Αλλά τώρα, αυτή η θέση απειλείται από μια ολόκληρη ποικιλία πολιτικών και επιθέσεων των ΗΠΑ από τους ξένους αντιπάλους τους.
Και τα αποτελέσματα για το δολάριο —και τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών— μπορεί να είναι καταστροφικά.
Τότε ήταν που 730 εκπρόσωποι από 44 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Bretton Woods του New Hampshire, για να αποκαταστήσουν τη μεταπολεμική παγκόσμια νομισματική τάξη.
Οι ΗΠΑ ήταν αυτές που επέμειναν να διασφαλίσουν ότι η συναλλαγματική ισοτιμία δολαρίου/χρυσού παρέμεινε σταθερή.
Εκείνο το έτος, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να μετατρέπουν μικρά ποσά του δολαρίου τους σε χρυσό.
Στη συνέχεια, οι Βρετανοί ζήτησαν «εγγύηση» για τα δολάρια που κρατούσαν στο αποθεματικό.
Μια νομισματική κρίση αναδυόταν.
Και οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να την αντιμετωπίσουν πριν συμβεί.
Έτσι, τον Αύγουστο του 1971, ο Πρόεδρος Richard Nixon, μετά από παρότρυνση των συμβούλων του, συγκάλεσε μια μυστική συνάντηση στο Camp David για τρεις ημέρες, η οποία ολοκληρώθηκε στις 15 Αυγούστου, ημέρα Κυριακή.
Εκείνο το βράδυ, ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε στον κόσμο ένα υποτιθέμενο «προσωρινό» κλείσιμο του παραθύρου του χρυσού -απαγόρευση της μετατροπής του δολαρίου σε χρυσό- για να σταματήσει οποιαδήποτε αύξηση των αποθεμάτων χρυσού των ΗΠΑ.
Αλλά σε άλλες χώρες, αφού ο Πρόεδρος Nixon έκλεισε το παράθυρο του χρυσού, το δολάριο ΗΠΑ έγινε, μαζί με άλλα νομίσματα, ουσιαστικά ένα εμπόρευμα.
Δεδομένου ότι το δολάριο είχε υπερτιμηθεί λόγω της σύνδεσής του με τον χρυσό, το κλείσιμο του παραθύρου του χρυσού προκάλεσε πτώση της αξίας του δολαρίου και αύξηση του πληθωρισμού.
Για να βελτιωθεί μέρος της πτώσης, ο υπουργός Οικονομικών του Προέδρου Nixon, William Simon, έκανε μια μυστική συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία το 1974, σύμφωνα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να πουλήσουν όπλα και να παράσχουν προστασία στον Οίκο των Saud με αντάλλαγμα οι Σαουδάραβες να επενδύσουν τα αποθέματά τους σε δολάρια ΗΠΑ από τις πωλήσεις πετρελαίου στα αμερικανικά ομόλογα αντί για κάποιο άλλο «σκληρό» περιουσιακό στοιχείο.
Το πετρέλαιο διαπραγματευόταν σε δολάρια ΗΠΑ σχεδόν παντού από τότε που ανακαλύφθηκε το πετρελαϊκό πεδίο Lucas Gusher στο Spindletop στο ανατολικό Τέξας το 1901.
Οι Σαουδάραβες εγγυήθηκαν ρητά ότι θα διατηρήσουν την τιμολόγηση των πωλήσεών τους πετρελαίου σε δολάρια ΗΠΑ.
Η συμφωνία του 1974 με τους Σαουδάραβες βοήθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να καλύψουν τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού και να βελτιώσουν το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών τους, καθώς και να διατηρήσουν την παγκόσμια ζήτηση για το δολάριο, που ονομάστηκε «πετροδολάρια» μετά τη συμφωνία της Σαουδικής Αραβίας, επειδή οποιαδήποτε χώρα ήθελε να αγοράσει πετρέλαιο έπρεπε να αγοράσει δολάρια ΗΠΑ για να το κάνει.
Πού Είμαστε σήμερα
Το 1974, όταν ο υπουργός Simon κανόνισε τη συμφωνία του με τους Σαουδάραβες για να αποφύγει μια «κρίση δολαρίου», το εθνικό χρέος των ΗΠΑ ήταν περίπου 32% του ΑΕΠ.
Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν χρέος άνω των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, περίπου το 120% του ΑΕΠ—περισσότερο από ό,τι ήταν ακόμη και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λίγο πάνω από 7 τρισεκατομμύρια δολάρια από αυτά -η αξία ολόκληρου του ετήσιου προϋπολογισμού των ΗΠΑ- κατέχονται από αλλοδαπούς.
Πλέον η εξυπηρέτηση του χρέους φτάνει το 1 τρισ. δολάρια ετησίως, περισσότερο από τον αμυντικό τους προϋπολογισμό.
Την ίδια ώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται συνεχώς στην κλιμάκωση των συγκρούσεων με δύο ισχυρούς, πυρηνικά οπλισμένους, αντιπάλους, την Κίνα και τη Ρωσία, καθώς και με τον πόλεμο που διεξάγει η Hamas στον σύμμαχό τους, το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, επικαλούμενο τρεις νυν και πρώην αξιωματούχους των ΗΠΑ, το NBC News ανέφερε ότι ο ηγέτης της Κίνας Xi Jinping είπε με τόλμη στον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι σκοπεύει να αποκτήσει την Ταϊβάν, ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 50% της παγκόσμιας θαλάσσιας κυκλοφορίας εμπορευματοκιβωτίων διέρχεται από τα στενά της Ταϊβάν.
