Δεν είναι μόνο τα όπλα και τα συμβόλαια ανακατασκευής. Οι τεράστιες γεωργικές εκτάσεις της Ουκρανίας – μεταξύ των πιο γόνιμων στον κόσμο – είναι προς πώληση και αμερικανικές εταιρείες όπως η BlackRock βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ο RFK Jr. εξηγεί επιδέξια και ξεκάθαρα.
JP Morgan και BlackRock – Από Χρηματοδότες της Καταστροφής σε «Ήρωες» της Ανακατασκευής μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων – Η Υποκρισία της Ανακατασκευής της Ουκρανίας από τις ίδιες Εταιρείες που Κέρδισαν από τον Πόλεμο
Η JP Morgan και η BlackRock, μαζί με τη συμβουλευτική εταιρεία McKinsey & Company, συνεργάζονται με την ουκρανική κυβέρνηση για τη δημιουργία ενός ταμείου ανακατασκευής. Ο στόχος αυτού του ταμείου είναι να προσελκύσει σημαντικές επενδύσεις για την ανακατασκευή της χώρας, η οποία θα μπορούσε να κοστίσει μεταξύ 400 δισεκατομμυρίων και 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, ανάλογα με τις εκτιμήσεις. Αυτό το ταμείο, γνωστό ως Ταμείο για την Ανάπτυξη της Ουκρανίας, θα χρησιμοποιήσει μια προσέγγιση «μικτής χρηματοδότησης» για να κινητοποιήσει τόσο δημόσιο όσο και ιδιωτικό κεφάλαιο, στοχεύοντας σε προτεραιοποιημένους τομείς όπως οι υποδομές, το κλίμα και η γεωργία.
Η BlackRock και η JP Morgan προσέφεραν τις υπηρεσίες τους pro bono για τη διαχείριση αυτού του ταμείου, αξιοποιώντας την εμπειρία τους στις χρηματοοικονομικές αγορές και τη διαχείριση χρέους. Ο στόχος είναι αυτό το ταμείο να αρχίσει να λειτουργεί πλήρως μετά το τέλος του πολέμου, αν και ο σχεδιασμός είναι ήδη σε εξέλιξη και έχει συζητηθεί σε πρόσφατα διεθνή συνέδρια.
Η πρόσφατη συνεργασία μεταξύ της JP Morgan, της BlackRock και της McKinsey & Company για την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας υπογραμμίζει την πικρή ειρωνεία της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης. Σε μια συμφωνία που στοχεύει να συγκεντρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανακατασκευή της πολέμου Ουκρανίας, αυτοί οι αμερικανικοί χρηματοοικονομικοί γίγαντες τώρα τοποθετούνται ως οι οικονομικοί σωτήρες μιας χώρας, η καταστροφή της οποίας, εν μέρει, διευκολύνθηκε από πολιτικές και ενέργειες στις χρηματοοικονομικές αγορές που οι ίδιοι κυριάρχησαν και διαμόρφωσαν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω των εξωτερικών τους πολιτικών και παρεμβάσεων, έχουν μακρά ιστορία υποκίνησης αστάθειας σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η κατάσταση δεν διαφέρει. Από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, τα αμερικανικά συμφέροντα ήταν σαφή: να αποδυναμωθεί η Ρωσία και να επεκταθεί η δυτική σφαίρα επιρροής. Η ειρωνεία γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν λάβουμε υπόψη ότι πολλά από τα ίδια χρηματοοικονομικά ιδρύματα που καλούνται τώρα να ανασυγκροτήσουν την Ουκρανία είναι εκείνα που έχουν επωφεληθεί τεράστια από ένοπλες συγκρούσεις και την αποσταθεροποίηση των παγκόσμιων αγορών.
Η JP Morgan και η BlackRock είναι οντότητες βαθιά ριζωμένες στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και και οι δύο έχουν ιστορικό χρηματοδότησης στρατιωτικών βιομηχανιών και κυβερνήσεων που διαιωνίζουν τη σύρραξη. Η JP Morgan, για παράδειγμα, έχει μακρά ιστορία εμπλοκής στη χρηματοδότηση πολέμων και αυταρχικών καθεστώτων σε όλο τον κόσμο. Η BlackRock, με τη σειρά της, ως ο μεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, έχει μερίδια σε σχεδόν όλες τις μεγάλες αμυντικές εταιρείες, οι οποίες επωφελούνται άμεσα από την κατασκευή όπλων που χρησιμοποιούνται σε συγκρούσεις όπως η Ουκρανία.
Αυτή η διχοτομία είναι ανησυχητική: τα ίδια ιδρύματα που χρηματοδότησαν την καταστροφή τώρα γιορτάζονται ως ηγέτες της ανασυγκρότησης. Το «ταμείο ανακατασκευής» που προτάθηκε για την Ουκρανία δεν είναι μόνο μια ανθρωπιστική προσπάθεια. είναι επίσης μια στρατηγική κίνηση για να εξασφαλιστεί ότι το δυτικό κεφάλαιο έχει τον έλεγχο των μελλοντικών περιουσιακών στοιχείων και της οικονομικής υποδομής της χώρας. Η ανακατασκευή της Ουκρανίας, με κόστος έως και ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, αποτελεί μια κερδοφόρα ευκαιρία για αυτές τις εταιρείες, οι οποίες τώρα θεωρούνται σωτήρες.
Επιπλέον, η παρουσία της McKinsey & Company στο έργο προσθέτει μια επιπλέον στρώση κριτικής, καθώς η συμβουλευτική εταιρεία έχει συχνά κατηγορηθεί για ανήθικες πρακτικές και συνωμοσία με διεφθαρμένα καθεστώτα. Η έλλειψη διαφάνειας και οι αμφιλεγόμενες πρακτικές της McKinsey θέτουν υπό αμφισβήτηση την ακεραιότητα της διαδικασίας ανακατασκευής.