Η Αναστασία Σταϊκοπούλου ερμηνεύει με μουσική και λόγια, ενώ παράλληλα αφηγείται τους στίχους της στη νοηματική. Κάθε λέξη, κάθε κίνηση, μια οπτικοακουστική εμπειρία ψυχής.
Η viral καλλιτέχνις Θελξιέπεια ενώνει τον ήχο και τη σιωπή, τη φωνή και την κίνηση, δημιουργώντας μια νέα γλώσσα μουσικής επικοινωνίας. «Μισό-μισό, αυτό το τραγούδι λέγεται…» — έτσι ξεκινούν τα περισσότερα βίντεο της Αναστασίας, γνωστής στο TikTok ως thelxiepeiaaaa. Μια ανάσα παύσης, ένα χαμόγελο και έπειτα φωνή και χέρια σε απόλυτη αρμονία.
Η Αναστασία δεν τραγουδά απλώς· αφηγείται. Οι στίχοι της ζωντανεύουν μέσα από τη νοηματική γλώσσα, τη γλώσσα που σπουδάζει και έχει κάνει δεύτερη φύση της. Με τη μουσική και τις κινήσεις της έχει καταφέρει να ενώσει δύο κόσμους: αυτόν του ήχου και αυτόν της σιωπής. Και το κοινό την ακολουθεί μαγεμένο.
Στο TikTok, τα βίντεό της συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές, συνοδευόμενα από σχόλια ανθρώπων που μιλούν για τη δύναμη και τη συγκίνηση που εκπέμπει κάθε της ερμηνεία.
Η viral στιγμή
Το καλλιτεχνικό της όνομα, Θελξιέπεια, εμπνευσμένο από τις Σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας, δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όπως κι εκείνες, “μαγεύει” με τη φωνή της — αλλά με σκοπό διαφορετικό: να φέρει κοντά διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας και να αποδείξει πως η μουσική δεν γνωρίζει αποκλεισμούς.
Στο προσωπικό της προφίλ στο Instagram γράφει:
«Τα γράμματα που δεν θα λάβεις ποτέ. Γράφω ένα βιβλίο και έναν δίσκο.»
Μια φράση που συμπυκνώνει την ουσία της: μια καλλιτέχνιδα πολυδιάστατη, ευαίσθητη, με λέξεις και μελωδίες που δεν απευθύνονται απλώς στα αυτιά, αλλά στις καρδιές.
Σε ένα από τα πιο αγαπημένα της βίντεο υπογράφει:
«Από το μικρό σπίτι στο Παγκράτι, με αγάπη.»
Μια απλή αλλά ειλικρινής φράση. Από ένα μικρό σπίτι, η φωνή της έχει φτάσει σε οθόνες σε όλη την Ελλάδα — και, πιθανότατα, πολύ πιο μακριά.
Η μουσική που “βλέπεται”
Ανάμεσα στις δημιουργίες της ξεχωρίζει το δικό της τραγούδι, «Παλάτια», που έγινε viral στο TikTok. Ένα κομμάτι γεμάτο νοσταλγία, με ήχους που θυμίζουν αναμνήσεις Polaroid και στίχους που αφηγούνται έναν έρωτα ανεκπλήρωτο — και ίσως γι’ αυτό αιώνιο.
Όπως σε κάθε της βίντεο, έτσι και εδώ η Αναστασία συνοδεύει το τραγούδι με νοηματική μετάφραση. Κάθε λέξη αποκτά κίνηση· κάθε φράση, μια χειρονομία που “μιλά” κατευθείαν στο συναίσθημα. Το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από μουσική — είναι μια οπτικοακουστική εμπειρία ψυχής.
Μέσα από τις διασκευές της, η Θελξιέπεια επανασυστήνει παλιά και αγαπημένα ελληνικά τραγούδια στη νέα γενιά: το «Άσε με να μπω» του Κωστή Μαραβέγια, το «Πόσο λυπάμαι» της Σοφίας Βέμπο και το διαχρονικό «Τα ήσυχα βράδια» της Αρλέτας.
Σε κάθε ερμηνεία, η Αναστασία προσεγγίζει το τραγούδι με σεβασμό και ευαισθησία. Δεν προσπαθεί να μιμηθεί — προσπαθεί να νιώσει. Και αυτό ακριβώς κάνει τη διαφορά. Ο τρόπος που κοιτάζει την κάμερα, που “χορεύει” τους στίχους με τα χέρια της, που αφήνει τις παύσεις να μιλήσουν, αποπνέει αυθεντικότητα.
Για να την “ακούει” η καρδιά
«Ήθελα οι άνθρωποι που επικοινωνούν με τη νοηματική να μπορούν να νιώσουν το τραγούδι — όχι απλώς να το δουν.»
Με αυτή τη φράση, η Αναστασία εξηγεί όλη της τη φιλοσοφία. Για εκείνη, η μουσική δεν είναι προνόμιο αυτών που ακούν, αλλά δικαίωμα όλων.
Η Αναστασία Σταϊκοπούλου αποδεικνύει πως η τέχνη μπορεί να είναι προσβάσιμη, ευγενική και συμπεριληπτική. Σε έναν κόσμο που συχνά φωνάζει για να ακουστεί, εκείνη επιλέγει τη σιωπή — και τη μετατρέπει σε ρυθμό. Με κάθε της βίντεο μάς μαθαίνει να “ακούμε” με τα μάτια και την καρδιά.
Από το Παγκράτι στο άπειρο
Μπορεί να δημιουργεί «από το μικρό σπίτι στο Παγκράτι», όπως λέει η ίδια, όμως η τέχνη της έχει ταξιδέψει πολύ πιο μακριά. Οι δεκάδες χιλιάδες διαδικτυακοί της ακόλουθοι δεν βλέπουν απλώς μια τραγουδίστρια· βλέπουν μια αφηγήτρια συναισθημάτων, μια νέα γυναίκα που επιλέγει την τρυφερότητα σε μια εποχή που όλα τρέχουν.
Και κάπως έτσι, από ένα απλό βίντεο στο TikTok, η Αναστασία Σταϊκοπούλου — η “Θελξιέπεια” — έγινε η φωνή (και τα χέρια) μιας γενιάς που αναζητά νέους τρόπους να εκφράζεται.
Σήμερα, γράφει ένα βιβλίο και έναν δίσκο· δύο δημιουργικά ταξίδια που υπόσχονται να φέρουν ακόμα περισσότερες ιστορίες, λόγια και μελωδίες.
Και κάπως έτσι, η Αναστασία μάς θυμίζει πως η μουσική δεν περιορίζεται στον ήχο — είναι τρόπος να υπάρχουμε.
Πηγή: Secret
