Οι ΗΠΑ θα καταρρεύσουν σαν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και αυτό το γνωρίζουν.
Γι’ αυτό και κάνουν τα πάντα για να το αποτρέψουν.
Αλλά η αλαζονεία τους δεν τους το επιτρέπει.
Άλλωστε εξαιτίας αυτής οδηγήθηκαν οι δυτικές Δημοκρατίες σε κρίση και «γεννήθηκε» το μέτωπο των BRICS.
Και με ένα χρέος που διαρκώς αυξάνεται σε «αστρονομικά» επίπεδα, ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής σύγκρουσης σε παγκόσμια κλίμακα είναι ορατός.
Άλλωστε, ο Fukuyama υποστήριξε το τέλος της ιστορίας.
Ο Huntington μίλησε για σύγκρουση πολιτισμών.
Κεντρικός έλεγχος
Η μεγαλύτερη απειλή είναι ο κεντρικός έλεγχος.
Αυτό είναι που καταδίκασε τον κομμουνισμό.
Σύμφωνα με τον Huntington η σύγκρουση των πολιτισμών θα βασίζεται σε πολιτισμούς και θρησκεία κυρίως λόγω της συγκεντρωτικής προσπάθειας επιβολής μιας ενοποιημένης κουλτούρας.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το γεωπολιτικό μοντέλο αναφοράς ήταν ο μονοπολικός κόσμος, βασισμένος στη δυτική πρωτοκαθεδρία.
Αλλά οι πολιτιστικοί, στρατιωτικοί και οικονομικοί πυλώνες που βασίζεται η Συναίνεση της Ουάσιγκτον δεν είναι η αληθινή ελευθερία.
Ο στρατός στους οικονομικούς πυλώνες που κυριαρχούν σήμερα στην Ουάσιγκτον δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία.
Έχει να κάνουν με ανθρώπους που δεν ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν την κατάρρευση του κομμουνισμού.
Οπότε ο εχθρός μετατράπηκε από τον κομμουνισμό σε εθνικό ρατσισμό.
Η «γέννηση» των BRICS
Η γέννηση των BRICS προκλήθηκε από αυτούς τους ανθρώπους που αποκαλούμε νεοσυντηρητικούς που επιδόθηκαν σε εθνοτικό ρατσισμό και στόχευσαν τη Ρωσία αφαιρώντας τους από την παγκόσμια οικονομία υπό το SWIFT.
Αυτό ξύπνησε πολλούς στον κόσμο, συνειδητοποιώντας ότι το δολάριο πλέον εργαλειοποιήθηκε και δεν ήταν πλέον ένα αποκλειστικά νομισματικό μέσο.
Τα έθνη άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι εάν δεν συμμορφώνονταν με τις εντολές της Ουάσιγκτον, τότε θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από το SWIFT.
Έτσι οι ΗΠΑ δίχασαν την παγκόσμια οικονομία φέρνοντας ένα τέλος στην παγκοσμιοποίηση.
Τι θα μπορούσε να συμβεί στο άμεσο μέλλον και τα επόμενα χρόνια;
Η ανάλυση και οι μελέτες φαίνεται να αποκαλύπτουν αρκετά κρίσιμα ζητήματα σχετικά με τη σταθερότητα του λεγόμενου δυτικού συστήματος.
Υπάρχει μια βαθιά κρίση δημοκρατικών συστημάτων, υπάρχει μεγάλη δυσπιστία προς την κύρια πληροφόρηση και πάνω από όλα υπάρχουν «πράκτορες» έξω από τους θεσμούς (παράδειγμα πάνω από όλα είναι η δραστηριότητα του George Soros) που φαίνεται να επηρεάζουν τις επιλογές των κυβερνήσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη.
Αν και ζούμε υπό Δημοκρατίες, ο λαός εκπροσωπείται αλλά δεν έχει δικαίωμα ψήφου για κρίσιμα ζητήματα.
