Οταν ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ήταν κλεισμένος στο φρικτό ναζιστικό στρατόπεδο Νταχάου, εξ αιτίας της ποιμαντικής δράσης του, έγραψε τα εξής προφητικά και αποκαλυπτικά για την σύγχρονη Ευρώπη, της οποίας κάνει μία καταπληκτική πνευματική ακτινογραφία, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος που φώτιζε τον νου του.
Τα λόγια του αυτά είναι και σήμερα επίκαιρα, όσο ποτέ άλλοτε:
Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από την χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή. Ξανά γύρισε στην Ευρώπη ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούννων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά. Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιον θα πάτε. Με την σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη ή με τον Χριστό;
– Τι είναι η Ευρώπη; Αίρεση; Είναι αίρεση. Αρχικά ήταν παπική αίρεση, στη συνέχεια λουθηρανική αίρεση και μετά καλβινική αίρεση… Το τέλος αυτών των αιρέσεων είναι ο αθεϊσμός, δηλαδή οι Ευρωπαίοι άθεοι που δεν υπήρχαν ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δηλαδή ο πρώτος γιός είναι αιρετικός και ο δεύτερος γιός είναι άθεος. Πώς μπορεί μια τέτοια πόλη να επιβιώσει; Πως βρέθηκαν ανάμεσα στους ανόητους και οι Σέρβοι; Είναι μία ερώτηση στην οποία είναι δύσκολο να βρούμε απάντηση.
Στενοχωριέμαι για την Ευρώπη, γιατί θα καταστραφεί όπως η Καπερναούμ. Οι περήφανοι πύργοι της θα γκρεμιστούν, θα καταστραφούν και οι λεωφόροι της θα μετατραπούν σε τόπους που θα φυτρώσουν θάμνοι με αγκάθια, όπου θα κάνουν τη φωλιά τους τα φίδια. Στον τόπο που τώρα ακούγονται φωνές εναντίον του Χριστού, θα ακούγονται κραυγές από κουκουβάγιες και ουρλιαχτά από τσακάλια.
– Τη στιγμή που η Ευρώπη νόμισε για τον εαυτό της πώς εκπολιτίστηκε, τότε ήταν και που αγρίεψε. Τη στιγμή που νόμισε πως τα ήξερε όλα, τότε ήταν και που παραφρόνησε. Την στιγμή που νόμισε πως απέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ήταν και που έχασε όλη της τη δύναμη.