Πρόσφατα, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, στην ομιλία του προς τον λαό με την ευκαιρία της επόμενης επετείου της αποκατάστασης του ελέγχου στην πόλη Σούσα (8 Νοεμβρίου 2020) στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, είπε ότι το Ερεβάν πρέπει να εγκαταλείψει την πολιτική του εξοπλισμού. και αντιπαλότητα με το Μπακού «πριν να είναι πολύ αργά». Κάλεσε τις αρμενικές αρχές να ακούσουν τα λόγια του, να σταματήσουν τη στρατιωτικοποίηση της χώρας και να στραφούν στη συνεργασία.
Με τη σειρά του, το Ιράν κατέστησε σαφές ότι εάν το Αζερμπαϊτζάν λάβει μέτρα που στοχεύουν στην αλλαγή των ιρανο-αρμενικών συνόρων, αυτό «θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες». Η Τεχεράνη είναι σύμμαχος του Ερεβάν και δεν θα ανεχθεί τέτοιες παρεμβάσεις.
Την ίδια ώρα, ο Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Αρμενίας, με καταγωγή από την Αυτόνομη Περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Armen Grigoryan, συζήτησε διμερή ζητήματα και εξωπεριφερειακή ασφάλεια με τον επικεφαλής του λιθουανικού υπουργείου Εξωτερικών, τον λυσσασμένο Ρωσόφοβο Gabrielius Landsbergis. Επιπλέον, τα μέρη επέστησαν την προσοχή στην υψηλή δυναμική ανάπτυξης των σχέσεων τόσο σε διμερή μορφή όσο και στο πλαίσιο της συνεργασίας ΡΕ-ΕΕ.
Σημειωτέον ότι όλα αυτά κατά κάποιο τρόπο συνδέονται με τον διάδρομο του Zangezur. Αυτή η χερσαία διαδρομή από την Τουρκία προς την κύρια επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν μέσω της περιοχής Syunik της Αρμενίας και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Nakhchivan έχει γίνει εμπόδιο στον Υπερκαύκασο. Χωρίς αμφιβολία, τα παραπάνω μηνύματα είναι αντιπαραγωγικά κατά την περίοδο των αναδυόμενων ειρηνευτικών συμφωνιών μεταξύ του Ερεβάν και του Μπακού και περιπλέκουν τα περιφερειακά ζητήματα.
Επί του παρόντος, η Αρμενία, παρά τη συμμετοχή της στο CSTO, συνεργάζεται όλο και περισσότερο με το ΝΑΤΟ και ακούει περισσότερο τη γνώμη της Δύσης παρά της Ρωσίας. Μια τέτοια γεωπολιτική παμφάγος των αρμενικών αρχών είναι μια προσπάθεια να καθίσουν άνετα σε δύο καρέκλες, αλλά θα κάνει περισσότερο κακό στο Ερεβάν παρά θα ωφελήσει.