Οι Δημοκρατίες ιστορικά είναι οι πιο διεφθαρμένες μορφές διακυβέρνησης σε σύγκριση με μια μοναρχία ή δικτατορία που δεν μπορεί να δωροδοκηθεί.
Σε μια δημοκρατία, όλοι οι εκπρόσωποι που δεν έχουν όρια θητείας είναι στις «υπηρεσίες» του πλειοδότη.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, η οποία έχει πέσει κάτω από το 30% – το χαμηλότερο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την ίδια ώρα, πρόσωπα όπως ο George Soros, Bill Gates και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, προωθούν προσωπικές ατζέντες που έχουν υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη στα συστήματα.
Μια κυβέρνηση είναι αυτή που αποφασίζει αν θα πάμε σε πόλεμο ή όχι. Ο κόσμος δεν ερωτάται ποτέ.
Το πρόβλημα του χρέους
Η κρίση δημόσιου χρέους έχει εμφανιστεί συχνά σε όλη την ιστορία.
Δεν είναι βιώσιμο γιατί οι κυβερνήσεις ενεργούν για το δικό τους συμφέρον και πάντα θα επεκτείνουν το χρέος για να διατηρήσουν την εξουσία.
Ιστορικά, αυτά τα συστήματα καταρρέουν όταν εκδίδουν νέο χρέος για να εξοφλήσουν το παλιό και κανείς δεν είναι εκεί για να αγοράσει το νέο χρέος.
Μόλις δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να δανείζονται νέα χρήματα, τότε αναπόφευκτα, καταρρέουν.
Έτσι, οι κύκλοι της ιστορίας και της οικονομίας φαίνονται να κυνηγούν ο ένας τον άλλον στο χρονικό διάστημα της ιστορίας.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει ποτέ.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είναι παρά ένα παράδειγμα από την ιστορία της επιτυχίας και των αποτυχιών της.
Διήρκεσε περισσότερο γιατί δεν επέβαλε πολιτιστικούς κανονισμούς.
Οι Χριστιανοί τους αποκαλούσαν ειδωλολάτρες γιατί είχαν πολλούς Θεούς.
Αυτό ήταν το προϊόν της πολιτικής τους για τη θρησκευτική ελευθερία.
Η Αθήνα είχε την Αθηνά, η Βόρεια Ευρώπη είχε τον Θορ, οπότε δεν προσπάθησαν να αλλάξουν την κουλτούρα των εδαφών που κατέκτησαν.
Δημιούργησαν μια κοινή αγορά όπου κάποιος στη Βρετανία θα μπορούσε να πουλήσει προϊόντα σε κάποιον στη Ρώμη.
Έτσι, η ελευθερία της θρησκείας, η χαμηλή φορολογία, η ελευθερία μετακίνησης και η κοινή αγορά συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν την Pax Romana.
Είναι ακόμα δυνατό να αποφευχθεί μια μεγάλης κλίμακας παγκόσμια σύγκρουση;
Συγκρίνοντας τα παραπάνω, είναι απίθανο να αποφύγουμε τον παγκόσμιο πόλεμο.
Οι κυβερνήσεις χρειάζονται πόλεμο γιατί τα χρέη τους δεν είναι πλέον βιώσιμα.
Θα χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο ως δικαιολογία για τις χρεοκοπίες – όπως συνέβη και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Θα δημιουργήσουν το Bretton Woods II με το ψηφιακό νόμισμα του ΔΝΤ ως αποθεματικό.
Ο Πάπας Φραγκίσκος εδώ και χρόνια μιλάει για έναν αποσπασματικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αίσθηση είναι ότι θα ξεκινήσει αποσπασματικά με τη Μέση Ανατολή, Ιράν εναντίον Ισραήλ, Ευρώπη εναντίον Ρωσίας, Βόρεια Κορέα εναντίον Ιαπωνίας και Νότια Κορέα, Κίνα εναντίον Ταϊβάν.
Αλλά τελικά θα γίνουν ένα.