Πώς με μία τρομερά απλή απροσδόκητη κίνηση η Κίνα αιφνιδίασε τις ΗΠΑ και… σόκαρε το ΝΑΤΟ στην Ασία

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν ιεραρχήσει ως τη μεγαλύτερη απειλή για τον μονοπολικό κόσμο την Κίνα, όπως κατέστη σαφές κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην Ουάσιγκτον.
Το Πεκίνο έχει διαπιστώσει την υπαρξιακή απειλή, που συνιστούν για το ίδιο οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους αλλά απάντησε με έναν πολύ απροσδόκητο τρόπο.
Κάποιοι αναλυτές θα περίμεναν να μεταφερθεί η κινεζική οικονομία σε πολεμική βάση, με την εθνικοποίηση εταιρειών και άλλες συναφείς αποφάσεις.
Αλλά η κινεζική ηγεσία αιφνιδίασε με την επιμονή στην οικονομία των ανοιχτών τειχών ενώ οι ΗΠΑ και η ΕΕ εφαρμόζουν ολοένα και πιο έντονα μία πολεμική οικονομική πολιτική.
Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ όσο και η ολομέλεια του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας είναι τα τελευταία επεισόδια της μεγάλης μάχης για την παγκόσμια ηγεσία, που ξεκίνησε το 2018 με τους πρώτους περιορισμούς της κυβέρνησης του Donald Trump έναντι των τεχνολογικών προϊόντων του ασιατικού ανταγωνιστή.
Και από τότε, ο κόσμος παρακολουθεί κάθε λεπτομέρεια αυτής της κλιμακούμενης μάχης.

Η τιτανομαχία

Το σημαντικό είναι ότι η ύπαρξη σχεδόν όλων των χωρών εξαρτάται από την εν λόγω τιτάνια μάχη μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας.
Δεν έχει σημασία ποια είναι η πρώτη ή η δεύτερη οικονομία.
Το εξόχως σημαντικό είναι ότι καθεμία από τις δύο χώρες αντιπροσωπεύει περίπου το 18% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Και επομένως, ακόμη και τα φαινομενικά καθαρά εσωτερικά μέτρα για την οικονομία, στην Κίνα ή στις ΗΠΑ επηρεάζουν κυριολεκτικά τους πάντες, παρατηρεί ο αναλυτής Dmitry Kosirev.
Και ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι σήμερα κάθε μία από τις αντίπαλες πλευρές (ΗΠΑ – Κίνα) προβάλλει τη δική της, ήδη ξεκάθαρα εδραιωμένη ιδεολογία για το πώς πρέπει να οικοδομηθεί ο αυριανός κόσμος.
Επιπλέον, κάθε πλευρά εργάζεται ενεργά για να εξασφαλίσει ότι η ιδεολογία της, το όραμά της για το μέλλον, θα επικρατήσει.
Πόσο σοβαρές είναι οι προθέσεις και τα διακυβεύματα: Η επιτιθέμενη πλευρά -οι ΗΠΑ- πιστεύει ότι δεν πρόκειται για το ποιος είναι πρώτος ή δεύτερος εδώ, αλλά για μια συστημική κρίση ολόκληρου του αμερικανικού σχεδίου.
Και αυτό είναι αλήθεια.
Δεν αφορά μόνο την κατάρρευση και την υποβάθμιση του πολιτικού συστήματος, την αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μισών της κοινωνίας και οτιδήποτε άλλο.
Γεγονός είναι ότι το αναφερόμενο 18% του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι διαφορετικό ποιοτικά μεταξύ των δύο δυνάμεων.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα: Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η Ρωσία μπήκε στις 10 πρώτες χώρες με πλεόνασμα στο ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου.
Ηγέτιδα σε αυτή τη δεκάδα και πρώτη δύναμη σε όγκο εξωτερικού εμπορίου είναι η Κίνα.
Και οι ΗΠΑ είναι πρώτες αλλά σε μία διαφορετική λίστα.
Σε εκείνη με τις χώρες που εμπορεύονται με έλλειμμα.

