«Τα αγόρια μπορούν να αγαπήσουν άλλα αγόρια», «Τα αγόρια μπορούν να γίνουν κορίτσια αλλάζοντας φύλο», «Η ευχαρίστηση της σεξουαλικής επαφής μέσω του πρωκτού και του κόλπου»,
«Στο ζήτημα των ΛΟΑΤΚΙ+, εξήγησε τη σημασία κάθε γράμματος, προσθέτοντας ότι μπορείς να αλλάξεις φύλο και να πάρεις αναστολείς για να μπλοκάρεις την καθυστέρηση των πρωτογενών και δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, όπως είναι τα γένια και οι τρίχες».
Αυτά είναι μερικά παραδείγματα, που είναι συγκεντρωμένα σε έναν πίνακα που εξηγεί τι πρέπει να διδάσκεται σε παιδιά ηλικίας 4 – 6 ετών, στο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα γαλλικά σχολεία, που βασίζεται στα περίφημα «πρότυπα του ΠΟΥ», που φέρονται να έχουν υιοθετηθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους η Γαλλία, η Κύπρος ή οι σκανδιναβικές χώρες, και αντλούνται από το έργο κάποιου Άλφρεντ Κίνσεϊ και των συνεργατών του.
Πίσω από αυτούς βρίσκεται η ανάπτυξη της ιδέας της θετικής σεξουαλικότητας στα πολύ μικρά παιδιά, ακόμη και στα μωρά, «που θεωρούνται ικανά να βιώσουν σεξουαλική ευχαρίστηση» μεταδίδει η Μ.Δεναξά και τα όσα αποκαλύπτονται προκαλούν το κοινό αίσθημα για το τι ζητούν ορισμένοι για τα ανήλικα παιδιά.
Σε μια εποχή που το ζήτημα των βασικών γνώσεων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που (δεν) αποκτώνται γίνεται ολοένα και πιο ανησυχητικό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ορισμένοι διεθνείς και ευρωπαϊκοί θεσμοί αποφάσισαν να προωθήσουν την… απρόσμενη προτεραιότητα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης… από τη γέννηση! Ενώ η ευαισθητοποίηση και η βοήθεια των παιδιών να ανακαλύψουν τη σεξουαλικότητά τους είναι θεμελιώδεις ενέργειες, το πνεύμα και η μέθοδος με την οποία πρέπει να γίνεται αυτή η μύηση είναι εξ ίσου σημαντικοί παράγοντες, όπως και ο καθορισμός της ηλικίας που πρέπει να πραγματοποιείται. Σε διαφορετική περίπτωση, οι κίνδυνοι της πρώιμης σεξουαλικοποίησης των παιδιών, και μάλιστα από ημερών, είναι πολύ πραγματικοί.
Όμως το πρόγραμμα και οι κατευθυντήριες γραμμές που εκδίδονται πάνω στο σημαντικό αυτό ζήτημα, από φορείς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνίστανται ξεκάθαρα στη σεξουαλικοποίηση των παιδιών από τη γέννησή τους, στο όνομα μιας ψευδοεπιστήμης, ζητώντας την υποστήριξη των εκπαιδευτικών, αλλά και όλων των επαγγελματιών που εργάζονται στις δομές κοινωνικοποίησης της παιδικής ηλικίας.
Η απόλυτη υποταγή στον ΠΟΥ
Από την εποχή λοιπόν της πανδημίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δηλώσει σχεδόν απόλυτη υποταγή στον ΠΟΥ. Ευρωπαίοι ηγέτες, ανάμεσά τους και ο Πρόεδρος Μακρόν τον Μάιο του 2022, έχουν τονίσει πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πρέπει να τύχει αμέριστης υποστήριξης, γιατί «είναι ο μόνος νόμιμος θεσμός που μπορεί να εγγυηθεί την καθολική ασφάλεια της υγείας και να μας επιτρέψει συλλογικά να έχουμε μια συντονισμένη, ενιαία και υποστηρικτική αντίδραση».
Έτσι, εκτός του ότι οι ευρωπαϊκές συνεισφορές προς τον οργανισμό κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού σχεδόν διπλασιάστηκαν, η ευρωπαϊκή ηγεσία ακολουθεί τυφλά τις συστάσεις του ΠΟΥ και οι ευρωπαϊκές χώρες που συνδέονται με συμβάσεις μαζί του πρέπει να εφαρμόζουν αυστηρά τις πολιτικές του.
H εξαπάτηση με το ζήτημα των «σεξουαλικών δικαιωμάτων»
Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συμβαίνει στα γαλλικά σχολεία κι ενδεχομένως στα σχολεία κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών, από το Νηπιαγωγείο (προδημοτική εκπαίδευση) μέχρι και την τελευταία τάξη του Λυκείου, η οργάνωση «Mamans Louves» («Μαμάδες Λύκαινες») παρουσίασε 46 συγκεκριμένες περιπτώσεις διδασκαλίας σεξουαλικής αγωγής, αλλά και ενέργειες, που δεν είναι προσαρμοσμένες στην ηλικία των μαθητών και αναφέρθηκαν από παιδιά, τις οικογένειές τους και τους εκπαιδευτικούς τους.
Για παράδειγμα, υπάρχουν αναφορές για το κάλεσμα σε προνηπιακές τάξεις συλλογής βιβλίων πάνω στην ταυτότητα των φύλων. Το κάλεσμα χαρακτηρίζεται ως «πράξη περηφάνειας», στο πλαίσιο της εντατικοποίησης της προπαγάνδας υπέρ της κοινότητας LGBT+ στα σχολεία.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησης στο Νηπιαγωγείο, νήπια έχουν μάθει για την αυτοϊκανοποίηση, την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης, για την παρενόχληση της «πριγκήπισσας» Κέβιν, ενώ από την ηλικία των τριών εκτός από παραμύθια έχουν ήδη ακούσει ιστορίες για τρανς άτομα.