Παράλληλα, ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας συνεχίζεται και έχει κλιμακωθεί τις τελευταίες ημέρες χωρίς να διαφαίνεται τέλος, ενώ και οι δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ αναπτύχθηκαν στην Ερυθρά Θάλασσα για να προστατεύσουν τη ναυτιλία και να αποτρέψουν την ιρανική πολεμική κατά του Ισραήλ.
Εντός των ΗΠΑ, οι βίαιες διαδηλώσεις που έμειναν ανεξέλεγκτες μετά τον θάνατο του George Floyd, την εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου και τις μαρξιστικές διαδηλώσεις υπέρ της Hamas έχουν κλονίσει την αίσθηση της αμερικανικής σταθερότητας μεταξύ των ξένων περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή από τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Δεδομένων όλων αυτών, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι άλλες χώρες κινούνται προς την αποδολαριοποίηση των συναλλαγών τους.
Ο κόσμος έχει αυξανόμενες ανησυχίες σχετικά με τη σταθερότητα των Ηνωμένων Πολιτειών και την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις του χρέους τους.
Οι Σαουδάραβες, στους οποίους βασίζονται εδώ και 50 χρόνια για τη διατήρηση της ζήτησης για το δολάριο ΗΠΑ ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, είχαν ανακοινώσει ότι εντάσσονται στους BRICS, τον διεθνή συνασπισμό Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας, Νότιας Αφρικής.
Η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προσχώρησαν την ίδια μέρα.
Αν δεν ήταν αρκετό, τώρα η κυβέρνηση Biden σκέφτεται μια πολιτική που δεν μπορεί παρά να επιδεινώσει την αποδολαριοποίηση.
Σύμφωνα με τους Financial Times, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η G-7 «διερευνούν ενεργά τρόπους κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κεντρικής τράπεζας» στις χώρες τους για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή η πολιτική αντίθεση στη συνέχιση της υποστήριξης της Ουκρανίας στις Ηνωμένες
Πολιτείες και την Ευρώπη απειλεί τη ροή χρημάτων που κράτησε την Ουκρανία στη ζωή.
Η εφημερίδα ανέφερε ότι, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, «μέλη της G7 και άλλα ειδικά πληγέντα κράτη θα μπορούσαν να κατασχέσουν ρωσικά κυρίαρχα περιουσιακά στοιχεία ως αντίμετρο για να παρακινήσουν τη Ρωσία να τερματίσει την επιθετικότητά της».
Ο Robert Schiller, ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος του Γέιλ, φέρεται να προειδοποίησε ενάντια στην τακτική, μιλώντας στο ιταλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο La Repubblica.
«Αυτό θα είναι επιβεβαίωση για τον Ρώσο ηγέτη ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι ένας πόλεμος αντιπροσώπων [και] θα μπορούσε παραδόξως να στραφεί εναντίον της Αμερικής και ολόκληρης της Δύσης», είπε ο Schiller.
Προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει «έναν κατακλυσμό για το τρέχον οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί το δολάριο», επειδή θα δημιουργούσε αμφιβολίες μεταξύ άλλων χωρών ότι οι επενδύσεις τους σε αμερικανικά ομόλογα, αγορές και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα μπορούσαν να κατασχεθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια πολιτική διαμάχη.
Το «υπερβολικό προνόμιο» των ΗΠΑ τους επέτρεψε να συγκεντρώσουν εξαιρετικά επίπεδα χρέους με αντάλλαγμα, βασικά, τους τίτλους που έχουν δώσει στους πιστωτές τους.
Και δεδομένου του επιπέδου του χρέους τους, και ιδιαίτερα της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ, οι εμπορικοί τους εταίροι αμφισβητούν τώρα την ικανότητά τους να το αποπληρώσουν, όπως και κάθε άλλος πιστωτής.
Εκτός από αυτό το δημοσιονομικό περιβάλλον, παράγοντες από ξένες χώρες που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες για το δικό τους γεωπολιτικό πλεονέκτημα, ιδιαίτερα η Κίνα, συνεχίζουν ενεργά τις προσπάθειες να υπονομεύσουν το δολάριο ΗΠΑ ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Μέρος της στρατηγικής τους είναι να κλείσουν τις συναλλαγές στα δικά τους νομίσματα.
Η στιγμή της αλήθειας
Το δολάριο ΗΠΑ δέχεται επίθεση από την παγκόσμια αγορά.
Ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις μεγαλύτερες, πιο διαφανείς και καλύτερα ρυθμιζόμενες κεφαλαιαγορές στον ελεύθερο κόσμο και τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν αγορά καταναλωτή, τα άλλα στοιχεία της υπεροχής του δολαρίου διαβρώνονται.
Η κατάστασή του ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα -το «υπερβολικό προνόμιό του» – είναι απίθανο να διαρκέσει την επόμενη δεκαετία.
Αυτό θα έχει τεράστιες αρνητικές συνέπειες για τους Αμερικανούς πολίτες.
Τα επιτόκια που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση του χρέους των ΗΠΑ θα εκτοξευθούν στα ύψη, κλείνοντας άλλες εναλλακτικές, παραγωγικές επενδύσεις σε επιχειρήσεις και καινοτομία.
Το Κογκρέσο πρέπει οπωσδήποτε να διαχειριστεί τις δαπάνες, να προβεί σε έντονες, πραγματικές, μειώσεις και να έχει το θάρρος να αυξήσει τους φόρους κυρίως για τη δική του τάξη χορηγών, ώστε να φτάσει σε έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το αργότερο μέχρι το 2030.
Αν δεν το κάνουν, θα έρθει η ημέρα που θα πεθάνει το δολάριο.
πηγή: https://www.bankingnews.gr/