Το ελληνικό πρόβλημα παραμένει το ίδιο ανεπίλυτο όπως πριν από 12 χρόνια. Η χώρα συνεχίζει να υποφέρει και η μεσαία τάξη της είναι υπό διάλυση…
Αν δει κανείς τι έφταιξε, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι πολλές καλές συμβουλές δεν ακολουθήθηκαν, ενώ από την άλλη πλευρά από οικονομολόγους και πολιτικούς ακούστηκαν πολλές μη ρεαλιστικές ιδέες.
Τώρα, ο ελληνικός ιός, λέει ο οικονομολόγος Daniel Lacale, κινδυνεύει να επεκταθεί παγκοσμίως. Αποτέλεσμα; Αναμείνατε παγκόσμιο ολοκαύτωμα της Μεσαίας Τάξης…
Ειδικότερα, η παγκόσμια ρευστότητα επεκτείνεται. Τους τελευταίους τρεις μήνες, η παγκόσμια προσφορά χρήματος αυξήθηκε κατά 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η ραγδαία άνοδος ξεκίνησε όταν η Federal Reserve λόγω… πανικού έλαβε την απόφαση να καθυστερήσει την εξομάλυνση του ισολογισμού της τον περασμένο Ιούνιο.
Έκτοτε, σύμφωνα με τον Danielle Lacale, γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς νέων πολιτικών τόνωσης που εφαρμόζουν οι ανεπτυγμένες οικονομίες, πέρα από τα μεγάλα δημοσιονομικά πακέτα που ήδη τελούν εν ισχύι.
Τα επενδυτικά πακέτα, ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, περιλαμβάνουν τεράστια σχέδια δαπανών.
Ωστόσο, η ταχύτητα του χρήματος δεν αυξάνεται. Όλα αυτά τα προγράμματα οδηγούν μόνο σε κοσμική στασιμότητα.
Τα κρατικά έργα και οι δαπάνες καταναλώνουν χρήματα με πρωτοφανή ρυθμό.
Κατά συνέπεια, οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς νέα, μεγαλύτερα σχέδια δαπανών.
Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο χρέος, ασθενέστερη αύξηση της παραγωγικότητας και μείωση των πραγματικών μισθών.
Σε πρόσφατη έκθεση, η Bank of America έδειξε ότι η αύξηση του μη παραγωγικού χρέους έχει προκαλέσει σημαντικό πρόβλημα στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Για κάθε δολάριο νέου δημόσιου χρέους, ο αντίκτυπος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έχει πέσει λιγότερο από πενήντα σεντς.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πνίγονται στο μη παραγωγικό χρέος. Ωστόσο, τουλάχιστον οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποια αύξηση της παραγωγικότητας.
Αν δούμε τη ζώνη του ευρώ, η αρνητική πολλαπλασιαστική επίδραση του νέου δημόσιου χρέους είναι εξαιρετικά εμφανής.
Παρά τα τεράστια σχέδια τόνωσης και τα αρνητικά ονομαστικά επιτόκια, η ζώνη του ευρώ παραμένει στάσιμη εδώ και χρόνια.
Όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος, πολλοί από εσάς μπορεί να πιστεύετε ότι φταίνε οι κακές πολιτικές και οι απρόσεκτες κρατικές δαπάνες, αλλά αυτό γίνεται σκόπιμα.
«Βιώνουμε μια αργή διαδικασία εθνικοποίησης της οικονομίας.
Εξαντλώντας αργά τις αποταμιεύσεις της μεσαίας τάξης λόγω της συνεχούς μείωσης των πραγματικών μισθών, η κυβέρνηση επεκτείνει την επιρροή της στην οικονομία.
Αυτό αρέσει στους συμμετέχοντες της αγοράς.
Ένα νέο σχέδιο τόνωσης σημαίνει περισσότερη εκτύπωση χρημάτων, που θα φέρει περισσότερη ρευστότητα στις αγορές και θα τροφοδοτήσει πολλαπλές επεκτάσεις ανεξάρτητα από τα αδύναμα οικονομικά μεγέθη.
Ωστόσο, οι οικονομολόγοι θα πρέπει να είναι πιο σοφοί όταν χαιρετίζουν κάθε επόμενο στάδιο οικονομικής καταστολής.
