“Ντροπή να μπορεί να συμβεί αυτό στην Ολλανδία”, δήλωσε σε δημόσια ανακοίνωσή του ο Γκέερτ Βίλντερς (μία πολιτική προσωπικότητα με μεγάλη εμβέλεια στο ολλανδικό Κράτος) μετά τα χθεσινά επεισόδια στην πόλη του Άμστερνταμ, όταν μουσουλμάνοι επιτέθηκαν σε αμέριμνους Ισραηλινούς φιλάθλους της Μακάμπι Τελ Αβίβ που ακολούθησαν την ομάδα τους στην ολλανδική πόλη για ποδοσφαιρικό αγώνα.
Τον αποτροπιασμό του για τα αντισημιτικά επεισόδια εξέφρασε, επίσης , ο πρωθυπουργός της χώρας Ντικ Σχοφ, δηλώνοντας ότι αισθάνθηκε “αηδία για τη βία που στόχευε σε Ισραηλινούς πολίτες”.
Η Ολλανδία, το Κράτος αυτό που φέρει φορείς, αρχές και θεσμούς που διαφυλλάττουν την έννοια της Δικαιοσύνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, Γιούροπολ, Ακαδημία της Χάγης για το Διεθνές Δίκαιο) χθες δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει και να διασφαλίσει τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ενώ δεν πρέπει να διαφεύγει, ότι είναι η χώρα αυτή από την οποία κατάγεται ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί το χθεσινοβραδινό γεγονός, απότοκο του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας που τρέφουν οι ισλαμιστές για το Ισραήλ.
Το ολλανδικό Κράτος αν και μία χώρα που από την πρώτη στιγμή του πολέμου στο ισραηλινό έδαφος δήλωσε το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, δυστυχώς χθες στάθηκε απόν. Ειδικά, ο νέος πρωθυπουργός που διαδέχθηκε τον Μαρκ Ρούτε όφειλε να διασφαλίσει, ότι το Κράτος του δεν θα στιγματιστεί από αντισημιτικά επεισόδια. Γιατί πολύ απλά όφειλε να ψυχανεμιστεί ότι το Κράτος του θα γινόταν στόχος των ισλαμιστών, μια και αφενός τα πατριωτικά κόμματα του ολλανδικού κοινοβουλίου αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό την μουσουλμανική μετανάστευση εδώ και πολύ καιρό αφετέρου είναι γνωστές οι θέσεις του νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και πρώην πρωθυπουργού της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε όσον αφορά το ρωσικό παράγοντα και εν γένει το “τρίπτυχο” Ιράν, Ρωσία… αλλά και Τουρκία.
Η Ολλανδία χτυπήθηκε από τους αντιπροσώπους του Ιράν (… και βάζοντας στο κάδρο τόσο τη Ρωσία όσο και την Τουρκία), τους ισλαμιστές τρομοκράτες/οργανωμένες ισλαμικές ομάδες που διαβιούν στο εσωτερικό της. Και το χτύπημα αυτό αφενός έγινε στη βάση των απειλών των Ιρανών αξιωματούχων για χτύπημα εναντίον του Ισραήλ αφετέρου η επιλογή της χώρας είχε συγκεκριμένα σημειολογικά χαρακτηριστικά (όσα προαναφέραμε), με πολύ συγκεκριμένο timing, το οποίο ήταν μετά την εκλογή Τραμπ. Ειδικά, το τελευταίο δείχνει ότι οι Ιρανοί κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι είναι με την εξέλιξη που είχαν οι αμερικανικές εκλογές, τεντώνοντας από τώρα, ως αποδεικνύεται, το σχοινί. Ας μην διαφεύγει ότι οι ΗΠΑ είναι η ηγέτιδα δύναμη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και φυσικά σε δύο μήνες με επικεφαλής της κυβέρνησης, έναν Τραμπ που χωρίς “Μπαντεϊνικούς ποντιοπιλατισμούς” πήρε συγκεκριμένη θέση όσον αφορά τον πόλεμο στο ισραηλινό έδαφος.
Χθες, οι ισλαμιστές μέσω του ρατσιστικού παροξυσμού τους βεβήλωσαν και τραυμάτισαν την Ευρώπη, γιατί όπως προαναφέραμε η Ολλανδία έχει πολύ συγκεκριμένη υπόσταση στη Διεθνή Κοινότητα. Ωστόσο, ο Θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με χρονική καθυστέρηση σχεδόν μίας ημέρας καταδίκασε το αποτρόπαιο χθεσινοβραδινό γεγονός στο Άμστερνταμ, όταν χθες στην πραγματικότητα η ίδια “χτυπήθηκε βάναυσα”. Ενώ όσον αφορά τον ΟΗΕ, μετά από συνέντευξη τύπου για άλλα ζητήματα του οργανισμού, ο εκπρόσωπός του αρκέστηκε σε μία άνευρη απάντηση για το αποτρόπαιο γεγονός και μάλιστα τοποθετήθηκε αφότου ρωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφο .Το ερώτημα είναι, εάν στη Διεθνή Διπλωματία απέμεινε ίχνος αξιοπρέπειας.
Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση όφειλε να αναλάβει την ασφαλή επιστροφή των Ισραηλινών πολιτών στο Κράτος τους, όταν όλο αυτό το διάστημα με απαράδεκτο τρόπο στέκεται άβουλη στην αντισημιτική λαίλαπα που υφίσταται στα πολιτειακά περιβάλλοντά της, χωρίς να αντιδρά.
Οι ισλαμιστές και οι εντολοδότες τους χτυπώντας το Κράτος της “Διεθνούς Δικαιοσύνης”, απέδειξαν περίτρανα ότι όλα αυτά που έναν χρόνο συμβαίνουν στο ισραηλινό έδαφος έχουν ένα και μόνο θύμα, το λαό του Ισραήλ που για άλλη μία φορά μετά το Ολοκαύτωμα προσπαθεί μόνος του και επί της ουσίας αβοήθητος από τη Διεθνή Κοινότητα να επιβιώσει.