Για ποιο λόγο έκανε για τόσα χρόνια κατάθεση του ενοικίου της αποθήκης με το ψεύτικο όνομα «Δημήτρης Ντούλιας»; Πόσο πιστευτά μπορούν να γίνουν όσα φέρεται να έχει πει στην Αντιτρομοκρατική υπηρεσία, περί «βιβλίων που ήθελε να αποθηκεύσει» και ταυτόχρονα δεν γνώριζε το παραμικρό για τα όπλα και τα εκρηκτικά; Τον 49χρονο στη γειτονιά του, όσοι τον έβλεπαν, έκαναν λόγο για «έναν μοναχικό άνθρωπο που δεν είχε επαφές και πολλά πολλά με τους γείτονες» και που πλέον είχε κόψει την κοτσίδα με τα μαλλιά που είχε στα νιάτα του.
Μπορεί στις διωκτικές αρχές να ήταν άγνωστος και να μην τις είχε απασχολήσει ποτέ αλλά φαίνεται ότι, λόγω των σπουδών του, είχε συμμετάσχει το 2022 σε έναν κύκλο του ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών «μηνιαίων διαδικτυακών συναντήσεων που αφορούν τα πανεπιστήμια, την ιστορία τους και τη θέση τους στον σημερινό κόσμο στην Ελλάδα και διεθνώς».
Επίσης, λίγα χρόνια αργότερα, συμμετείχε σε έρευνα με άλλους τρεις συναδέλφους του για το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών και «ανέλυσε τις βασικές παραμέτρους, ιδεολογικά χαρακτηριστικά και πρακτικές που συγκροτούν την εκπαιδευτική και συγκεκριμένα την πανεπιστημιακή πολιτική της Απριλιανής δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974)».
Ειδικότερα, προσπάθησαν «να αναδείξουν τις επιπτώσεις του αποπνικτικού ελέγχου που επέβαλε η χούντα στο εσωτερικό του ιδρύματος στον αριθμό και στον χαρακτήρα των φοιτητικών παραπτωμάτων. Κατά δεύτερο λόγο επιδίωξαν να επισημάνουν το πως η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος οδήγησε στη στενότερη συνεργασία του πανεπιστημίου με τις διωκτικές αρχές στοχεύοντας ενάντια στη νεολαιίστικη διαμαρτυρία».
Την ίδια ώρα «φύλλο και φτερό» γίνονται στα εγκληματολογικά εργαστήρια ο φορητός υπολογιστής που εντοπίστηκε στην αποθήκη – γιάφκα αλλά και όλα τα ψηφιακά αντικείμενα που βρέθηκαν στο σπίτι του 49χρονου.
Πηγή: https://www.zougla.gr/