ΚΟΣΜΟΣ / Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2025, 11:30 / Συν 1
Οι χώρες διαφωνούν για το ποιος πρέπει να αναλάβει και πόση ευθύνη.
Με τις πρώτες αναταράξεις ήρθαν αντιμέτωποι την περασμένη Τρίτη οι νέοι μεταναστευτικοί κανόνες της Ευρώπης, καθώς οι χώρες διαφωνούν για το ποιος πρέπει να αναλάβει και πόση ευθύνη. Υπουργοί Μετανάστευσης και Εσωτερικών συναντήθηκαν στο Λουξεμβούργο για να συζητήσουν τις τεχνικές λεπτομέρειες μιας νέας πρότασης σχετικά με τους λεγόμενους «κόμβους επιστροφής» και τις διασυνοριακές εξουσίες απέλασης. Ωστόσο, στο περιθώριο της συνάντησης, κυριάρχησαν οι πολιτικές επιπτώσεις του ποιος έχει την ικανότητα να δεχτεί περισσότερους αιτούντες άσυλο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επρόκειτο να ανακοινώσει την Τετάρτη ποιες χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μετανάστευση και ποια βοήθεια πρέπει να λάβουν, αλλά η ανακοίνωση αυτή έχει πλέον αναβληθεί.
Όπως ορίζεται στον νέο νόμο της ΕΕ που διέπει το άσυλο και τη μετανάστευση -ο οποίος συμφωνήθηκε το 2023, με προθεσμία εφαρμογής τον Ιούνιο του επόμενου έτους- η Επιτροπή θα ανακοινώσει ποιες χώρες βρίσκονται υπό «μεταναστευτική πίεση». Οι άλλες κυβερνήσεις μπορούν στη συνέχεια να επιλέξουν είτε να δεχτούν μετανάστες από αυτές τις χώρες είτε να τις υποστηρίξουν με χρηματοδότηση και προσωπικό.
Προτιμούν να ανοίξουν τα πορτοφόλια παρά τις πόρτες τους
Ωστόσο, οι χώρες φαίνονται πολύ πιο πρόθυμες να διαθέσουν χρήματα παρά να ανοίξουν τις πόρτες τους, όπως σημειώνει δημοσίευμα του Politico.
Η υπουργός Μετανάστευσης του Βελγίου, Anneleen Van Bossuyt, δήλωσε στο περιθώριο της συνάντησης ότι η χώρα της θα συνεισφέρει οικονομικά, καθώς το σύστημα υποδοχής αιτούντων άσυλο είναι «γεμάτο». Η υπουργός Εσωτερικών της Φινλανδίας, Mari Rantanen, του ακροδεξιού Κόμματος των Φινλανδών, δήλωσε ότι η χώρα της «προφανώς» δεν θα δεχτεί μετανάστες από άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ.
Και η ολλανδική κυβέρνηση προτιμά να πληρώνει τους ανθρώπους αντί να τους δέχεται. Ο υπουργός Μετανάστευσης της Σουηδίας, Johan Forssell, άφησε να εννοηθεί σαφώς ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να δεχτεί περισσότερους μετανάστες, παραπονούμενος ότι έχει ήδη δεχτεί «τόσους πολλούς» αιτούντες άσυλο την τελευταία δεκαετία.
Σχόλια όπως αυτά προμηνύουν ένα προφανές πρόβλημα: ότι κάθε χώρα θα είναι πρόθυμη να δαπανήσει χρήματα, αλλά όχι να δεχτεί μετανάστες. Σε αυτό το σενάριο, θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή ένα πολύπλοκο σύστημα «αντισταθμίσεων» και οι χώρες θα χειρίζονταν ορισμένες αιτήσεις ασύλου για τις χώρες που χρειάζονται βοήθεια, αντί να δέχονται άτομα που έχουν μετεγκατασταθεί.
Η Ελλάδα και η Ιταλία
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Ιταλία και η Ελλάδα, οι οποίες πιθανότατα θα οριστούν ως αποδέκτες αυτής της στήριξης, χειρίστηκαν πέρυσι μόνο ένα μικρό ποσοστό των υποθέσεων μετανάστευσης που όφειλαν να χειριστούν, σύμφωνα με τους κανόνες του Δουβλίνου, οι οποίοι ορίζουν ποια χώρα πρέπει να χειρίζεται τις αιτήσεις ασύλου (συνήθως η χώρα εισόδου του αιτούντος στην ΕΕ).
Οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν επίσης να συμφωνήσουν σε ένα σύστημα υποχρεωτικής αναγνώρισης των αποφάσεων ασύλου που λαμβάνονται σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπως δήλωσε στο Λουξεμβούργο ο Δανός υπουργός Μετανάστευσης, Rasmus Stoklund, ο οποίος ηγείται επί του παρόντος των συζητήσεων. Η Δανία πρότεινε μια αλλαγή στο αρχικό σχέδιο της Επιτροπής, αλλά οι εθνικές κυβερνήσεις παραμένουν «πολύ διχασμένες», είπε χαρακτηριστικά.
Ο Magnus Brunner, επίτροπος της ΕΕ για τη μετανάστευση, δήλωσε ότι υπάρχει «μεγάλη συνεργασία» και επιθυμία μεταξύ των χωρών για τη μεταρρύθμιση του συστήματος. Πρόσθεσε ότι «ο χρόνος είναι πολύτιμος», ένα σχόλιο που δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της έκκλησης που απηύθυναν πέρυσι οι ηγέτες της ΕΕ για «αποφασιστική δράση» όσον αφορά τις απελάσεις και της προθεσμίας του Ιουνίου που πλησιάζει.
Η αποτυχία θα μπορούσε επίσης να έχει σοβαρό πολιτικό κόστος. Μια κατάσταση όπου τα κράτη-μέλη αρνούνται να εφαρμόσουν τους κανόνες που συμφώνησαν στο εμβληματικό σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση θα «υπονομεύσει θεμελιωδώς την αξιοπιστία του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», δήλωσε ο Alberto-Horst Neidhardt, ανώτερος αναλυτής πολιτικής στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής.
«Αν συμβεί αυτό, ως άμεσο αποτέλεσμα, θα επανέλθουν οι εσωτερικοί συνοριακοί έλεγχοι σε ολόκληρη τη ζώνη Σένγκεν, θα υπάρξουν συστηματικές επαναπροωθήσεις στα εξωτερικά σύνορα… οι συστημικές επιπτώσεις αυτού θα απειλήσουν σίγουρα την Ένωση και… θα υπάρξει σίγουρα μια πολιτική σπείρα, επειδή η ακροδεξιά θα διεκδικήσει δικαίωση», δήλωσε ο Neidhardt.
Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο, αλλά το «πολιτικό πλαίσιο είναι πολύ διαφορετικό» από το 2015, όταν η ΕΕ αντιμετώπισε την τελευταία μεταναστευτική κρίση, πρόσθεσε. «Οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν πολύ περισσότερα συμφέροντα».
Πηγή: .newsbeast.gr
