Η στρατιωτική οικονομία της Ρωσίας θα τη βοηθήσει να πολεμήσει για άλλα 5-6 χρόνια, και αυτό είναι περισσότερο από ό,τι μπορεί να αντέξει η Ουκρανία, αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.
To δημοσίευμα αναλύει τρεις παράγοντες ανάπτυξης κάνοντας λόγο για «τεράστια ποσά που δαπανώνται για τη στρατιωτική βιομηχανία, για μισθούς για συμβασιούχους εργαζόμενους και επιδόματα θανάτου για οικογένειες».
Η εφημερίδα γράφει ότι σχεδόν 400.000 Ρώσοι έχουν υπογράψει στρατιωτικές συμβάσεις μόνο το 2023 και οι πληρωμές για νέους εθελοντές συνεχίζουν να αυξάνονται, με τους συμβασιούχους στρατιώτες να πληρώνονται δεκαπλάσιο του κατώτατου μισθού.
«Ένα περίεργο οικονομικό μοντέλο έχει προκύψει, σύμφωνα με το οποίο ένας νεκρός Ρώσος κερδίζει περισσότερα για την οικογένειά του από έναν ζωντανό. Στην πραγματικότητα, εάν ένας άνδρας αποφασίσει να πάει στον πόλεμο και πεθάνει και η ηλικία του είναι μεταξύ 30 και 35 ετών, ο θάνατός του θα είναι «κερδοφόρος» από οικονομική άποψη. Η υπογραφή σύμβασης με το στρατό σημαίνει ότι κερδίζει δεκαπλάσιο του κατώτατου μισθού και το πιο σημαντικό, εάν πεθάνει στη μάχη, η άμεση οικογένειά του θα λάβει επίδομα θανάτου, το οποίο μπορεί να είναι έως και 11 εκατομμύρια ρούβλια ανάλογα με την περιοχή», , γράφει το δημοσίευμα.
«Αυτό είναι άνευ προηγουμένου, γιατί οι Ρώσοι στέλνονταν πάντα στον στρατό υπό πίεση ή λόγω πατριωτισμού, κι αυτό δημιούργησε μια εντελώς νέα πραγματικότητα», δήλωσε ο Ρώσος οικονομολόγος Βλάντισλαβ Ινόζεμτσεφ, ο οποίος ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Υπολογίζει ότι κατά μέσο όρο στρατολογούνται τουλάχιστον 200.000 συμβασιούχοι στρατιώτες κάθε χρόνο.
Η ρωσική οικονομία ανθεί
Επιπλέον, η ρωσική οικονομία δεν ήταν ποτέ σε καλύτερη κατάσταση, παρά τις δυτικές κυρώσεις. «Χάρη στη μείωση της εκροής κεφαλαίων ως αποτέλεσμα των κυρώσεων, η εγχώρια ζήτηση μπόρεσε να αυξηθεί, ειδικά στον τομέα των υπηρεσιών. Ο προϋπολογισμός λαμβάνει περισσότερα έσοδα και οι εισαγωγές διατηρούνται σε επαρκές επίπεδο», συνοψίζει ο ειδικός.
Είναι βιώσιμο το οικονομικό «μοντέλο» του Βλαντιμίρ Πούτιν; Ο Βλάντισλαβ Ινόζεμτσεφ το πιστεύει. «Η Ρωσία παραμένει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πρώτων υλών στον κόσμο, παρέχοντας στο Κρεμλίνο το εισόδημα που χρειάζεται για την παραγωγή όπλων και την πληρωμή στρατιωτών που στέλνονται στο μέτωπο».
Οι κίνδυνοι για αυτό το είδος οικονομικού μοντέλου είναι η εξάντληση των αποθεμάτων εργασίας και της παραγωγικής ικανότητας, όπως δήλωσε και η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε αυτό προστίθεται ο σκληρός ανταγωνισμός για εργασία μεταξύ του στρατού και της βιομηχανίας, ιδιαίτερα των επιχειρήσεων στρατιωτικοβιομηχανικού συγκροτήματος, που εργάζονται «με ξέφρενους ρυθμούς», είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα.