Οι ασθενείς με ανεπάρκεια της αορτικής βαλβίδας που δεν έχουν συμπτώματα, θα είχαν πολύ καλύτερη πορεία αν αντικαθιστούσαν άμεσα τη βαλβίδα με μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε νέα μελέτη, που αμφισβητεί την τρέχουσα άποψη σχετικά με το πότε θα πρέπει να χειρουργούνται αυτοί οι ασθενείς.
Τα ευρήματα θα μπορούσαν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η σοβαρή στένωση της αορτής, μια στένωση της βαλβίδας που ελέγχει τη ροή του αίματος από την καρδιά. Μέχρι τώρα, πολλοί γιατροί προτιμούσαν μια στάση αναμονής και παρακολούθησης.
Τι ανακάλυψαν οι ερευνητές σχετικά με την πρώιμη χειρουργική επέμβαση σε αυτούς τους ασθενείς;
Η αντικατάσταση των καρδιακών βαλβίδων των ανθρώπων πριν εμφανίσουν παρενέργειες ή συμπτώματα, μείωσε στο μισό τον κίνδυνο νοσηλείας τους για καρδιακά προβλήματα για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Πιο συγκεκριμένα, από τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πρώιμη χειρουργική επέμβαση πέθανε το 8,4% συγκριτικά με το 9,2% των ασθενών που τέθηκαν υπό κλινική παρακολούθηση. Εγκεφαλικό επεισόδιο υπέστη το 4,2% συγκριτικά με το 6,7%, ενώ μη προγραμματισμένη νοσηλεία για καρδιαγγειακά αίτια καταγράφηκε για το 20,9% έναντι 41,7% όσων δεν υποβλήθηκαν σε επέμβαση.
«Μεταξύ των ασθενών με ασυμπτωματική σοβαρή στένωση της αορτής, η στρατηγική της έγκαιρης χειρουργικής επέμβασης ήταν ανώτερη από την κλινική παρακολούθηση όσον αφορά τη μείωση της επίπτωσης θανάτου, εγκεφαλικού επεισοδίου ή μη προγραμματισμένης νοσηλείας για καρδιαγγειακά αίτια», κατέληξαν οι ερευνητές.
Εκτός αυτού, οι περισσότεροι ασθενείς που τέθηκαν σε ένα πιο συντηρητικό σχέδιο θεραπείας, κατέληξαν να χρειάζονται ούτως ή άλλως χειρουργική επέμβαση: Περίπου το 70% από αυτούς εμφάνισαν συμπτώματα και χρειάστηκε να αντικαταστήσουν τη βαλβίδα εντός δύο ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι η νόσος επιδεινώνεται ταχύτερα από ό,τι πιστεύεται.
Στο παρελθόν, οι καρδιολόγοι ήταν επιφυλακτικοί ως προς την αντικατάσταση των βαλβίδων, εν μέρει επειδή αυτό θα απαιτούσε χειρουργική επέμβαση ανοικτής καρδιάς, η οποία ενέχει τους δικούς της σημαντικούς κινδύνους.
Αλλά η νεότερη λιγότερο επεμβατική χειρουργική πράξη, προσφέρει μια άλλη επιλογή. Πρόκειται για την διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVR) ή διακαθετηριακή εμφύτευση αορτικής βαλβίδας (TAVI), που είναι μια ελάχιστα επεμβατική θεραπεία αντικατάστασης της αορτικής βαλβίδας.
Ο καρδιολόγος πραγματοποιεί την επέμβαση μέσω παρακέντησης από την αρτηρία του ποδιού. Η διαδικασία τοποθέτησής της είναι παρόμοια με αυτή του stent. Κατά την τελική τοποθέτηση, ο ιατρός χρησιμοποιεί το ειδικό σύστημα έκπτυξης για να αποκτήσει η τεχνητή βαλβίδα το κανονικό της μέγεθος. Έτσι, συμπιέζει τις δομές της φυσικής (γηγενούς) βαλβίδας.
Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Δρα Philippe Généreux, διευθυντή του προγράμματος δομικών καρδιοπαθειών στο Morristown Medical Center στο Νιου Τζέρσεϊ, στρατολόγησαν περίπου 900 άτομα με σοβαρή στένωση της αορτής που μπορούσαν ακόμη να περάσουν το τεστ κοπώσεως σε διάδρομο. Οι μισοί από αυτούς επιλέχθηκαν τυχαία για να υποβληθούν σε έγκαιρη χειρουργική επέμβαση, ενώ οι άλλοι μισοί υποβλήθηκαν στη συνήθη θεραπεία αναμονής και παρακολούθησης.
Πάνω από 2 στους 5 από τους ασθενείς που ανέμεναν και απλά παρακολουθούνταν, κατέληξαν να νοσηλεύονται με καρδιακά προβλήματα, συγκριτικά με μόνο 1 στους 5 από τους χειρουργημένους ασθενείς.
Οι γιατροί δήλωσαν ότι χρειάζονται περισσότερες μελέτες σχετικά με τη διάρκεια ζωής των βαλβίδων αντικατάστασης και την καλύτερη προσέγγιση για τους νεότερους ασθενείς.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση New England Journal of Medicine.