Η νεράιδα που «αλλάζει τα κοριτσάκια σε αγοράκια»
Στην πρώτη τάξη του Δημοτικού, σε συνεδρίες σεξουαλικής αγωγής, οι μαθητές ενημερώθηκαν πως ένα μικρό κορίτσι μπορεί να γεννηθεί με ένα «κουτί» ή ένα «ζιζί» κι ότι μπορεί να έχει «ευχαρίστηση» και από τα οπίσθια. Παράλληλα, «πρωτάκια» φέρεται να έμαθαν τα χρώματα στα αγγλικά της κοινότητας LGBT+ χρησιμοποιώντας… κυλόττες και ενημερώθηκαν για την νεράιδα που «αλλάζει τα κοριτσάκια σε αγοράκια»…
Στη δευτέρα τάξη, οι μαθητές διδάχτηκαν για το πως παράγεται μεταξύ άλλων το σπέρμα, «τις κινήσεις που πρέπει να γίνονται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής», «την ιδεολογία του φύλου σε όλες του τις μεταλλάξεις…».
Αυτά είναι μερικά σοκαριστικά παραδείγματα που αναφέρθηκαν από τα ίδια τα παιδιά σχετικά με το τι είδαν και τι έμαθαν από τις συνεδρίες σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών του σχολείου τους.
Σε μεγαλύτερες τάξεις, όπως, για παράδειγμα, στο Γυμνάσιο, διδάσκονται τι είναι η απομίμηση του φαλλού (κοινώς δονητής) και πως χρησιμοποιείται, ενώ στο Λύκειο, μεταξύ άλλων, οι μαθητές μπορούν να διδαχτούν τις διάφορες σεξουαλικές στάσεις στο πέρασμα των χρόνων…
Ανοίγει ο δρόμος για τη σταδιακή αποδοχή της παιδοφιλίας
Μελετώντας τους «Kανόνες για τη σεξουαλική αγωγή στην Ευρώπη» που δημοσιεύθηκαν από τον Που το 2010 και τη «Διακήρυξη των σεξουαλικών δικαιωμάτων» της Διεθνούς Ομοσπονδίας Προγραμματισμένης Γονιμότητας (IPPF), στην οποία βασίζεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως συγχέονται τα πάντα, χωρίς ποτέ να εξετάζεται η παιδική ψυχοσύνθεση ή η προστασία του παιδιού.
Κι όμως, αυτά είναι τα δυο βασικά κείμενα, τα οποία υποτίθεται πως είναι συμβουλευτικά, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν τα πρότυπα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, στην Ευρώπη.
Όπως υποστηρίζουν ψυχολόγοι και παιδοψυχίατροι, «αν και τα παιδιά έχουν αισθήσεις, δεν έχουν σεξουαλικότητα σε πολύ μικρές ηλικίες. Συνεπώς, το να βλέπουν εικόνες σεξουαλικής φύσης ή να γίνεται αναφορά στην ενήλικη σεξουαλικότητα με χυδαίο σχεδόν τρόπο θα μπορούσε να οδηγήσει σε σεξουαλικό εθισμό, παρορμητική συμπεριφορά ή παραβατικότητα».
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εξετάζεται να καθιερωθούν τουλάχιστον τρεις συνεδρίες σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα ευρωπαϊκά σχολεία τον χρόνο. Κάποιες χώρες, όπως είναι η Γαλλία και η Κύπρος, τις έχουν ήδη συμπεριλάβει στο εκπαιδευτικό τους σύστημα. «Αν ωστόσο το μελλοντικό τους περιεχόμενο αντλείται από τις συστάσεις του ΠΟΥ -που, όπως φαίνεται, συμβαίνει-, ο οποίος επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από διάφορες ιδεολογίες, ενδέχεται η διδακτική ύλη να έχει αντίκτυπο στη συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των πολύ μικρών παιδιών και θα μπορούσαν να αλλοιωθούν οι αντιλήψεις τους», προειδοποιεί η ειδική σύμβουλος Παιδαγωγικής Εκπαίδευσης Σοφί Οντουζέ, η οποία βασίζεται στο έργο ιατρών που ειδικεύονται στην παιδική και εφηβική ηλικία, όπως ο διάσημος παιδοψυχίατρος Μορίς Μπερζέ ή ο παιδίατρος Ρεζίς Μπρουνό.
Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως «τα πρότυπα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης του ΠΟΥ δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάπτυξη της σεξουαλικής δυναμικής του παιδιού» με τη βοήθεια των ενηλίκων, οι οποίοι θα πρέπει να τα βοηθήσουν για τον σκοπό αυτό. Η επικινδυνότητα μιας τέτοιας σχέσης είναι πως το παιδί θα μπορούσε να συναινέσει στο σεξ με έναν ενήλικα, καθώς, σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το σεξουαλικό δικαίωμα είναι το δικαίωμα στη σεξουαλικότητα για όλους, χωρίς διακρίσεις ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
Από μόνο του, αυτό το γεγονός ανοίγει την πόρτα στη σταδιακή αποδοχή της παιδοφιλίας, ως μιας κανονικής κατάστασης, από τη στιγμή που τα παιδιά θα μαθαίνουν πως είναι σεξουαλικά όντα από τα γεννοφάσκια τους κι έχουν σεξουαλικό προσανατολισμό…