Το δόγμα των ΗΠΑ και ο απόλυτος αιφνιδιασμός που πέτυχε η Κίνα

Το συμπέρασμα είναι απλό: Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ποιος είναι ο πρώτος παραγωγός στον κόσμο (αγαθών, όχι υπηρεσιών).
Στις ΗΠΑ, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Donald Trump, J.D. Vance, επανέφερε τη συνταγή των Ρεπουμπλικάνων για την απαλλαγή της χώρας από την ουκρανική κρίση και τις ευρωπαϊκές υποθέσεις προκειμένου να επικεντρωθεί στην άσκηση πίεσης στην Κίνα, μεταξύ άλλων με στρατιωτικά μέσα (με τη βοήθεια της Ταϊβάν).
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την Αμερική να ανακτήσει την πρωτοκαθεδρία.
Επί της ουσίας το δόγμα των Ρεπουμπλικάνων απέναντι στην Κίνα δεν έχει αλλάξει τα τελευταία έξι χρόνια ενώ μία παρόμοια αν και πιο ήπια εκδοχή του συγκεκριμένου δόγματος πρεσβεύουν οι Δημοκρατικοί.

Το δόγμα είναι απλό: για να σώσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να συντρίψουμε την Κίνα. Οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, σε κάθε τομέα.
Οι ΗΠΑ καλούν το ΝΑΤΟ να συμμετάσχει με όλες του τις δυνάμεις στην τιτανομαχία. Εάν κάποια χώρα δεν το θέλει θα εξαναγκαστεί.
Πρόκειται για μία αντιπαράθεση, που θα διαρκέσει δεκαετίες και απαιτεί την πλήρη κινητοποίηση όλων των δυνάμεων των ΗΠΑ και όχι μόνο.
Η απάντηση της Κίνας σε αυτή την πρόκληση αιφνιδίασε τις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Οι αποφάσεις της τρίτης ολομέλειας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας δεν είναι καθόλου θεαματικές αλλά απαιτούν αποκωδικοποίηση.
Επί της ουσίας επιβεβαίωσε τη συνέχιση της πορείας που ξεκίνησε πριν από μήνες.
Οι αποφάσεις συνοψίζονται στα εξής: Δεν θα υπάρξουν εθνικοποιήσεις, δεν θα γίνει μετάβαση σε καθεστώς πολεμικής οικονομίας, ενώ συνεχίζεται η πολιτική στήριξης των ιδιωτικών επιχειρήσεων και αναζωογόνησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Το σημαντικότερο είναι ότι η κινεζική ηγεσία βλέπει τον μελλοντικό κόσμο, που επιδιώκει να δημιουργήσει, με πολύ διαφορετικό τρόπο από εκείνο των ΗΠΑ.
Η Κίνα, όπως και η Ρωσία, μιλάει για το άνοιγμα του κόσμου. Και εδώ υπάρχει μια ιδεολογική καινοτομία που είναι ήδη αρκετών μηνών, αλλά ήταν η τρίτη ολομέλεια που την επικύρωσε.

Το ιστορικό άλμα

Η ιδέα έχει ως εξής: η Κίνα έχει κάνει ένα ιστορικό άλμα από την «ειρηνική συνύπαρξη» σε έναν κόσμο «κοινής μοίρας».
Ας προσθέσουμε: όλοι σε αυτόν τον πλανήτη έχουμε κάνει επίσης ένα τέτοιο άλμα, τουλάχιστον έτσι βλέπει την κατάσταση η κινεζική ηγεσία.
Το σημαντικό είναι ότι στην προηγούμενη εποχή ήταν δυνατό να μιλήσουμε για δύο ή και περισσότερα οικονομικά συστήματα που μπορούσαν να επιβιώσουν το ένα κοντά στο άλλο αν και με έντονο ανταγωνισμό.
Τώρα όμως η οικονομία δεν είναι ίδια, μπορεί να λειτουργήσει κανονικά μόνο με μέγιστο άνοιγμα των αγορών.
Επειδή ακόμη και μια αγορά ενάμιση δισεκατομμυρίου ανθρώπων (Ινδία, Κίνα) δεν είναι πλέον κατάλληλη για πολλά νέα αγαθά και υπηρεσίες, πρέπει να είναι μεγαλύτερη.
Ένας κόσμος κοινής μοίρας είναι ένας κόσμος που συναλλάσσεται ανοιχτά με τους ίδιους κανόνες για όλους και χωρίς κυρώσεις ενώ είναι πολυπολικός, δηλαδή σεβόμενος τη διαφορά πολιτισμών και πολιτικών συστημάτων, όπου κανείς δεν απειλεί ο ένας τον άλλον.
Η κινεζική έννοια της «κοινής μοίρας» είναι σε ορισμένα σημεία κυριολεκτικά παρόμοια με τις αποφάσεις της Μόσχας για τη ρωσική εξωτερική πολιτική.
Και η μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων θα είναι εκπληκτική, όταν η Δύση και ο υπόλοιπος κόσμος θα δημιουργήσουν ο καθένας το δικό του ή κοινό πεπρωμένο.
Και αυτή η μάχη θα διαρκέσει για πολλά χρόνια.