Η ψηφιακή αθανασία είναι κάτι που έχει αρχίσει να συμβαίνει στην πράξη, δημιουργώντας ήδη μια αγορά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ παγκοσμίως. Το θέμα της ψηφιακής μετέπειτα ζωής βρέθηκε στο επίκεντρο συνεδρίας του 28th Annual Economist Government Roundtable, που πραγματοποιείται στο Λαγονήσι.
Όπως επισήμανε ο κ. Τάσης, «τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά. Για παράδειγμα, μπορούμε να διαγράψουμε και να βγάλουμε από τη ζωή μας έναν ψηφιακό κλώνο, που ένα αγαπημένο πρόσωπο δημιούργησε για εμάς πριν πεθάνει; Τι συμβαίνει όταν δύο ψηφιακοί κλώνοι αρχίζουν να λογομαχούν μπροστά μας μετά θάνατον και η όλη συνθήκη είναι πολύ ρεαλιστική;
Επίσης, μπορούμε πραγματικά να ξεπεράσουμε το πένθος μας για κάποιον που πέθανε και να προχωρήσουμε, όταν συμβιώνουμε καθημερινά με έναν ψηφιακό κλώνο του; Και τελικά, πότε η θεραπευτική χρήση της ΤΝ γίνεται εξάρτηση από ένα ψηφιακό φάντασμα; «Όταν ρώτησα τη μητέρα μου αν θα ήθελε να έχει έναν ψηφιακό κλώνο για τα εγγόνια της όταν πεθάνει, μου απάντησε “όχι”. Κι όταν τη ρώτησα γιατί, μου είπε “γιατί προτιμώ να με θυμάστε”» επισήμανε ο κ.Τάσης.
Παρηγοριά ή τεχνητή παράταση του πένθους
Αντίστοιχα ερωτήματα διατύπωσε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης, Τραϊανούπολης και Σαμοθράκης Άνθιμος
Επισήμανε ότι αντιλαμβάνεται πλήρως τον πόνο των ανθρώπων όταν χάνουν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και την επιθυμία τους να έχουν επικοινωνία μαζί του, καθώς αυτό είναι ένα πανανθρώπινο και διαιώνιο αίτημα: δεν θέλουμε να ζήσουμε μόνοι μας, χωρίς τον άνθρωπο που αγαπάμε, επειδή έχει φύγει από τη ζωή.
«Τώρα, η ΤΝ έρχεται και μας λέει ότι μπορεί να μας προσφέρει κάτι τέτοιο και εδώ αρχίζει ένας έντονος προβληματισμός (…) Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει ότι ο άνθρωπος φτιάχθηκε από τον Θεό και ο Θεός του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργεί τα πάντα. Άρα, το να δημιουργούμε κάτι είναι καλό, είναι εντολή του Θεού, προκειμένου να συνεχίσουμε το δημιουργικό του έργο.
Κάποια στιγμή, ο άνθρωπος φεύγει από αυτό τον κόσμο. Εναι σωστό και ηθικό να θέλουμε να τον κρατήσουμε κοντά μας με μια ψηφιακή απεικόνιση και εικονική πραγματικότητα; (…) Νομίζω ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε ό,τι φέρει η ΤΝ, αλλά έχοντας πάντα ως κεντρικό σημείο του πολιτισμού και του τεχνολογικού στόχου μας την αξία του ανθρωπου, ενός ανθρώπου που χρειάζεται κάποια στιγμή να αναπαυτεί.
Φοβάμαι -δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά φοβάμαι- ότι μια τέτοια δυνατότητα (να συνομιλούμε με ένα πρόσωπο που δεν είναι εν ζωή), όσο και αν στην αρχή λειτουργήσει παρηγορητικά, ίσως επιμηκύνει τον πόνο και το πένθος, κάτι που στη χριστιανική εκκλησία προσπαθούμε να το κοντύνουμε και να βοηθήσουμε τον άνθρωπο που είναι στη ζωή να συνεχίσει, ελπίζοντας στην ανάσταση του αγαπημένου προσώπου. Να μην κατεδαφιστεί και εξουθενωθεί από έναν τάφο. Γι’ αυτό και η Εκκλησία λέει ότι ο θάνατος είναι ύπνος και τα νεκροταφεία κοιμητήρια» εξήγησε ο κ.Άνθιμος.
Πρόσθεσε ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε πλασμένοι για να πεθαίνουμε και για αυτό ανέκαθεν μας ενδιέφερε τι θα απογίνουμε μετά τον θάνατό μας.
«Το ότι η ψυχή υπάρχει μετά τον θάνατο, το ήξεραν και οι αρχαίοι ‘Ελληνες, ο Χριστός πρόσθεσε και τη σωματική ανάσταση, ώστε ο άνθρωπος να χαρεί την αιωνιότητα όχι μόνο ως ψυχή αλλά και ως σώμα, γιατί μια ψυχή χωρίς σώμα είναι φάντασμα και ένα σώμα χωρίς ψυχή είναι ένα πτώμα, που όσο και αν το αγαπώ, δεν το πλησιάζω, γιατί είναι κρύο.
Στη Δευτέρα Παρουσία αυτά τα δύο θα ενωθούν και θα χαρούμε την αιωνιότητα. Αυτό δεν είναι για εμάς μια φιλοσοφική θεωρία αλλά το κύριο μήνυμα του Ευαγγελίου και θα είναι πραγματική ανάσταση σώματος, όχι εικονική. Την εικονική τη φοβάμαι, γιατί θα μπερδέψει τον άνθρωπο και θα τον βυθίσει σε ψευδαισθήσεις (…) Με αρκετές ψευδαισθήσεις ζούμε σε αυτό τον κόσμο, ας μην τις μεταφέρουμε και στην άλλη ζωή» είπε και εξέφρασε τον φόβο ότι πιθανώς θα αναπτυχθεί μια βιομηχανία άτεγκτη, που θα εμπορεύεται το ανθρώπινο πένθος.
Ο κ.Ανθιμος διευκρίνισε πάντως πως αναμφίβολα η τεχνολογία είναι κάτι πολύ δυνατό και ωραίο, που θα ομορφύνει και θα διευκολύνει τη ζωή μας, αλλά από την άλλη «πρέπει να προσέξουμε για να μην βλαφτούμε από αυτό το δυναμικό γεγονός στη ζωή μας».