-15 χρόνια. Και αυτό καθώς ο χρόνος εργασίας από τον Φεβρουάριο του 2012 και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2023 έχει διαγραφεί οριστικά και δεν πρόκειται να συνυπολογιστεί ούτε μελλοντικά.

Οι τριετίες

Οι λίγες χιλιάδες που θα πάρουν φέτος αύξηση 10% (την πρώτη ή μια ακόμη τριετία) είναι όσοι:

  • Άρχισαν να εργάζονται το 2009 και δεν πρόλαβαν να συμπληρώσουν την πρώτη τριετία το 2012 και όλα αυτά τα 15 χρόνια απασχολούνται με τον κατώτατο μισθό.
  • Εντάχθηκαν στην αγορά εργασίας το 2006 και δεν πρόλαβαν να πάρουν τη δεύτερη τριετία.
  • Ανέλαβαν για πρώτη φορά εργασία το 2003 και δεν συμπλήρωσαν την τρίτη (και καταληπτική) τριετία το 2012.

Η μοναδική λύση για την εξισορρόπηση της ακρίβειας είναι οι στοχευόμενες αναπροσαρμογές στους μισθωτούς. Κυρίως μέσω των κινήτρων αύξησης της παραγωγικότητας, συνέχισης της εργασίας και παραμονής στην ίδια εταιρεία. Έτσι, η μείωση στο μισό του χρόνου για την πρώτη (ή επόμενη) τριετία, γα όσους είχαν χρόνο εργασίας προ του 2023, είναι αναγκαία. Συν ένα πρόσθετο – υποχρεωτικό μπόνους σαν προσαύξηση σε όσους παραμένουν ανά διετία στον ίδιο εργοδότη.

Εξάλλου, η αμοιβή είναι πάντα το κίνητρα για την επαγγελματική δραστηριοποίηση!

Πηγή: https://www.ieidiseis.gr/