«Το να βιάζεις δεν θα έπρεπε να είναι αποδεκτή πρακτική πολέμου, δεν είναι πράξη αντίστασης, είναι πράξη αλόγιστης βίας»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πως αποφασίσατε να βοηθήσετε το Ισραήλ να αντιμετωπίσει τη σεξουαλική βία της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου;
Ειδικεύομαι στην υγειονομική περίθαλψη των θυμάτων σεξουαλικής επίθεσης και βιασμού, συλλογή αποδεικτικών στοιχείων, ιατροδικαστικών στοιχείων, dna. Γι’ αυτό και η ισραηλινή κυβέρνηση μου ζήτησε μετά την 7η Οκτωβρίου, τις ημέρες μετά την επίθεση, να έχω συμβουλευτικό ρόλο, και το έκανα.
Γνωρίζουμε ότι συνέβη η σεξουαλική βία, γιατί υπάρχουν κάποιοι επιζώντες, καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες που είδαν την Χαμάς να βιάζει και να βιάζει ομαδικά. Υπάρχουν, επίσης, οι ίδιοι οι τρομοκράτες της Χαμάς που έχουν παραδεχθεί ότι βίασαν, ότι εισέβαλαν με σκοπό να βιάσουν, ότι τους είχαν πει να βιάσουν, να απαγάγουν, να δολοφονήσουν. Επίσης, υπάρχουν οι αυτόπτες μάρτυρες, οι διασώστες, όπως γιατροί και νοσοκόμοι, που είδαν τα πτώματα γυμνά, κακοποιημένα, με σπέρμα πάνω τους, να αιμορραγούν από τα γεννητικά τους όργανα, κάποια χωρίς γεννητικά όργανα, ειδικά ανδρών. Επίσης έχουμε βίντεο που η ίδια η Χαμάς κατέγραψε… Συνεπώς, η αστυνομική έρευνα θα είναι μακρά κυρίως γιατί έχουμε τόσο πολύ υλικό να επεξεργαστούμε και τόσα πολλά αποδεικτικά στοιχεία.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση; Τα φριχτά ευρήματα της έρευνας, η υποστήριξη των θυμάτων, των οικογενειών τους, των αυτοπτών μαρτύρων ή να βοηθήσετε το Ισραήλ να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι η Χαμάς χρησιμοποίησε τον βιασμό ως όπλο πολέμου πρώτη φορά σε αυτή τη διαμάχη;
Όλα όσα αναφέρθηκαν. Το Ισραήλ είναι αντιμέτωπο με μία μεγάλη πρόκληση πλέον, αλλά πιστεύω ότι το πιο δύσκολο είναι ότι ακόμα έχουμε πάνω από 100 ανθρώπους που παραμένουν όμηροι της Χαμάς. Γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες όσων απελευθερώθηκαν ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, ότι τους επιτέθηκαν, ότι τους έδειραν και τους κακοποίησαν. Και πιστεύω το πιο δύσκολο είναι να σκεφτόμαστε αυτούς τους ανθρώπους που ακόμα κρατούνται από τη Χαμάς. Δεν ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση της υγείας τους, αν είναι ζωντανοί ή νεκροί. Πραγματικά συμπάσχω με τις οικογένειές τους.
Πώς αυτή η σκληρή πραγματικότητα διαμόρφωσε το Ισραήλ;
Έχουμε δει τη σεξουαλική βία ως όπλο του πολέμου στα Βαλκάνια, στη ανατολική Αφρική, στο Κονγκό, στην Τσετσενία, στην Ουκρανία, αλλά δεν το περιμέναμε να συμβεί στην περιοχή μας. Και αυτό σόκαρε την ισραηλινή κοινή γνώμη. Ήταν επίσης σοκαριστικό και δύσκολα αποδεκτό από την ισραηλινή κοινή γνώμη ότι δεν δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση μόνο οι γυναίκες, αλλά υπήρχαν και άνδρες που δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση και βιάστηκαν εκείνη την ημέρα. Και για μία συντηρητική και θρησκευόμενη κοινωνία ήταν πολύ πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί.
Υπάρχει και η πρόκληση του να πειστεί η διεθνής κοινότητα να πιστέψει τις γυναίκες του Ισραήλ.
Πιστεύω ότι ο κόσμος διαλέγει πλευρές. Αν είσαι υπέρ του Ισραήλ, τότε πιστεύεις. Αν είσαι εναντίον του Ισραήλ, δεν πιστεύεις. Αλλά πιστεύω ότι είναι ένα περίπλοκο ζήτημα και ο κόσμος πρέπει να μείνει προσηλωμένος στις ηθικές του αξίες.
Είστε ακτιβίστρια, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και υπεύθυνη χάραξης πολιτικής. Ποιο σας καθορίζει περισσότερο;
Είμαι επιζών. Ο πατέρας μου μου έκανε αυτό το πράγμα, κατέθεσα εναντίον του, πήγε φυλακή. Για μένα λοιπόν η πρώτη μου ταυτότητα είναι αυτή του επιζώντα. Πάντα θα πιστεύω τους επιζώντες και θα τους υποστηρίζω… Η σεξουαλική βία πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι νόμιμο όπλο πολέμου. Δεν είναι νόμιμη εκδίκηση. Είναι βία και δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη ή την έλξη. Πρέπει να σταματήσει.