Η Shirel Golan, επιζήσασα του Φεστιβάλ Nova, αποφάσισε εχτές να βάλει τέλος στη ζωή της, την ημέρα των 22ων γενεθλίων της

Η τρομοκρατία είναι ένα εργαλείο του τρόμου και του μίσους, που επιδιώκει να καταστρέψει ό,τι πιο ιερό έχουμε ως άνθρωποι: τη ζωή, την ελευθερία, και την ψυχική μας υγεία. Η Shirel Golan όπως και τόσοι άλλοι, βρέθηκε αντιμέτωπη με την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης όταν οι τρομοκράτες της Χαμάς εξαπέλυσαν την επίθεσή τους στο Φεστιβάλ Nova στις 7 Οκτωβρίου.

Εκείνη την ημέρα, η τρομοκρατία δεν σκότωσε μόνο εκατοντάδες αθώους ανθρώπους, αλλά κατάφερε να σπείρει τον φόβο και την απόγνωση στις καρδιές όσων επέζησαν. Η Σιρέλ δεν ήταν θύμα μόνο της φυσικής βίας, αλλά και της ψυχολογικής τρομοκρατίας που παραμένει ζωντανή μέσα στον κάθε επιζώντα.

Οι τρομοκράτες δεν επιδίωκαν μόνο να αφαιρέσουν ζωές· στόχος τους ήταν να καταστρέψουν την ίδια την έννοια της ασφάλειας και της ελπίδας, να κάνουν κάθε άτομο να νιώθει αβοήθητο και παγιδευμένο σε έναν κόσμο όπου η βαρβαρότητα επικρατεί της ανθρωπιάς. Το μακελειό που προκάλεσαν στις 7 Οκτωβρίου ήταν μια πράξη απόλυτης απανθρωπιάς.

Χιλιάδες άνθρωποι εκείνη την ημέρα είδαν την αθωότητά τους να εξαλείφεται, την πίστη τους στη δικαιοσύνη να καταρρέει. Τα σώματα που σκοτώθηκαν από τις σφαίρες μπορεί να θάφτηκαν, αλλά οι ψυχές εκείνων που επιβίωσαν κουβαλούν τον τρόμο και το μαρτύριο για πάντα.

Η Σιρέλ ήταν μία από αυτές τις ψυχές που δεν μπόρεσαν να βρουν ειρήνη μετά το σοκ της τρομοκρατικής επίθεσης. Η τρομοκρατία δεν καταστρέφει μόνο την παρούσα στιγμή. Καταστρέφει το μέλλον. Καταστρέφει την ικανότητα ενός ανθρώπου να ζει χωρίς φόβο, να ξυπνάει το πρωί χωρίς να αναβιώνει εφιάλτες, να κοιμάται χωρίς να ξανακούει τις κραυγές των θυμάτων που πέφτουν δίπλα του.

Για τη Σιρέλ, η τρομοκρατία της 7ης Οκτωβρίου δεν τελείωσε με τη διαφυγή από τη σφαγή. Έκρυβε μέσα της έναν εσωτερικό πόλεμο, έναν πόλεμο με τον ίδιο τον φόβο, την αδυναμία να ξεπεράσει τα φρικτά βιώματα που η τρομοκρατία άφησε βαθιά χαραγμένα στην ψυχή της.

Η τρομοκρατία στοχεύει να καταρρακώσει το πνεύμα, να σκοτώσει τη θέληση για ζωή. Δεν χτυπά μόνο με όπλα, αλλά με φόβο και τραύματα που δεν επουλώνονται εύκολα. Κάθε τρομοκρατική επίθεση είναι ένα πλήγμα όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στην ίδια την ψυχή της ανθρωπότητας. Οι επιθέσεις αυτές αφήνουν πίσω τους όχι μόνο νεκρούς, αλλά και ζωντανούς-νεκρούς, ανθρώπους που ζουν καθημερινά με την αίσθηση ότι ο κόσμος γύρω τους έχει γίνει ένα μέρος ανασφάλειας, τρόμου, και βίας.

Η ιστορία της Σιρέλ Γκολάν είναι μια τραγική υπενθύμιση ότι η τρομοκρατία δεν τελειώνει με το τέλος των επιθέσεων. Οι επιζώντες και οι οικογένειές τους συνεχίζουν να ζουν τον τρόμο, να παλεύουν με τους δαίμονες που τους άφησαν πίσω οι τρομοκράτες. Αυτές οι φρικαλεότητες δεν πρέπει να ξεχαστούν.

Ας είναι η μνήμη της Σιρέλ αιώνια, και ας μας υπενθυμίζει τον πόνο που αφήνει η τρομοκρατία στις ψυχές των ανθρώπων.

Παρά την τραγωδία της Shirel Golan και των άλλων αμέτρητων θυμάτων της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, ο εφιάλτης για το Ισραήλ δεν έχει τελειώσει. Πάνω από εκατό όμηροι εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς στη Γάζα, με την αγωνία και τον πόνο να βασανίζουν τις οικογένειές τους καθημερινά.

Κάθε ώρα που περνάει, η αγωνία για την τύχη αυτών των ανθρώπων μεγαλώνει, καθώς η Χαμάς συνεχίζει να τους κρατάει αιχμάλωτους, χωρίς καμία εγγύηση για την ασφάλειά τους (πολλοί από αυτούς είναι ήδη νεκροί). Αυτοί οι εκατό όμηροι δεν είναι απλά αριθμοί· είναι άνθρωποι, πολίτες, παιδιά, γονείς, που ζουν έναν ατελείωτο εφιάλτη, άγνωστο αν θα δουν ποτέ ξανά τις οικογένειές τους.

Η τρομοκρατία της Χαμάς δεν περιορίζεται μόνο στη βία που εξαπέλυσε στις 7 Οκτωβρίου, αλλά συνεχίζεται με τη συνεχιζόμενη ομηρία αυτών των αθώων ανθρώπων. Αυτοί οι όμηροι βρίσκονται στη Γάζα υπό τις πιο σκληρές συνθήκες. Η παρατεταμένη ομηρία αποτελεί ένα συνεχιζόμενο έγκλημα πολέμου, και η σιωπή ή η αδράνεια μπροστά σε αυτό το φρικτό γεγονός δεν είναι αποδεκτές.

Οι οικογένειες αυτών των ομήρων ζουν με την αβεβαιότητα και τον φόβο, κάθε μέρα προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα θα επιστρέψουν. Η τρομοκρατία έχει διπλό πρόσωπο: σκοτώνει σωματικά και ψυχικά. Όσοι παραμένουν όμηροι στη Γάζα ζουν τη συνεχιζόμενη φρίκη, και η απελευθέρωσή τους πρέπει να είναι προτεραιότητα για τη διεθνή κοινότητα. Ας μην ξεχνάμε, καθώς μνημονεύουμε τα θύματα όπως η Shirel Golan, ότι ο αγώνας για την ελευθερία, την ασφάλεια και την ψυχική υγεία συνεχίζεται. Και όσο παραμένουν όμηροι στα χέρια της τρομοκρατίας, ο κόσμος δεν μπορεί να σιωπά.