Σήμερα το εορτολόγιο περιλαμβάνει όσους φέρουν το όνομα Μύρων, Μύρωνας, Μύρα, Μίρκα, Τριαντάφυλλος, Τριανταφύλλης, Φύλλης, Φύλλιος, Τριανταφυλλένιος, Τριανταφυλλιά, Φύλλη, Φύλλια, Φυλλιώ, Φυλλίτσα, Τριανταφυλλένια, Ρόζα.
Άγιος Μύρων
Ο Άγιος Μύρων, ο οποίος καταγόταν από την Κρήτη, από την πόλη Aυρακία (κοντά στην Κνωσσό) από μικρός διακρινόταν για το ζήλο του και την βαθιά πίστη του στον Θεό. Αφού παντρεύτηκε, ασχολήθηκε με την καλλιέργεια της γης. Από αυτό που έβγαζε έδινε ένα μέρος στους φτωχούς και όσο έδινε τόσο η σοδειά του αυξάνονταν. Η συμπάθεια του Αγίου προς τούς ενδεείς, ξεπερνούσε κάθε μέτρο. Μάλιστα λέγεται ότι κάποτε συνέλαβε κάποιους μέσα στην αποθήκη να του κλέβουν το σιτάρι και αντί να τούς κυνηγήσει, αντίθετα τους βοήθησε μεταφέροντας και ο ίδιος τα σακιά. Για όλες λοιπόν τις αρετές αυτές, ο Μύρων χειροτονήθηκε ιερέας.
Μετά το σταμάτημα του διωγμού των χριστιανών, έγινε δεσπότης στον επισκοπικό θρόνο της Κρήτης. Στα χρόνια που ήταν δεσπότης στην Κρήτη, έκανε πάρα πολλά θαύματα. Ένα από αυτά είναι και το εξής: Κάποτε ο Άγιος ήθελε να περάσει από τον ποταμό Τρίτωνα και ο ποταμός είχε πλημμυρίσει. Τότε ο Άγιος πρόσταξε και η ροή του ποταμού σταμάτησε και τα νερά δεν προχωρούσαν μέχρι την στιγμή που ο Μύρων ξαναπέρασε και πήγε στο σπίτι του. Όταν έφθασε εκεί, έστειλε το ραβδί του με κάποιους ανθρώπους οι οποίοι τάραξαν τα νερά με αυτό και έτσι τα νερά επανήλθαν στην κανονική τους ροή. Αυτά και άλλα πολλά έκανε μέχρι τον θάνατό του ο Άγιος Μύρων, ο οποίος πέθανε σε ηλικία εκατό ετών.
Άγιος Τριαντάφυλλος
Άγιος Τριαντάφυλλος ο Νεομάρτυρας εκ Ζαγοράς: «Δεν αλλάζω την πίστη μου, κάντε μου ό,τι θέλετε». Του π. Ηλία Μάκου. Παλληκαράκι με όνειρα, με ελπίδες, με προσδοκίες, μα προπαντός με θερμή πίστη ήταν ο άγιος Τριαντάφυλλος από την ξακουστή Ζαγορά Πηλίου (1663 – 1680), που η μνήμη του εορτάζεται στις 8 Αυγούστου. Πραγματικά το όνομά του φωτογραφίζει τη ζωή του, τη χριστιανική ζωή του, που ήταν αρωματισμένη, τριανταφυλλένια.
Έγινε σε μικρή ηλικία ναυτόπουλο και αγωνίζονται ταυτόχρονα με τη σωματική και για την ψυχική του επιβίωση.
Τον πλησίασαν Αγαρηνοί και τον πίεσαν να γίνει Μωαμεθανός. Ούτε ήθελε να το ακούσει.
Οι απαντήσεις του σταθερές, ακόμη και την ώρα του θανάτου του:
Είμαι Χριστιανός.
«Δεν αρνούμαι το Σωτήρα μου. Αυτόν αγαπώ και λατρεύω». «Δεν αλλάζω την πίστη μου. Κάντε μου ό,τι θέλετε».
Τι ώριμη, τι γενναία στάση από έναν έφηβο!
Αφού δεν πτοήθηκε από τα φρικτά βασανιστήρια, οι διώκτες του δεν λογάριασαν τα νιάτα του και τον θανάτωσαν στην Κωνσταντινούπολη.
Ο νεαρός άγιος, με το παράδειγμά του, μας παίρνει από το χέρι και μας βγάζει από τον κύκλο της επίγειας ζωής, όπου έχουμε ριχτεί με πυρετικό πάθος.
Όπου παθαίνουμε ασφυξία, σαν αετοί που μας αναγκάζουν να φτερουγίζουμε μέσα από το συρμάτινο πλέγμα ενός περιφραγμένου κήπου.
Και μας δείχνει, ότι έξω και πέρα από αυτόν, απλώνεται ο ουρανός.
Και ότι πέρα από τα σύνορα της μικρής ζωής μας εκτείνεται το ολόφωτο, το ατελείωτο, το άπειρο.
Και τα δικά μας φτερά δεν είναι κομμένα στα μέτρα της μικρής ζωής, αλλά στα μέτρα της αιωνιότητας.
Είναι παραμύθιασμα η προτροπή του κόσμου η ζωή τούτη είναι μοναδική για τον κάθε άνθρωπο, πως άλλη δεν έχει, πώς ό,τι μπορείς να χαρείς εδώ, να το χαρείς, γιατί δεν θα σου ξαναδοθεί άλλη ευκαιρία.
Ας μη φυλακίζουμε με αγωνία τη ζωή μας ολάκαιρη στο κάθε δευτερόλεπτο, που φεύγει για πάντα, αλλά ας πάρουμε στα χέρια μας την κάθε στιγμή της ζωής μας και ας την κάνουμε τραγούδι στο Θεό της Αγάπης, που έρχεται και μας βρίσκει, για να μας κάνει άξιους να ζήσουμε την αιώνια ευτυχία.
