Όλες οι εκλογές είναι σημαντικές, αλλά κάποιες συγκλονίζουν τη γη.
Οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία θα μπορούσαν να είναι οι πιο καταστροφικές μετά τον πόλεμο — όχι μόνο για τη Γαλλία, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ατλαντική συμμαχία και ό,τι έχει απομείνει από τη μεταπολεμική φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπως αναφέρει το Politico
Η ηγετική θέση της Γαλλίας στην ΕΕ, η έδρα της στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και η στρατιωτική της εμβέλεια ως παγκόσμια δύναμη καθιστούν αυτές σχεδόν εξίσου «παγκόσμιες εκλογές» όπως ο Μπάιντεν εναντίον του Τραμπ τον Νοέμβριο.
Αυτό οφείλεται στο ποιος μπορεί να κερδίσει: η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση, ένα κόμμα που προέρχεται από το συνεργατικό καθεστώς του στρατάρχη Philippe Pétain το 1940-1944 και το οποίο έχει ιδεολογικούς και οικονομικούς δεσμούς με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οφείλεται επίσης στο ποιος θα χάσει σίγουρα: ένας Γάλλος πρόεδρος που προσπάθησε —συχνά εύγλωττα, μερικές φορές αδέξια— να ενισχύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, να συμφιλιώσει τους Γάλλους με τις δυνάμεις της αγοράς και να βρει μια νέα, βιώσιμη ισορροπία μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών .
Αυτές οι εκλογές θα σηματοδοτήσουν όχι μόνο την ήττα αλλά και πιθανώς την εξάλειψη του «Μακρονισμού» — το μπερδεμένο πείραμα του Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν με μεταρρυθμίσεις του κέντρου που καθοδηγούνται από την αγορά στην υπηρεσία της απελευθέρωσης της δημιουργικής δύναμης της Γαλλίας.
Γιατί πρέπει να ανησυχούμε για τη Γαλλία;
Η ακροδεξιά έχει υπολογίσιμες πιθανότητες να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση σε ένα πυρηνικά εξοπλισμένο μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ασφάλεια από τον Βόρειο Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό. Η ίδια ακροδεξιά είναι επίσης σκεπτική για τη δέσμευση της Γαλλίας τόσο με την ΕΕ όσο και με το ΝΑΤΟ, ενώ χωρίς μια αφοσιωμένη Γαλλία, και οι δύο είναι σημαντικά αποδυναμωμένες.
Από οικονομικής πλευράς, οι traders στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές φοβούνται ότι αυτές οι πολιτικές εντάσεις θα αναστατώσουν την έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και θα διακινδυνεύσουν άλλη μια περίοδο αστάθειας στην καρδιά της ευρωζώνης. Συνολικά, αυτές είναι οι πιο σημαντικές εκλογές στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες.
Πώς προέκυψε μια τόσο καθοριστική πολιτική στιγμή σχεδόν… από το πουθενά;
Στις 9 Ιουνίου, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αιφνιδίασε προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές μετά από μια ταπεινωτική ήττα στα χέρια του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού στις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο στόχος του ήταν να σταματήσει την άνοδο της δεξιάς, αλλά είναι ένα μεγάλο στοίχημα που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Είναι κοινοβουλευτικές εκλογές, πράγμα που σημαίνει ότι ο Mακρόν θα πρέπει να παραμείνει πρόεδρος μέχρι το 2027. Είναι πιθανό να χρειαστεί να συνεργαστεί με μια νέα κυβέρνηση και πρωθυπουργό που μπορεί κάλλιστα να είναι εχθρικοί απέναντί του, αυξάνοντας το φάσμα του αδιεξόδου ή του χάους. Ο Τζόρνταν Μπαρντέλα είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος για να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού εάν ο Εθνικός Συναγερμός κερδίσει τις εκλογές.
Ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός είναι πιο κοντά στην εξουσία από ποτέ
Το ερώτημα στο μυαλό όλων είναι αν ο αντιμεταναστευτικός Εθνικός Συναγερμός θα κυβερνήσει τη χώρα από τον επόμενο μήνα.
Το κόμμα της Μαρίν Λεπέν χρειάζεται τουλάχιστον 289 έδρες για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στο γαλλικό κοινοβούλιο και αυτή τη στιγμή η ακροδεξιά φαίνεται πιθανό να σημειώσει μεγάλα κέρδη μετά από μια επιτυχημένη εκστρατεία στις ευρωπαϊκές εκλογές. Και πάλι, οι δημοσκοπήσεις πρέπει να διαβάζονται με επιφύλαξη, αλλά ο Εθνικός Συναγερμός και οι σύμμαχοί του θα μπορούσαν να πάρουν μεταξύ 220 και 260 εδρών σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις. Αυτό θα ήταν μια αύξηση ρεκόρ από τους 88 βουλευτές που έχουν σήμερα.
Εάν η ακροδεξιά πάρει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο Γάλλος πρόεδρος θα πρέπει να συνάψει συμφωνία «συγκατοίκησης» με τον Εθνικό Συναγερμό και να διορίσει έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό. Ο Μπαρντελά, πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, δήλωσε ότι δεν θα επιδιώξει να ηγηθεί κυβέρνησης αν δεν έχει την πλειοψηφία. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι θα χρειαστεί εταίρους συνασπισμού – ή είναι μια εκλογική στρατηγική για να εξασφαλίσει μεγάλη συμμετοχή.
Η ακροδεξιά έχει ήδη συνάψει συμφωνία με τον Éric Ciotti, ηγέτη των κεντροδεξιών Les Républicains, για να υποστηρίξει ορισμένους ομοϊδεάτες συντηρητικούς, ώστε να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες. Αλλά θα πρέπει ακόμα να λάβει υποστήριξη από άλλους βουλευτές του LR ή από το κόμμα Reconquest, το οποίο είναι επίσης ακροδεξιό, αλλά του οποίου ο ηγέτης είναι εχθρικός προς τη Λεπέν, για να πλησιάσει την απόλυτη πλειοψηφία.
Αυτή η κεντροδεξιά / ακροδεξιά σύνδεση είναι μια μεγάλη ιδεολογική νίκη για τον Εθνικό Συναγερμό, αλλά έχει επίσης προκαλέσει μια μαζική αντίδραση μεταξύ άλλων συντηρητικών που είναι ανήσυχοι που το ρεπουμπλικανικό κόμμα κάνει συμφωνίες με την άκρα δεξιά.