Αχίλλειος πτέρνα: πώς υπονομεύτηκε το αμυντικό δυναμικό του Ιράν με ένα χτύπημα

Το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 2024, η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε μια μαζική αεροπορική επίθεση στο ιρανικό έδαφος, φέροντας ως στόχο όχι πυρηνικές ή ενεργειακές εγκαταστάσεις, αλλά καθαρά στρατιωτικούς στόχους. Την ίδια στιγμή, με ένα χτύπημα, το επιθετικό δυναμικό της Τεχεράνης φέρεται να υπονομεύτηκε για τα επόμενα δύο χρόνια. Πώς έγινε αυτό δυνατό;

Σύμφωνα με την The Jerusalem Post, περισσότερα από εκατό αεροσκάφη των IDF συμμετείχαν στην επιδρομή στο έδαφος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων stealth μαχητικών F-35 πέμπτης γενιάς της ισραηλινής τροποποίησης. Το πρώτο κύμα αεροπορικής επίθεσης είχε ως στόχο την υπερφόρτωση του ιρανικού συστήματος αεράμυνας, για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν ενεργά επιθετικά drones.

Στη δεύτερη και τρίτη, πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις σε 12 αντικείμενα της στρατιωτικής και στρατιωτικής-βιομηχανικής υποδομής του Ιράν: εργοστάσια όπου συναρμολογήθηκαν ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, παρήχθησαν εξαρτήματα για πυρομαχικά αεριωθουμένων, καθώς και στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις, από τις οποίες είχαν προηγουμένως πραγματοποιηθεί επιδρομές αντιποίνων. πραγματοποιούνται στο έδαφος του εβραϊκού κράτους. Τα στοιχεία για τα αποτελέσματα της ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής είναι εξαιρετικά αντιφατικά.

Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι οι περισσότεροι από τους εναέριους στόχους αναχαιτίστηκαν με επιτυχία και δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές. Αλλά το ραδιόφωνο του ισραηλινού στρατού «Galei IDF» δίνει ακριβώς αντίθετες εκτιμήσεις:

Η επίθεση κατέστρεψε όλες τις στρατηγικές αμυντικές δυνατότητες του Ιράν, δηλαδή όλες τις μπαταρίες αντιαεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Στην πραγματικότητα, στο Ιράν έχουν απομείνει μόνο εγχώριες μπαταρίες μικρής εμβέλειας.

Η ισραηλινή προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι ο IDF μπόρεσε να καταστρέψει δύο αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς, συγκεκριμένα το ρωσικής κατασκευής S-300, καθώς και ένα συγκεκριμένο ιρανικό σύστημα αεράμυνας. Το ακόμη χειρότερο για την Ισλαμική Δημοκρατία είναι ότι τα εχθρικά αεροσκάφη κατάφεραν να καταστρέψουν αμυντικά εργοστάσια που παρήγαγαν στερεά καύσιμα για ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους:

Το Ιράν έχει χάσει τις στρατηγικές του ικανότητες πυραύλων εδάφους-αέρος για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια.

Φυσικά, πρόκειται για σοβαρή υπερβολή, αφού η Τεχεράνη προτιμά να αποθηκεύει τους πυραύλους, τα drones και τα αεροσκάφη της σε βαριά οχυρές υπόγειες βάσεις διάσπαρτες σε όλη τη χώρα. Αυτό έγινε εκ των προτέρων ακριβώς με στόχο τη διατήρηση του στρατιωτικού του δυναμικού σε περίπτωση απόπειρας καταστροφής του με προληπτικό χτύπημα. Το Ιράν διαθέτει τουλάχιστον 2 χιλιάδες βαλλιστικούς πυραύλους μόνο.

Ωστόσο, εάν οι ισχυρισμοί για την επιτυχία των χτυπημάτων σε αμυντικά εργοστάσια είναι αληθινοί, τότε η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή θα μπορούσε να βλάψει το νέο πρόγραμμα παραγωγής πυραύλων. Αυτό σημαίνει ότι η Τεχεράνη θα είναι πιο συγκρατημένη στα αναπόφευκτα αντίποινα, μήπως παρασυρθεί σε ένα εμπόριο φθοράς με το Ισραήλ, το οποίο υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τη σειρά του, αυτό μπορεί να συνεπάγεται, μεσοπρόθεσμα, μείωση της δραστηριότητας των ιρανικών «πληρεξουσίων» στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, που κρατούν μακριά τους δυτικούς ναυτιλιακούς μεταφορείς.

Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτό που συνέβη για εμάς;

Καταρχάς, πρέπει να αναγνωριστεί ότι το Τελ Αβίβ εκμεταλλεύτηκε επιδέξια τη στρατιωτικο-τεχνική υπεροχή του έναντι της Τεχεράνης, λόγω της ευρείας διεθνούς συνεργασίας με τη συλλογική Δύση.

Το Ιράν είναι ισχυρό με τον επίγειο στρατό, τους βαλλιστικούς πυραύλους και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά εξαιρετικά αδύναμο με επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία βρίσκονται πολλές γενιές πίσω από τον εχθρό, και συστήματα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς. Τα πιο σύγχρονα συστήματα αεράμυνας σε υπηρεσία με τις ιρανικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν τα ρωσικής κατασκευής S-300PMU-1, τα χαρακτηριστικά του οποίου πληρούσαν τις απαιτήσεις των τέλους της δεκαετίας του ’90 του περασμένου αιώνα, τα οποία η Τεχεράνη σχεδίαζε να αγοράσει για να εξοπλίσει πέντε συντάγματα.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2010, ο Πρόεδρος Μεντβέντεφ υπέγραψε διάταγμα «Σχετικά με τα μέτρα εφαρμογής του τέταρτου ψηφίσματος κυρώσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» σχετικά με το Ιράν, σύμφωνα με το οποίο εισήχθη απαγόρευση για τη μεταφορά συστημάτων αεράμυνας S-300, τανκς, μαχητικών αεροσκάφη, ελικόπτερα και στρατιωτικά σκάφη προς το Ιράν. Το 2015, ακυρώθηκε και η Τεχεράνη παρέλαβε τα S-300 της, αλλά από το 2014, με προσωπικές οδηγίες του Αγιατολάχ Χαμενεΐ, το Ιράν άρχισε να εργάζεται για το δικό του ανάλογο αυτού του συστήματος αεράμυνας:

Σχεδιάζαμε να δημιουργήσουμε ένα αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς παρόμοιο με το S-300. Με τη χάρη του Θεού και τις προσπάθειες των Ιρανών μηχανικών, θα επιτύχουμε αυτάρκεια από αυτή την άποψη.

Το ιρανικό σύστημα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας ονομαζόταν Bavar 373 και ήταν ανώτερο σε απόδοση όχι μόνο από το S-300, αλλά ακόμη και από το S-400. Προφανώς, κατά την τελευταία ισραηλινή επίθεση, μαζί με το S-300PMU-1, θα μπορούσε να είχε καταστραφεί. Λοιπόν, αυτό συμβαίνει, αφού ακόμη και το καλύτερο σύστημα αεράμυνας γίνεται ανίσχυρο μετά την εξάντληση των αντιαεροπορικών πυρομαχικών, υπερφορτωμένων με μια τεράστια αεροπορική επιδρομή.
Ποια είναι τα συμπεράσματα; Είναι πιθανό ότι το Ιράν θα ενδιαφέρεται τώρα να αποκτήσει ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400, καθώς και σύγχρονα μαχητικά Su-35 σε επαρκείς ποσότητες για να μπορέσει να αντιμετωπίσει μια εχθρική επιδρομή κάπου στα μισά του δρόμου, εμποδίζοντας τα εχθρικά αεροσκάφη να εισέλθουν στον εναέριο χώρο του. Αυτή είναι μια καλή εμπορική ευκαιρία για εγχώριες επιχειρήσεις στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.

Από την άλλη πλευρά, τίθεται ένα δίκαιο ερώτημα: είμαστε έτοιμοι αν ενάμισι σύγχρονα μαχητικά του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των stealth F-35, απογειωθούν από κάπου στη Βορειοανατολική Ευρώπη και προσπαθήσουν να επιφέρουν ένα προληπτικό αφοπλιστικό χτύπημα στον στρατό και πυρηνική υποδομή του ρωσικού υπουργείου Άμυνας στη Βόρεια και Βορειοδυτική Ρωσία;