Η δυσαρέσκεια αυξάνεται μεταξύ των πολιτών και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κατάληξη θα είναι άσχημη…» σημειώνει ο Lacale.
Κρίσεις χρέους
Οι κρίσεις χρέους μπορεί να μην έχουν τη μορφή που είχαν παλαιότερα – δεν πρόκειται για κατακλυσμιαία γεγονότα αλλά για έναν αργό βρασμό που οδηγεί στην ίδια εξαθλίωση.
Οι νεοκεϋνσιανοί – Δημοκρατικοί τα τελευταία τέσσερα χρόνια κοιτάζουν τα πεπραγμένα της οικονομικής πολιτικής τους στις ΗΠΑ και διεκδικούν τη νίκη.
Ωστόσο, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης στις τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν όπως αυτή των Ελλήνων πολιτών το 2009.
Όταν οι κεντρικές τράπεζες κάνουν λόγο για ήπια προσγείωση, ουσιαστικά εξετάζουν τη σταδιακή διάβρωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των καταθέσεων.
Αυτό ακριβώς βιώνουμε παγκοσμίως, σε συνδυασμό με την πρόσθετη επιβάρυνση των υψηλότερων φόρων.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια ήπια προσγείωση.
Μόνο οι κυβερνητικοί γραφειοκράτες και αυτοί που μπορούν να κρύψουν τον πλούτο τους από την καταστροφή χρημάτων μπορούν να επωφεληθούν από το ενδεχόμενο της ήπιας προσγείωσης.
Αποτυχία
Αυτή η νέα αύξηση της προσφοράς χρήματος μπορεί να μην προκαλέσει νέα έκρηξη πληθωρισμού επειδή η ταχύτητα του χρήματος δεν αυξάνεται.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να περιμένουμε, λέει ο Lacale, είναι χαμηλότερες επενδύσεις, χαμηλότερη ανάπτυξη και χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Οι τιμές της αγοράς, οι πολλαπλές επεκτάσεις και οι φούσκες μπορεί να εμφανιστούν ξανά, ενώ οι οικογενειακές όσο και οι μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται σε πιο δύσκολη θέση.
Η αλυσίδα των σχεδίων τόνωσης δείχνει την αποτυχία των κεϋνσιανών πολιτικών.
Ήμασταν μάρτυρες της εισαγωγής ενός νέου προγράμματος δαπανών και μείωσης των επιτοκίων λίγα χρόνια μετά το προηγούμενο.
Τώρα, οι κυβερνήσεις απλώς προσθέτουν νέα προγράμματα το ένα πάνω στο άλλο και ισχυρίζονται ότι η οικονομία πρόκειται να ανακάμψει.
Οι κρατικές δαπάνες καταναλώνουν την πλειονότητα των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων, επιτρέποντας στην παραγωγική οικονομία ελάχιστη πρόσβαση σε πιστώσεις, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των πολιτών και δημεύοντας τον πλούτο τους μέσω φόρων και εκτύπωσης χρήματος.
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, ο πληθωρισμός θα είναι στο 3,5% με παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης 3,3% το 2025.
Η εισαγωγή νέων προγραμμάτων δαπανών και οικονομικής καταστολής είχε ως αποτέλεσμα το 80% των χωρών του ΟΟΣΑ να αντιμετωπίζουν ετήσιο πληθωρισμό που υπερβαίνει τον στόχο των κεντρικών τους τραπεζών.
«Εφαρμόζεται παγκοσμίως μια πολιτική απορρόφησης του πλούτου του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα.
Πριν από μερικά χρόνια, κάποιος τόλμησε να πει: “Δεν θα έχεις τίποτα, αλλά θα είσαι ευτυχισμένος” και οι περισσότεροι κατάλαβαν τους κινδύνους αυτής της υπόσχεσης. Στις μέρες μας δεν το λέει κανείς πια.
Απλώς το εφαρμόζουν σιγά σιγά. Θα είσαι πιο φτωχός. Προστατέψτε τον εαυτό σας από τον πληθωρισμό και την οικονομική καταστολή, διαφορετικά θα είστε μια εξαρτημένη υποκατηγορία» σημειώνει ο Lacale.