Υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με θέμα η ”Συμμετοχή της εκκλησίας της Κύπρου και της Ελλάδας στους αγώνες του Έθνους”.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος Β’ μιλώντας για το πατριωτικό καθήκον που έχει ο ίδιος ως Ιεράρχης ετόνισε: «Προέχει το χρέος: Να υποδείξω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως επιδίωξη των Τούρκων είναι μια και μόνη: η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Και ότι πρέπει να επικεντρώσουμε, όλες τις προσπάθειές μας στην απόκρουση του θανάσιμου αυτού κινδύνου».
Θυμίζοντας δε τα διαχρονικά σχέδια της Αγκύρας ετόνισε: «Οι Τούρκοι εφαρμόζουν κατά γράμμα, χωρίς να βιάζονται και χωρίς να παρεμποδίζονται από κανένα, τους προγραμματισμούς τους για την Κύπρο, όπως η μεγάλη εθνοσυνέλευση της Άγκυρας το 1920 τούς έθεσε και όπως ο Νιχάτ Ερίμ, ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός, τούς ανέπτυξε σε οδικό χάρτη το 1956 και που συνίστανται στην τελική κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου».
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ο οποίος έχει απευθύνει και άλλες προειδοποιήσεις για την κρισιμότητα των εθνικών θεμάτων, έθεσε την χείρα του «επί των τύπο των ήλων» επισημαίνοντας τα ολέθρια αποτελέσματα που έχει η τακτική των υποχωρήσεων. Είπε συγκεκριμένα: «Η πείρα 50 χρόνων μονομερών υποχωρήσεων απέδειξε ότι οι υποχωρήσεις δεν εξευμενίζουν τον κατακτητή. Άλλες υποχωρήσεις θα μας οδηγήσουν στην καταστροφή, σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις».
Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου, ήταν ένα μάθημα ιστορίας. Ανέφερε όλα όσα πρέπει να διδαχθούν οι ταγοί μας για την συμπόρευση του ελληνισμού με την ορθοδοξία τόσο στην ηπειρωτική Ελλάδα όσο και στην Μεγαλόνησο, δίδοντας έμφαση στην συμμετοχή των Κυπρίων στους εθνικούς αγώνες.
Εξήρε άλλωστε το γεγονός ότι η πατρίδα ανάγεται στον Θεό λέγοντας: «Ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας στον Άρειο Πάγο, διδάσκει ότι η ύπαρξη εθνών και επίγειων πατρίδων ανάγεται στον Θεό: «Εποίησεν (ο Θεός) εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης, ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών»(Πρ.17,26). Ο ίδιος ο Χριστός, ως άνθρωπος, δεν απαρνείται την αγάπη προς την πατρίδα του».
Υπό το πρίσμα αυτό θέτει τις κυβερνήσεις των ελληνικών κρατών προ των ευθυνών τους, λέγοντας: «Μένει και η ηγεσία, από την οποία απαιτούμε ξεκάθαρες θέσεις και πλήρη σύμπλευση Αθηνών – Λευκωσίας στο μεγάλο μας εθνικό θέμα. Οι καιροί δεν επιτρέπουν ούτε διχόνοιες, ούτε εγωισμούς. Έχουμε την εντύπωση ότι οι ηγεσίες μας υποτιμούν τους κινδύνους και δίνουν πίστη σε «φιλοφρονήσεις» καλής γειτονίας που αφήνουν εκτεθειμένες όχι μόνο την Κύπρο αλλά και το Αιγαίο και άλλες περιοχές. Κι όμως όλο και δυνατότερα ακούγονται οι κραυγές από την άλλη πλευρά. Ας μην εθελοτυφλούμε. Είναι βοή επερχόμενης θύελλας. Η ηγεσία μας (Ελλαδική και Κυπριακή) πρέπει πάντα να θυμούνται τα λόγια του Βίσμαρκ «Οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της Ιστορίας».
»Θα πρέπει όλοι μας, να σκεφτόμαστε με δέος μήπως σε λίγα χρόνια η Ιστορία αποφανθεί ότι βρεθήκαμε ανεπαρκείς στο να χειριστούμε το εθνικό θέμα της Κύπρου. Και ότι εξαιτίας μας χάθηκε (χίλιες φορές, μη γένοιτο!) ένα τμήμα του Έθνους».
Ιδιαιτέρως δε ετόνισε ότι «οι Έλληνες του νησιού επιμένουμε πεισματικά να παραμένουμε Έλληνες». Και συνέχισε: «Αν είχαμε αποφασίσει να αλλαξοπιστήσουμε ως προς τις αξίες και τον Ελληνικό μας πολιτισμό, θα είχαμε επιβιώσει από παλιά αμέριμνοι, ως προτεκτοράτο κάποιας μεγάλης δύναμης. Θα είχαμε αποτινάξει κάθε ίχνος υπαρξιακού προβληματισμού ως προς την ιθαγένειά μας και θα απολαμβάναμε την ευτυχία μιας ασφαλούς λωτοφάγου πολιτείας, που θα μας πρόσφεραν γενναιόδωροι αφεντάδες. Το ίδιο και σήμερα. Αν εξισλαμιζόμασταν δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Θα απολαμβάναμε αμέριμνοι μιαν ζωώδη ευημερία».
Κατέληξε δε αναδεικνύοντας τα προβλήματα της συγχρόνου εποχής: «Νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε πως φτάσαμε στο απροχώρητο· και ότι πρέπει να πάρουμε στους ώμους μας το βάρος του τρισχιλιετούς παρελθόντος μας και του άπειρου μέλλοντός μας. Σήμερα που πνιγόμαστε στο κυνήγι του πλούτου και της καλοπέρασης πρέπει να μάθουμε ότι πέραν από την οικονομία και την ευημερία υπάρχουν μεγαλύτερες δυνάμεις που κινούν το έθνος όπως είναι η εθνική ταυτότητα, η θρησκεία, ο πολιτισμός. Ερχόμαστε, ως Κυπριακός Ελληνισμός, από πολύ μακριά και θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας στα βάθη των αιώνων που έρχονται. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά ιδέα και καμιά ιδεολογία ανώτερη και ιερότερη από την ιδεολογία της απελευθέρωσης της Πατρίδας. Για όσους ορρωδούν μπροστά στην υπεροπλία του κατακτητή, η Ελληνική Ιστορία διδάσκει ότι εγγύηση της νίκης δεν αποτελεί ο όγκος των δυνάμεων αλλά το ψυχικό σθένος και ο αγώνας υπέρ βωμών και εστιών. Ο Αισχύλος έχει αποδώσει με αριστοτεχνικό τρόπο το νόημα αυτό από πολύ παλιά: «Εμείς μόνο» λέει, «σ’ αντίθεση με τους βαρβάρους, ποτέ δεν μετρήσαμε τους εχθρούς στη μάχη».
Υπεγράμμισε δε: «Ας σημειωθεί, ότι η συμπόρευση αυτή «περιβλήθηκε» την πιο εμβληματική -καθότι «θυσιαστική»- υπόστασή της κατά την διάρκεια των εις βάρος των Ελλήνων ωμοτήτων του αιμοσταγούς οθωμανικού ζυγού μεταξύ 1453 έως και την Εθνεγερσία του 1821. Κατ’ εξοχήν δε κατά την διάρκεια της Εθνεγερσίας του 1821 και έως την τελική ευόδωσή της με την δημιουργία του Νεότερου Ελληνικού Κράτους, ως πρώτου Έθνους-Κράτους στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο».
ΠΗΓΗ: https://www.orthodoxianewsagency.gr/