Η Δρ Lauren Roman, η οποία ερευνά τους μύχους στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων και Ανταρκτικών Μελετών του Πανεπιστημίου της Τασμανίας, είπε ότι η κατανόηση πόσων πτηνών πέθαναν και εάν επρόκειτο για φυσιολογικό ή μαζικό συμβάν θνησιμότητας ήταν «δύσκολη».
Σε μεγάλους αριθμούς, αυτά τα γεγονότα θνησιμότητας ονομάζονται καταστροφές θαλάσσιων πτηνών, είπε. Αυτοί οι μαζικοί θάνατοι μύχων είναι γνωστό ότι συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ετήσιας μετανάστευσης, είπε, αλλά τα smartphone και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν αυξήσει την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων. «Υπάρχει η αντίληψη ότι τα συμβάντα θνησιμότητας αυξάνονται, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πούμε αν αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα ή απλώς είναι συνάρτηση της αυξημένης ευαισθητοποίησης.
«Αν βρίσκονται ακριβώς στη μέση της Θάλασσας της Τασμανίας, εκατοντάδες χιλιόμετρα ανοικτά της θάλασσας, και υπάρχει ένα μεγάλο συμβάν θνησιμότητας, δεν πρόκειται να το δούμε». Ακόμη και ένα μικρό μέρος του πληθυσμού που πέθανε πιο κοντά στην ακτή θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες ή εκατοντάδες να ξεβραστούν στις παραλίες. «Είτε υπάρχουν στην πραγματικότητα περισσότερες θνησιμότητα από ό,τι στο παρελθόν, είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί ποσοτικά», είπε.
Η ερευνήτρια του Adrift Lab, Jennifer Lavers, υπολόγισε ότι ο αριθμός των ενήλικων θαλάσσιων πτηνών που «ξεβράστηκαν ή πεθαίνουν στις παραλίες» ήταν «εκατοντάδες ή χιλιάδες» φέτος, με βάση την πρώιμη ανάλυση των αναφορών επιστημόνων πολιτών. Τα γεγονότα μαζικής θνησιμότητας ήταν ασυνήθιστα για τα θαλασσοπούλια με μεγάλη διάρκεια ζωής και δεν «έβγαζαν νόημα από εξελικτική άποψη», είπε. Τα πουλιά που ξεβράζονταν ήταν αδυνατισμένα, είπε η Lavers, κάτι που έδειξε ότι τα ζώα δυσκολεύονταν να βρουν αρκετή τροφή.
Η Roman είπε ότι υπήρξε ένα σημαντικό γεγονός μαζικής θνησιμότητας το 2013 όπου χάθηκαν εκατομμύρια θαλασσοπούλια. Οι πρόσφατες αναφορές δεν ήταν στην ίδια κλίμακα. Το γεγονός του 2013 πιστεύεται ότι συνδέθηκε με ένα ασυνήθιστο γεγονός θερμότητας στον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. «Γνωρίζουμε ότι αυτό προκάλεσε μαζικούς θανάτους θαλάσσιων πτηνών και στο βόρειο ημισφαίριο, και τα πρώτα στάδια αυτού του γεγονότος συνέπεσαν με όταν οι μύχοι ήταν επίσης εκεί ψηλά πριν ξεκινήσουν τη μετανάστευση», είπε ο Roman.
Ο Δρ Eric Woehler, ο οποίος έχει ερευνήσει τα θαλασσοπούλια για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, είπε ότι οι καταστροφές μύχων συνέβαιναν συχνά το φθινόπωρο όταν τα νεαρά έκαναν την πρώτη τους πτήση βόρεια και περιστασιακά την άνοιξη όταν επέστρεφαν τα ενήλικα πουλιά. Ο χρόνος, η διάρκεια και ο αριθμός των πτηνών που παρατηρήθηκαν στα γεγονότα θνησιμότητας διέφεραν από έτος σε έτος, είπε. «Πιστεύουμε ότι αυτά τα πουλιά, ιδιαίτερα, δεν είχαν αρκετή τροφή και βασικά ξεκίνησαν τη μετανάστευση με ανεπαρκή αποθέματα σώματος», είπε.
Οι μύχοι ζουν πάνω από 40 χρόνια, επομένως η απώλεια των ενηλίκων πιθανότατα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στον συνολικό πληθυσμό λόγω της απώλειας της προσπάθειας αναπαραγωγής, είπε ο Woehler. Τα θαλασσοπούλια γεννούσαν μόνο ένα αυγό ανά ζευγάρι αναπαραγωγής, μεγαλώνοντας ένα νεοσσό κάθε χρόνο.
Η Τασμανία και τα νησιά στο Στενό Μπας ήταν προπύργιο για το είδος. Οι αρχές βρίσκονταν επίσης σε επιφυλακή για το εξαιρετικά παθογόνο και μεταδοτικό στέλεχος της γρίπης H5N1, αλλά δεν είχε ακόμη ανιχνευθεί στην Αυστραλία ή στα νερά των μύχων που βρέθηκαν σε τοπικές παραλίες.
Η Roman είπε ότι οι ερευνητές εργάζονταν σκληρά για να ξεμπερδέψουν τους παράγοντες και τις επιπτώσεις των γεγονότων. Αυτά τα γεγονότα θα μπορούσαν να είναι προμήνυμα, είπε, αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να ανησυχούν ακόμα. «Αν βρείτε έναν ή δύο νεκρούς, δεν θα ανησυχούσα πολύ για αυτό, γιατί αυτό είναι φυσικό αυτή την εποχή του χρόνου».
Με πληροφορίες από Guardian